@toombom.com

Brandende muren die huilen
geen plek om me te verschuilen
geknetter van machinegeweren
vliegtuigen die laag overscheren......

dolende mensen op de vlucht
als houten klazen in een klucht
uitééngereten wat eens een mens was
een rokend hoopje op 't verdorde gras....

ik lach als een waanzinnige gek
zoek in 't wilde weg een veilige plek
zie een kerkje met scheefhangend kruis
maar God doet niet open wegens niet thuis.....

ik bonk, krab m'n nagels kapot op de deuren
voel de kogels die m'n lichaam openscheuren
ik ruik de angst, de angst om dood te gaan
zigzaggend, durf geen moment stil te staan......

dat helder licht, dat moet wel God zijn
ik voel me nederig, zo ontieglijk klein
maar nee, dat helder Licht,val nu om
was 't droppen van een..... atoombom.

©GoNo