ZIJN verhaal 2

Niet te geloven! Toen hij het restaurant binnenwandelde, op een vrij nonchalante manier, z'n onzekerheid verbergende achter z'n oren, zag hij haar al van ver zitten. Je kon er niet naast kijken, ze viel op al was het maar door de knalrode soepjurk die ze droeg. Mama mia, fluisterde hij zacht, ga daar mee naar de oorlog. Eventjes wou hij rechtsomkeer maken, maar hij bedacht zich dat z'n politieke overtuiging centrum-links was. Dit totaal niets terzake doende en geheel irrelevant.
Hij trok z'n muts nog wat verder over z'n oren en liep al flierefluitend het restaurant door tot aan haar tafeltje. Ze zat al zwaar aan de drank, getuige de vele lege glazen die in slagorde voor haar stonden. Dat beloofde voor later.
" Staartje?" vroeg hij met benepen stem, in de hoop dat zij het niet was.
" Philly?" was haar antwoord die meer leek op een wedervraag.
" Euh, ja en jij bent Staartje?"
" En jij bent m'n date?" Stomme vragen, stomme antwoorden, dacht ze.
" En jij bent dat mooi meisje van die foto?" Een beetje slijmen kan nooit geen kwaad hé?
" Nee, ik ben m'n moeder, haar dochter kon niet komen, vandaar hé?"deed ze een poging om geestig te zijn.
Philly verstond er de ballen van, laat staan dat hij ook maar een klein vermoeden had over wie of wat ze aan 't praten was. Het enige dat hem op dit moment interesseerde waren haar borsten. Wat een joekels. Hij grinnikte, bedacht dat hij altijd een badhanddoek over haar lelijke gezicht kon leggen.
" Zet u, pak een stoel en blijf staan!"hoorde hij haar zeggen, in een tweede poging om plezant te wezen. Hij deed of ze de laatste nieuwe mop vertelde en schoot in een bulderlach. De oude dame aan het andere tafeltje verslikte zich in haar hete soep, de ober kwam haar helpen, maar werd gebeten door haren Pekinees, die hij vergeten was. Z'n voet schoot uit en het hondje werd als een tornado door de zaal gekeild. Belandde met een knal tegen de flessen rode wijn, die zoals in een schietkraam aan diggelen vlogen. Wat een vertoning, dacht Philly, wat een vertoning. Hoe een dubbeltje toch rollen kan. Weer eens het bewijs dat actie gelijk is aan reactie.
" Is dat de normale gang van zaken hier?"vroeg hij met tranen in de ogen.
" 'k Zou het niet weten, m'n hondje zit thuis, maar 'k zal hem de volgende keer meebrengen, maar hondjes horen niet in een restaurant hé?"
Zo, het ijs was gebroken, een paar tafels verder madame haar water ook. Wie krijgt er nu verdomme barensweeën terwijl men kreeft aan het eten is? Maar de natuur moet z'n gang gaan, zeker bij een zevengangenmenu. Haar echtgenoot, compleet in zondagspak met een strikje rond z'n kiekennekske, geraakte lichtjes in paniek. De ober, die tevens kelner was en in z'n vrije uren garçon, bekeek het allemaal vanop de zijlijn. 't Is geen clienteel meer zoals vroeger. De weeën werden groter, de krampen ook.
Philly kon het niet meer aanzien en ging z'n hulp aanbieden.
" Bent u een dokter?" vroeg het schriele mannetje met bijbehorend strikje.
Moet dat, dacht Philly. Hij was een self-made chirurg. Z'n moeder leidde hem toch met vaste hand door de anatomie van het menselijk lichaam. Een bevalling kon toch zo moeilijk niet zijn?
Staartje bestelde nog twee glazen Martini, lichtjes geroerd met ijsblokjes. Hij was misschien de mooiste niet, op het randje van belachelijk zelfs met die stomme muts. Maar hij wist van aanpakken, zoveel is zeker, dacht ze. Ze lachtte haar scheve tanden bloot, de drank begon z'n werk te doen. Haar boezem ging op en neer. Haar gedachten ook. Ze vroeg zich af of het haar deze keer zou lukken om klaar te komen bij de gedachte alleen al hoe Philly er zonder kleren uitzag. Philly had andere bekommernissen. Hier moest drastisch opgetreden worden. Hier kon alleen maar een keizersnede uitkomst bieden. Probleem was de verdoving, hij kon haar toch niet opensnijden zonder verdoving...hier niet hé?
Een ambulance stopte met loeiende sirenes voor het restaurant. Drie ambulanciers kwamen het restaurant binnengestoven. Liepen recht naar de ober en begonnen hem in te pakken zodat er uitzag als een mummie was. De dokter gaf hem een spuitje tegen tetanus, wat bij de ober schuim op z'n lippen veroorzaakte, gezien hij allergisch was. Philly trok zich wijselijk terug, spijt hebbende dat hij z'n kunsten niet kon laten zien.
" Dat hebt ge als ge te lang wacht hé? Maar ik denk dat uw nieuw liefje u zit uit te lachen of is ze misschien geboren met die idiote grijns op haar gezicht?"hoorde hij z'n moeder in z'n goedgemutste oren fluisteren. Zeg dat het niet waar is hé? Ook dat nog...

©GoNo