En wat nu?

De man is dood, begraven op een geheime locatie ergens in de woestijn. Volgens de nieuwe bewindsvoerders gesneuveld tijdens een vuurgevecht tussen rebellen en aanhangers van het oude regime. Volgens andere bronnen koudweg omgelegd door een jonge rebel. Die waarschijnlijk de eeuwige roem vergaard heeft. Niet iedereen kan zeggen dat hij een dictator de eeuwige jachtvelden ingestuurd heeft.
Het roemloze einde van een gevreesde dictator werd breed uitgesmeerd in kranten en op het internet. Geen woorden meer aan vuil maken. Een tijdperk wordt afgesloten. Een nieuwe start voor Libië? Valt nog te bezien. De voorlopige regering heeft al laten uitschijnen dat de nieuwe grondwet zal gebaseerd zijn op de “ sharia “. De woorden van de profeet in wetteksten gegoten. Oog om oog, tand voor tand.
Europa staat al te hengelen naar contracten. Wil meehelpen aan de wederopbouw. Nee, ze doen dit niet om hun olie veilig te stellen. Ze doen dit puur uit humanitaire redenen. Hebben zij ook niet meegeholpen om de zo gevreesde kolonel ten val te brengen? Voor wat, hoort toch wat? Als het aan die Libiërs moest gelegen hebben, zaten ze nu nog op hun kamelen in de woestijn thee te drinken. Het is verdomme dankzij de NAVO dat ze nu in een vrij land wakker worden. Of niet soms?
Syrië trekt zich voorlopig niets aan van de dreigementen, gaat rustig verder met op zijn bevolking te schieten. Voorlopig komen er geen bombardementen op Assad en konsoorten. Gebruikt dezelfde retoriek als zijn illustere voorbeeld kolonel Kadhafi. Staat er niet bij stil dat hij dezelfde weg kan opgaan. De kruik gaat zo lang te water tot ze barst. En er zijn al serieuze barstjes in.
Nostradamus schreef al in zijn quantrijnen dat de volgende wereldoorlog zou uitbarsten in het Oosten. De man schijnt niet vies te zijn geweest van roesverwekkende middelen. Het hielp hem om visioenen te zien. Hij heeft nooit geweten of zijn voorspellingen uitgekomen zijn, wegens een beetje dood-zijnde. Moeten we nu wakker liggen van een volgende wereldoorlog? Nee, we moeten wakker liggen van de toenemende belastingdruk. Van het armer en armer worden van hele lagen der bevolking, die amper nog weten hoe ze de eindjes aan elkaar moeten knopen. Meer en meer mensen die op straat leven, geen dak boven hun hoofd hebben, geen werk hebben. Die uitgeperst als een citroen door het dagelijkse leven moeten gaan. Mensen die, telkens weer, moeten opdraaien voor een kleine minderheid die van wanbeleid een goddelijke deugd gemaakt hebben. Die hun zakken en kruiwagens maar blijven vullen met ons belastinggeld. Daar ligt jan-met-de-pet van wakker. Wie zal er over enkele maanden nog spreken over Kadhafi? Degenen die contracten misgelopen hebben?
Wie spreekt er nu nog over Mubarak? Over Sadam Hussain? Over de president van Tunesië? Hoe heet die kerel ook alweer?
Libië is een rijk petroleumland, Kadhafi heeft honderden miljarden gestolen van zijn eigen land. Miljarden die op buitenlandse rekeningen staan. Waarvan de intresten alleen al de volledige staatsschuld van Griekenland zouden kwijtschelden. Zullen al die banken dit onrechtmatige verkregen geld terugstorten in de schatkist van Libië? ’t Zou me verbazen moesten ze dit doen. En als ze het doen, zal het dan ten goede komen aan de bevolking van dit woestijnland? Of wordt er met dat geld een nieuwe regime geïnstalleerd zoals in Iran? Een regime dat geleerd heeft van haar eigen geschiedenis, is er twee waard.
Misschien zie ik het allemaal een beetje te pessimistisch. Misschien wordt er wel degelijk een democratisch regering op poten gezet. Misschien kunnen ze het Belgisch model gebruiken. Een model van veel palaveren en weinig doen. We kunnen onze eigen zakkenvullers naar ginds sturen. Kunnen ze uitleggen hoe men op legale wijze de bevolking kunnen uitzuigen. Tot er een volgende revolutie komt?
Daarom stek ik me de vraag: en wat nu?

©GoNo