Steeds maar op weg, naar ik weet niet waar...

We zijn het niet meer gewoon, ik toch niet. Een winter die mij het gevoel geeft even lang te duren als de lente, zomer en herfst tezamen. Overdag temperaturen tot acht graden en 's nachts vriest het de pannen van het dak. Ze beweren, al die hooggeleerde weerdeskundigen, dat het normaal is dat er een periode van koude zal voorafgaan aan de opwarming van de aarde. Volgens mij manipuleren die wetenschappers het weer. In samenwerking met de gas-en elektriciteitsleveranciers. 't Is op de duur een luxe om een beejte gas en elektriciteit te verkrijgen hé? Men zou deze basisbehoefte moeten inschrijven in de Europese grondwet. Wedden dat ze een achterpoortje vinden?
Vlaanderen, nog altijd een onderdeel van het onovertroffen België, heeft z'n zoveelste rel te pakken. Ditmaal zijn we met z'n allen er schuldig aan. Ik verklaar me nader en dichtbij. Naar het schijnt, maar de zon schijnt ook, al twijfel ik er de laatste tijd sterk aan, hebben we teveel kindertjes op de wereld gezet of beter, in Vlaanderen verwekt. Begrijpe wie kan hé? Ik herinner me dat enkele jaren geleden de klok rond werd gezaagd dat de bevolking aan het vergrijzen was. De reden dat we dringend nood hadden aan asielzoekers, sans- papiers en dergelijke meer. Die zouden het probleem oplossen, want die waren niet te lui om kindertjes te verwekken. En nu zijn die er en die moeten allemaal naar school. Wat blijkt nu? Er zijn geen scholen genoeg, laat staan opvangplaatsen. Waaruit ik moet concluderen dat onze vetbetaalde regering en haar administratie niet verder gekeken hebben dan hun neuzen lang zijn. Maar volgens de minister van Onderwijs ( departement dat veranderd is in het Ministerie van Niet-Goed-Wijs ) is er niets aan de hand en zal ieder kind in september naar school kunnen gaan. Hij zegt er wel niet bij dat bij sommige ouders de afstand tussen hun huis en de school meer dan 20 km kan bedragen. Resultaat? Nog meer auto's op de baan, nog meer files en voor sommigen nog vroeger opstaan. Op de duur staan we meer in de file dan dat we nog vooruitgeraken. Een doorsneegezin moet zich eens beginnen afvragen wanneer ze feitelijk nog leven. En hoe ze hun leven invullen. Met op weg te zijn naar ergens toe, steeds maar op weg en 't leven is al zo kort. Op 't einde van 't leven kunt ge u afvragen naar waar was ik feitelijk op weg? En het antwoord zal zijn naar de dood. Zoveel is zeker hé? De laatste file die men kan meemaken is die naar het kerkhof, maar da's maar een korte. Of er zouden twee lijkwagens tegen elkaar moeten botsen, maar daar zullen de overledenen hun botten wel aanvegen, veronderstel ik. En zo komt het, waarde lezers en lezeressen, dat er meer dan tweeduizend kindertjes in bange afwachting leven of ze naar school kunnen gaan om klaargestoomd te worden voor het echte leven. En dan maar klagen dat het slecht gaat met de jeugd. Ze verplichten al die arme kindertjes om voor de tv en de pc te zitten. Ze moeten toch ergens hun educatie vandaan halen of niet soms? Daarom stel ik voor om moslimscholen te bouwen, de moslimgemeenschap is vragende partij. Haal toch die arme kindertjes van de straat, laat ze de waarden van het echte leven leren kennen. Nu er een gebrek is aan plaatsen, lijkt me dat niet zo moeilijk te verwezenlijken. Geld vinden we wel, money genoeg in Vlaanderen en omstreken. Als we met z'n allen tot onze vijfentachtigste werken dan kunnen de pensioenen die niet uitbetaald moeten worden toch nog enige nut hebben? En het probleem van de vergrijzing is één klap opgelost. Doden vergrijzen niet meer en crematie wordt verplicht, anders zitten we weer met plaatsgebrek in de toekomst hé?

©GoNo