Deutschland über Alles.

Deutschland über Alles.

Harry's ogen stonden waanzinnig. Beneveld door het vele bier en de nodige schnapps kon hij niet helder meer denken. Hij was verheven boven dat onderkruipsel en waande zich God. Nu besliste hij over leven en dood. De Jood zat nog steeds met z'n hoofd gebogen en wachtte op het revolverschot dat komen moest. Hij prevelde z'n gebeden, vertwijfeld, maar er was geen god om hem te helpen. De goden wilden niets te maken hebben met dit oord van terreur en verderf.....
Z'n wijsvinger spande zich verder, nee niet nadenken, gewoon doen. Een Jood meer of minder, weet je wel ? Hij trok de haan over.......er gebeurde niets. Klik, klik, klik. Geen schot, niets. De Jood had in z'n broek gedaan, een natte vlek werd zichtbaar groter en groter ter hoogte van z'n kruis. Brandt en z'n mede-officieren lachten zich te pletter.
“ Harry, er zaten geen kogels in de revolver, wat een grap, wat een grap !”
Harry gaf beteuterd de Luger terug, een beetje ontstemd omdat z'n status als god zo vlug voorbij was. Maar er kwamen nog kansen genoeg om te bewijzen dat hij uit het goede hout gesneden was. Ze schonken zich nog een borrel uit en dronken op de gezondheid van de Fuhrer, zichzelf en hun kinderen. De Jood zat nog altijd op z'n knieën, maar ze schonken geen aandacht meer aan hem. Weer een dag die ik overleef, dacht de Jood.
“ Mein lieber Harry, hier mijn Luger, ge moogt nog eens proberen, maar er niet naast schieten hé ? Laat die schweinhund maar in z'n broek kakken, ze stinken toch al.” brulde Brandt tegen Harry.
“ Jawohl Herr SS-Standartenfuhrer, zum befehl....”brulde Harry terug en nam, al lachend , de revolver aan.
Zelfde scenario speelde zich af. De Jood begon opnieuw gebeden te prevelen toen Harry voor de tweede maal de revolver tegen z'n hoofd zette. Harry lachte als een waanzinnige. Die arme Jood wist niet dat er geen kogels inzaten. De Duitsers joelden en bralden. De Jood had nu ook in z'n broek gekakt, niet bij machte iets op te houden in z'n doodsangst. Harry spande de trekker, voelde de weerstand en haalde hem over.
Het schot ging af en de kop van de Jood spatte uitéén, waarbij z'n hersens op het maatpak van Harry terecht kwamen. Een siddering ging door het lichaam van de Jood, z'n reeds dode ogen keken Harry niet begrijpend aan. Harry was zo verbluft bij het zien van de man, die hij zojuist in koelen bloede vermoord had, dat hij moest overgeven. De Duitsers kwamen niet meer bij van het lachen......
Harry werd wakker met een houten kop, kon zich amper de gebeurtenissen herinneren.
Er waren foto's genomen, iets met een dode Jood op z'n schoot. Foto's ook waarbij z'n voet rustte op het dode lichaam van de Jood, alsof het een jachttrofee was . Foto's voor het nageslacht, om later fier aan de kleinkinderen te tonen. Maar die foto's waren zomaar niet genomen, ze dienden ook om als chantagemiddel te gebruiken. Doch dat wist Harry B. Down niet. Voorlopig zou hij ze koesteren in z'n portfeuille als bewijs van trouw aan de Fuhrer. Een Ss'er kwam hem melden dat de rondleiding na de koffie zou beginnen. Z'n maatpak werd proper gemaakt. Zolang zou hij het zwarte uniform van de SS maar moeten dragen. Hij trok het aan, keek in de spiegel en herkende zichzelf bijna niet meer. “Verdomme, wat zie ik er knap uit....het staat me goed “murmelde hij binnenmonds. Z'n uniform van Sturmbannfuhrer zat hem als gegoten, het straalde ontzag uit. Op z'n kepie stond er een embleem : een grijnzende doodskop.......

©GoNo