ZIJN verhaal 10.

De hulpagente hoorde ergens in de verte haar naam roepen. "Kitty, Kitty." ze draaide zich om en zag een dame met een leiband lopen. Ze werd beurtelings rood en bleek. Was dat niet Florence, haar buurvrouw, waarmee ze menig uurtje in de kelder doorgebracht had? Een kelder die overigens geluidsdicht was, waar zweepjes, handboeien en leibanden veelvuldig in gebruik waren. Wat bezielde haar toch om midden in de nacht met haar favoriete speelgoed hier rond te lopen? Had ze weer een lijntje te veel gesnoven? Of was de wijn haar niet goed bekomen? Kitty, de hulpagente, stond er geen moment bij stil dat Florence haar kefferke dezelfde naam had. Macht der gewoonte hé? De radio begon terug te kraken en ze ving flarden op van wat een beschrijving moest zijn. Het enige dat ze verstond was dat het over een man ging, die verkleed als rode vrouw, een restaurant had overvallen, waarbij hij aan de haal gegaan was met twee oren en een paar bloemkolen. Die rode vrouw zal waarschijnlijk verwijzen naar z'n origine. Wellicht een halve indiaan. Dacht ze. Hij was gewapend met verfpistool en kickbokste er op los. Die twee in de wagen kwamen dus helemaal niet in aanmerking, maar een boete zouden ze niet ontlopen. Gerechtigheid zou en moest geschieden.
" Beste collega's van de armen der wet, schrijf een boete uit, geef ze een sleutelhanger van BOB, en verkoop ze wat lootjes van 't politiebal. Misschien winnen ze wel de eerste prijs hé?"
" Mag ik vragen wat de eerste prijs is?"vroeg Staartje met opgeluchte stem.
" De eerste prijs is een etentje voor vier in Taverne -Restaurant " De Gedoofde Vlamme"."
Er ging een lichtje branden bij Staartje. Was dat niet het restaurant waar ze vandaan kwamen? Hoe komen ze er op, dacht ze.
" U kunt direct betalen, dat spaart ons een hoop werk, u laat zien dat u van goede wil bent..en u maakt kans om de hoofdprijs te winnen hé?"sprak de jongste van de drie. Hij scheelde maar één dag met Kitty, maar ze liet hem verstaan dat ze meer levenservaring had dan hij. En dat terwijl hij agent was en zij maar hulpagente in opleiding. Maar 't was een vrouw en de emancipatie kent geen grenzen. 't Was altijd oppassen geblazen met het Comitee P, het Centrum voor Gelijke Kansen en nog zo wat van die instanties waar een kat haar jongskes niet meer in kon terug vinden.
" Hoeveel moet ik betalen, meneer de agent? Niet te veel, hoop ik, per slot van rekening hebt ge eens goed kunnen lachen. En als ge mijn adres wilt en telefoonnummer...?"
Ze gaf hem haar visitekaartje maar eerst drukte ze er een vette rode kus op, die wonderwel samen ging met haar kleedje. De agent stak het vliegensvlug in z'n broekzak. Waarvan hij later spijt zou krijgen toen z'n verloofde z'n zakken leegmaakte om z'n broek naar de nieuwkuis te brengen. Maar da's voor later, 't heeft geen zin om op de zaken vooruit te lopen. Of moet ik zeggen de 'zakken'?

Kitty wou zo snel mogelijk achter haar buurvrouw aan, vooraleer er ongelukken zouden gebeuren. Stel dat ze struikelt over haar leiband en in de sloot terecht kwam. 't Zou de eerste en ook de laatste niet zijn die verdronk in twintig cm water. En over wie zou ze dan meesteres moeten spelen? Haar fantasie begon te werken, ze kreeg het warm. Met loeiende sirene vertrokken ze met de combi, het lawaaiverbod volkomen negerend. De chirurge van dienst, die juist een operatie aan het uitvoeren was, verschoot zich een bult en had er nu plotseling drie. Door het verschieten schoot haar hand uit en de man die op de operatietafel lag was plotseling geslachtsloos. Ook dat nog! Z'n penis rolde van de tafel en de verpleegster schopte het ding, als een volleerde voebalster, de medicijnkast onder. Waar het versuft bleef liggen, zich afvragende waarom er braadworsten en chippolata's bestonden. Maar dit geheel terzijde hé?

Staartje streelde de oren van Philly. 't Viel haar op dat er zo weinig leven inzat. En z'n tong was ook tot stilstand gekomen. Hij is toch niet in slaap gevallen? Ze voelde woede bij haar opkomen, een beetje respect voor de natuurlijke hormonen van een vrouw, is dat soms te veel gevraagd? Ze trok aan z'n oren, tilde z'n hoofd op en keek in het blauwe gezicht van Philly...

©GoNo