Waar de sterre bleef stille staan…

“ Voor mij is het een dag als een andere”, zei boer Nelissen tegen de facteur, die een kerstkaartje in de brievenbus kwam droppen.
“ Je begint te zien dat de mensen minder schrijven, ’t is de schuld van de computer…”
“ Da’s de vooruitgang hé facteur, zelfs m’n koeien worden computergestuurd gemolken…”
“ En proeft ge daar verschil in?”vraagt de facteur.
“ Ja, met de hand gemolken is minder zuur, maar met honderd melkkoeien geen beginnen meer aan. “
“ Zeg facteur, naar het schijnt, maar de zon schijnt ook, ‘k heb het gehoord van iemand die het zien zeggen heeft, zou diene ondergedokene bisschop buitengevlogen zijn in Westmalle. Hij kon met z’n vieze poten niet van ’t Kindeke Jezus afblijven …”
“ Da’s toch nogal iets met die kerk. Zelfs de arme pastoor van ’t dorp wordt er scheef op aangekeken, sedert dat schandaal is z’n kerk voor de helft leeg. In de andere helft zitten er amper vijf man en een paardenkop…”
“ ’t Zijn harde tijden voor wie gelooft…maar de paus trekt er zich nikske van aan, die zal wel vrede aan alle mensen scanderen. Wie gelooft die man nog hé?”
“ En gaat ge Kerstmis vieren?”
“ Nee, gene tijd voor, met al die beesten hier en sedert de invoering van de ramadan kweek ik nu ook schapen. ’t Brengt nog op ook en ze mogen ze zelfs, mits een kleine toeslag, hier komen slachten. Een mens moet z’n medemens altijd helpen zei m’n vader. En die kan het weten, want die heeft tot 1955 een Jood verstopt in zijne kelder. In ’55 waren z’n centen op en toen heeft ons vader hem naar ’t Rooie Kruis gebracht uit pure medelevendheid en nog zowat van die dingen hé…”
“ Dat waren tijden hé?”
“ Zeg dat wel, zeg dat wel…Toen zaten de pastoors en andere kerkleiders ook aan de kinderen, maar toen zeiden ze nikske. ’t Was de normale gang van zaken als ge vooruit wilde geraken in ’t leven. Niet dat ik daar mee akkoord ga, begrijp me niet verkeerd hé? Maar nu? Allé, zeg nu zelf, kinderen met twee papa’s en twee mama’s? Die dan nog zo stoned als een patat rondlopen? Vroeger kregen die lieverdjes een flink pak op hun blote billen, maar dat mag nu niet meer. De wereld is naar de kloten, zeg dat ik het gezegd heb. Er zal een nieuwe oorlog komen, let maar eens op…”
“ Zeg, hoe is het met uwen zoon?”
“ Zit nog altijd in Afghanistan…Hij had graag met Kerstmis thuis geweest, maar er is iets tussen gekomen. Diene van Landsverdediging wil perse z’n manschappen gaan bezoeken op tweede kerstdag. Die spreekt alsof hij de opperbevelhebber is, die denkt dat hij Napoleon is. En zodoende moet iedereen maar wachten om in verlof te gaan tot meneerke z’n opwachting gemaakt heeft…”
“ Eergisteren heeft het er lelijk gedaan, zegt Prosper de veldwachter. Die zijne zoon zit daar ook ergens.”
“ ‘k Zou het niet weten, ‘k heb al een week geen contact meer met mijne zoon, dat internet loopt zover niet, zeggen ze bij Telenet. Maar ze gaan komen kijken zo gauw het een beetje dooit. En bellen naar ’t ministerie helpt ook niet, ze pakken daar niet op of ze verbinden u door met een antwoordapparaat…”
“ Allé, ‘k ben er mee weg, ‘k moet nog een tiental kaartjes in de bussen steken. ’t Wordt alle jaren minder en minder. De nieuwjaarsfooien ook.”

De facteur rijdt als een volleerde acrobaat door de sneeuw. Die krijgen ze niet kapot. Een echte Flandriën. Zo worden er geen meer gemaakt.

Boer Nelissen peutert de envelop los. ’t Is een kaartje van Landsverdediging, om te melden dat z’n zoon gesneuveld is. Een ijzingwekkende kreet galmt over de sneeuwwitte polders en ’t Kindeke Jezus lacht in z’n kribbeke…

©GoNo