GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

maandag 22 december 2008

Spoken in 't Knekelhuis.......

Agent Minnebone schrok zich een hoedje of moet ik zeggen een kepietje ? Het lichtspel van z'n zaklantaarn maakte het schouwspel nog luguberder. Hij was zo bleek als de dood, wat geweldig toepasselijk was gezien de plaats waar ze aanbeland waren.
“ Awel, Minnestrone, ge ziet zo bleek, hebt ge een spook gezien ?” vroeg de inspecteur op sarcastische toon. Agent Minnebone kon geen woord over z'n lippen krijgen. Inspecteur GoNo kwam dichterbij en wou er het fijne van weten.
“ Allé, ga opzij, dat ik ook iets kan zien, ik wil ook wel eens een echt spook zien, het enige spook dat ik altijd zie, is m'n overbuurvrouw als die juist uit haar bad komt en ik kan u verzekeren dat ge na datum geen oog meer dicht doet.......”
Inspecteur GoNo wierp een blik in het knekelhuisje, maar zag niets dat hem uit het lood kon slaan, laat staan dat er een spook te zien was.
“ Agent Minnestrone, noteer: -Ik, inspecteur GoNo, constateer dat de stoffelijke overschotten geen enkel teken van leven meer vertonen, en derhalve ook geen spoken zijn. Het enige wat hier leeft zijn de ratten en ik haat ratten, maar dit buiten beschouwing gelaten als zijnde niet relevant zijnde.”
Agent Minnebone probeerde te schrijven in de gietende regen, met als resultaat dat de er niets leesbaar op het blad stond. Maar dat was een zorg voor later. Nu had hij andere katten te geselen, er liepen hier van alle soorten beesten rond 's nachts. Ratten, muizen, konijnen, katten en ergens zat er een verloren hond nog te janken ook. En dan zegt men dat het rustig is op een kerkhof, er is meer leven op 't kerkhof dan in Hoboken by Night. The place to be.
“ Agent, gezien de slechte weersomstandigheden, de modder en de regen, stel ik voor om ons onderzoek hier te eindigen. De heren van 't labo kunnen hier niets onderzoeken, want het ligt hier vol met lijken en uw verdwenen lijk is momenteel onvindbaar. We zullen z'n signalement verspreiden en de patrouilles laten uitkijken naar een lijk dat én spoorloos én dood is. Meer kunnen we niet doen. En kan er nu iemand mij uit de modder trekken, want m'n schoenen zitten vast in die smurrie.......”

©GoNo
Wordt vervolgd.

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage