Klagers Zijn Ook Mensen.......

“ ' t Zijn dure tijden en 't zal 't er niet op verbeteren.......”
“ Nee, 'k denk het ook niet, en met dat pensioentje kunt ge amper overleven....”
“ Jaja, vroeger kon een mens nog iets opzij zetten voor z'n kinderen, maar 't vet is van de soep hé ?”
Wat ze daarmee bedoelde, wist ik ook niet. Me dunkt dat vroeger het vet van de soep geschept werd om nog te gebruiken, als ik me goed herinner. Maar ik ken haar, ze was vroeger zelfstandige en had een bloemenwinkel aan 't kerkhof. Haar man werkte bij de Mechelse Veiling. Arme mensen waren het zeker en vast niet. Toen ik nog bij Bosman werkte, deden ze soms beroep op onze diensten om bloemenkransen te verzenden en te brengen naar de Joodse Gemeenschap. 't Kostte stukken van een mens, maar daar hadden ze geen tijd voor, want te druk in hun bloemenwinkel. En zulke mensen staan nu te zagen en te klagen in de Colruyt. Ik had de neiging om te vragen wanneer ze naar Benidorm vertrokken, daar is het schijnbaar stukken beter dan hier.
“ 't Is allemaal de schuld van die Walen, die hebben de regering laten vallen......”
“ Jaja, wacht maar af, we zullen wel weer mogen betalen.....”
Tja, mogen betalen ? Moeten betalen, denk ik. Maar wat is het probleem ? Hebt ge al ooit geweten dat we iets niet moeten betalen ? De schuld van de Walen ? Dat de regering gevallen is ? Welke regering ? Die regering was gedoemd om te vallen, was het vandaag niet dan morgen. Maar ik zweeg, benieuwd wat er nog komen ging.
“ Zeg, hebt gij al kerstcadeautjes gekocht ? Ik zou, begot, niet weten wat ik moet kopen voor de familie...”
“ Och, ik heb m'n dochter vliegtuigticketten gekocht om op vakantie te gaan naar Oostenrijk, 't is wel geen verrassing meer, maar 'k had hun dat beloofd....”
Voilà, klagen, bezuinigen op alles en nog wat, maar de vakantieperiode is heilig. Intussen was hun winkelkarretje al goed volgeladen met gourmetschotels en dranken. Ik wou nog vragen of ik ook mocht komen, maar ze leken me nu niet bepaald de personen waarmee ik aan een feestdis zou willen zitten.
“ 't Zal weer een serieuze rekening worden, een mens vraagt zich soms af waar we het geld moeten blijven halen.....”
Ja, dat vroeg ik me ook af, gezien hun overvolle kar, als ik mijn karretje zag, begon ik bijna te huilen van medelijden met mezelf. En ook een beetje met m'n bankrekening. Maar daar kon ik niet bij stilstaan, want de middelen zullen in de mate van het mogelijke het doel wel heiligen, dacht ik zo bij m'n eigen en bij mezelf.
“ Amai, 't is weer al van dattum, ge moet eens zien hoe lange rijen, en rap werken kunnen ze hier ook niet, z'hebben weer alle tijd van de wereld.......”
“ Ze zouden een wet moeten stemmen, dat de gepensioneerden voorrang krijgen in de winkels....”
Wablief ? Ze zouden misschien een speciale kassa moeten opendoen, die alleen open is voor gepensioneerden.
Kunnen die tegen elkaar ruzie maken over wie er het meeste gekocht heeft. En over het feit dat 2 op de 3 zijn pincode vergeten is. Of over het feit dat de prijs niet klopt met de aangegeven prijs in 't reclameblaadje. En bij nader toezien klopt de prijs dan wel, alleen was het reclamblaadje al twee weken oud.
Ik zag uit m'n ooghoek, dat er in de rij naast mij een dame stond die bijna niets in haar karretje had. Ik draai m'n karretje, zeg met een smile want zo ben ik, tegen de twee dames: pardon. Ze bekijken me en denken, da's er ene die nog iets vergeten is. En kunnen bijna niet wachten om mijn plaats in te nemen. Groot is hun verbazing en nog groter hun giftige blikken, als ik doodgemoedereerd aanschuif aan de kassa er naast.......

©GoNo