ZIJN verhaal 7.

Ze trok de handtas voorzichtig naar zich toe, opende de ritssluiting. Ze voelde het pistool, nam het er uit en liet het losjes in haar hand liggen. De dame met saltomakende hondje, keek haar met verbazing aan. Niet zozeer omdat Staartje plots een pistool in haar gemanicuurde handje had, maar wel omdat haren keffer z'n overvolle blaas aan het ledigen was tegen het been van de bewusteloze Philly. Met haar andere hand zocht Staartje in haar handtas naar haar pakje sigaretten. Die ze vond tussen de mascara, lippenstift, haar portemonnee en een pakje condooms van een gekend merk. Een gerenommeerd merk waarvan ik de naam ( Durex ) niet mag vermelden.
De dame keek met verbijstering toe hoe Staartje de sigaret in haar mond stak en vervolgens het damespistooltje op zichzelve richtte.
" Ben je nou helemaal gek geworden?"was alles wat ze kon uitbrengen.
Staartje bezag haar met schele valse ogen. Ze mocht dan al mooie benen hebben, maar waar haalde die madam verdomme het recht om haar te vragen of ze gek was? 't Zal wel door de emoties komen was haar besluit en ze stak met haar pistooltje haar sigaret aan. Ze inhalleerde diep, heel diep...
Philly was nog altijd groggy en ook een beetje nat. In de winter zou die combinatie dodelijk zijn hé? Het hondje maakte nu ook aanstalten om zijnen Pedigree Pal ( overigens ook een gerenommeerd merk ) uit z'n achterste te persen. Tussen de benen van Philly. Die juist op tijd wakker werd om het hondje een klap tegen z'n hijgende muil te verkopen, die hem z'n tweede salto liet maken. Deze keer tussen de rozenstruiken. Waarbij hij het record verbeterde op de 100 meter vliegende start, met ettelijke doornen in z'n behaarde gat. De dame, met zwoele stem en mooie benen, hoorde het tumult, zag haar hondje voor de tweede keer die avond in de lucht passeren en er als een pijl uit een boog vandoor gaan. Kicky, mijn Kicky waren de laatste woorden die men hoorde uit haar welgevormde hond, pardon mond.
Staartje kroop recht, nog een beetje duizelig vanwege haren hoge bloeddruk. Maar 't ging beter en beter. Philly probeerde ook recht te kruipen, maar z'n benen wilden niet meewerken. Hij voelde de bui al hangen en ook de nattigheid. Maar dat kwam door het hondje, die een paar liters stinkende urine achtergelaten had op z'n been.
Staartje had nog steeds het pistooltje in haar hand en naderde nu behoedzaam het gezelschap. Ze hoorde hoe ze aan het overleggen waren wat er verder moest gebeuren.
" We binden hem vast aan diene boom..."
" We maken er een satéke van..."
" We steken hem op 't kiekenspit..."
" We hangen hem op, opgeruimd staat netjes..."
Philly zag het allemaal al gebeuren en niet bepaald in die volgorde. Het angstzweet brak hem uit en hij trok z'n wollen mutske nog wat dieper over z'n bloemkooloren. Alsof hij het niet meer wou horen. De chefkok had het gezien en deed een pas naar voren. Philly kromp ineen, verwachtte een trap tussen z'n ribben. De chef trok met een vlugge beweging de muts van Philly's kop. Verschoot zich een bult. Zulke grote oren had hij nog nooit gezien. Zelfs niet bij een varken. Hij schoot in een onbedaarlijke lach. Philly voelde de razernij in zich opwellen, maar was voorlopig niet bij machte er iets aan te doen.
Staartje was nu op enkele passen van het toneeltje. Ze zag de grote oren van Philly. Dit was dus z'n geheim. Ze vond die oren geweldig lief, ze deden haar denken aan een film van Walt Disney. De kok draaide zich om en keek recht in het pistooltje van Staartje...

©GoNo