ZIJN verhaal 11

Staartje keek met enige walging naar de blauwe kop van Philly. Hoe durfde hij het aan om het tijdelijke met het eeuwige te ruilen, zonder ook maar een beetje rekening met haar gevoelens te houden? Mannen, om van te kotsen, liepen ze hun pik niet achterna dan stierven ze tussen haar dijen. Ge moet maar durven. Verdorie, dacht ze, hij lijkt een beetje op een smurf. Ze begon zachtjes het Smurfenlied te zingen, als eerbetoon aan een kortstondige liefde. Die niet gebracht had wat ze ervan verwachtte.
" Staartje?"hoorde ze een fluisterende stem.
Staartje hoorde het in Keulen en omstreken donderen. Vroeg zich af of ze aan het flippen was.
" Staartje, kijk achter je, ik was bijna je toekomstige schoonmoeder en ik heb de indruk dat we het goed met elkaar zullen vinden..."
Ze wierp een blik in de achteruitkijkspiegel. Was me dat verschieten. Van waar kwam dat vrouwmens? Rechtstreeks uit de hel? En dan die oren, het evenbeeld van wijlen Philly?
" Staartje, je moet Philly dumpen. Geen betere plaats dan hier op de parking van 't ziekenhuis. Of zet hem anders tegen die verkeerspaal, ze willen toch meer blauw op straat hé?"
't Wordt hier hoe langer hoe zotter. Dacht Staartje. Ben ik nu volslagen gek aan 't worden? De vraag stellen was zo goed als ze beantwoorden.
" Doe wat ik je zeg..."siste Philly's mama.
" Een beetje op je gemak hé, oude taart, ge zijt hier niet bezig met je zoontje..."
" 't Is voor uw eigen goed, dat ik het zeg, als die flikken in de gaten krijgen dat jullie die gezochte daders zijn, dan zit het spel op de wagen." Daar had ze een punt, dacht Staartje.
" 't Is al goed, maar ge moet me niet te veel commanderen, ik haat bazige mensen."
Staartje duwde Philly van zich af. Z'n hoofd begon paars te worden, z'n oren ook. 't Was verbazingwekkend hoe sterk Staartje wel was. Ze zette hem in het bushokje, fatsoeneerde z'n kledij een beetje. 't Zag er goed uit. Hij had wel geen gezond kleurtje, maar zo lopen er veel rond. Ze moest maken dat ze weg was, want de eerste ziekenhuiswerknemers kwamen er aan. Met fiets en bus, zoals het hoort, kwestie van een gezonde geest in een gezond lichaam. Ze zette zich achter het stuur en stak een sigaret op. Ze inhalleerde heel diep, liet de rook in kringetjes uit haar mond komen. 't Was me het nachtje wel...
Ze startte de wagen met naast haar de treurende moeder van Philly.
" 'k Snap er de ballen van, wie sterft er nu tussen de benen van een vrouw? Wat een looser toch..."sprak ze meer tot zichzelve dan tot Staartje.
" Wat wil je daar mee zeggen?"vroeg Staartje.
" Dat jij z'n plaats zal moeten innemen, God heeft je uitverkoren om Z'n hemels werk te voleindigen."
" God kan de pot op en jij ook, 'k heb wel wat anders te doen dan zieltjes te winnen."sprak Staartje een beetje geïrriteerd.
" Maar nee, 't is boeiend werk, ge zult er plezier aan beleven, ge moogt beslissen over leven en dood. Vaste job met toekomstperspectief en ge moogt zelf uw uren kiezen hé?"fleemde Philly's mama.
" 'k Zal er over nadenken, maar eerst moet ik een verkwikkend bad nemen. M'n hoofd is gelijk een jukebox, alleen draaien alle plaatjes door elkaar."

De chauffeur van de bus vond het raar dat die ineengezakte man geen aanstalte maakte om op z'n bus te stappen. Hij stapte uit en liep naar de man. Dit zag er niet goed uit, dat blauw kleurtje voorspelde niet veel goeds. Hij schudde hem een beetje en geloof het of niet, er vloog een haarbal uit Philly's mond. Een diepe zucht ontsnapte aan de lippen van Philly, hij opende z'n ogen.
" Gaat het?"vroeg de buschauffeur.
" Waar is dat rotwijf, dat klerewijf, die hoer, die..."waren de enige woorden die uit Philly's mond kwamen." " 'k Zou het niet weten, 'k vraag het me ook af, drie jaar geleden is ze sigaretten gaan halen en sedertdien is ze nog altijd niet terug...maar wat was de vraag ook alweer?"zei de chauffeur in een poging om de leukste uit hangen.
Philly stond recht, drukte z'n hoofd diep in z'n jas, nam zich voor om iets aan die oren te laten doen. Stapte op de bus en vol wraakgevoelens ging het richting stad. Hij wist veel van Staartje, heel veel...

©GoNo