Hoog Bezoek

8 Hoog Bezoek.

De rondleiding op het immense bouwterrein was van korte duur. Harry zag een stoet van zwaarbewapende SS'ers plots komen aandraven, die het complex hermetisch afsloten. Fluitsignalen weerklonken en uit de luidsprekers klonk maar één kort woord : “ Ansammeln”.
De joodse dwangarbeiders lieten alles vallen waar ze mee bezig waren en stelden zich op voor hun schamele barakken. Ieder Block had een kapo, een verantwoordelijke die zorgvuldig gekozen was. Meestal waren die kapo's misdadigers van gemeenrecht, die er genoegen in schepten hun medegevangenen te folteren en te vernederen. Ze kregen speciale gunsten van de kampcommandant: meer voedsel, betere kledij en meer bewegingsvrijheid. Ze waren uitgerust met houten knuppels en die gebruikten ze ook. Harry vond het verbazingwekkend dat zo'n massa mensen zo vlug opgesteld stond. Wat een discipline, die Duitsers kenden er wat van. Hij stond nu op het bordes van de Kampkommandatur, geflankeerd door Brandt en andere hoge SS-officieren. Hij voelde zich als een generaal, die z'n troepen overschouwde.
De zon scheen fel en hij zette z'n zonnebril op, wat hem nog meer sinister maakte. De uitgemergelde joden keken met ontzag naar hem, vroegen zich af wie die man kon zijn. Harry genoot met volle teugen. De verdorvenheid in persoon.
Het tellen begon. Block per Block. Zelfs de doden werden geteld. Deutsche Gründlichkeit. De Joden waren dit al gewoon, in zoverre dat men dit beestachtig gedoe gewoon kon worden. Maar er was een soort van solidariteit onder de gevangenen. Jongere Joden ondersteunden oudere Joden. Spraken op gedempte toon elkaar moed in. Probeerden te overleven in deze hel. 's Avonds baden ze tot God. Troost puttend uit hun religie. Biddend tot een God, die hen verlaten had. Waren het niet de Joden die Christus overgeleverd hadden aan de Romeinen ?
Was dit hun straf ? Maar was het niet diezelfde Christus die gestorven was om alle zonden weg te nemen ?
Het tellen ging nog uren door, er kwam een zacht briesje opzetten. Een briesje, die de stank van de Untermenschen in Harry's richting blies. Een stank die hem deed kokhalzen. Maar hij zou het gewoon worden. 't Was allemaal kwestie van tijd. Iedereen krijgt wel eens last van diarree, bedacht hij cynisch. Te veel rapensoep is niet goed voor de gezondheid. Bijna schoot hij in een lach. Die moest hij onthouden om in z'n dagboek te zetten. Maar er stond iets te gebeuren, de spanning was merkelijk voelbaar. De SS'ers en hun officieren waren nerveus.
Een colonne dienstvoertuigen reed de toegangsweg op tot aan de slagboom met het “ STOP”-teken. De SS-soldaat sloeg de hielen tegen elkaar, sprak het obligate “ Heil Hitler” met gestrekte arm en duwde de slagboom omhoog. Dit was geen gewoon bezoek. Dit waren de grote koppen uit het Derde Rijk. Op de eerste wagen wapperde de kleine vlag van de SS- Reichfuhrer Heinrich Himmler. De Reichfuhrer, de man die boven God stond, beslisser over leven en dood. Een God, die zich onder het plebs begaf ? Zou hij naar hier gekomen zijn om het kamp te liquideren ? De Joden vroegen het zich af....
Harry deed zoals de andere SS-officieren en ging ook in “ geef acht “ gaan staan. De SS-Reichfuhrer stapte uit en deed de deur van de tweede wagen open. Hij klakte z'n hielen toen de man uitstapte. En toen stond Harry B. Down oog in oog met........Adolf Hitler.

©GoNo