Muren kunnen hard zijn…

“ Je zult nog veel met je hoofd tegen een muur lopen…”zei ze, nadat ze hem er eerst fijntjes opgewezen had dat ze het verder geschopt had in ’t leven dan hijzelf.
Hij gaf haar volmondig gelijk. Als hij de balans opmaakte was het niet om over naar huis te schrijven. Het enige wapenfeit dat hij op z’n actief had, was kindertjes maken. Maar dat kon evengoed een speling van de natuur zijn. Hij twijfelde, zijn die kinderen wel van hem? Wat zou een DNA-test kosten? Dit buiten beschouwing gelaten en totaal irrelevant voor de lezer.
Ze hadden voor de zoveelste keer ruzie. Een week voor kerstmis, de kerstsfeer zat er schijnbaar nog niet in. Bol het dan af, zei hij impulsief. Wat ze ook deed. Zo vader, zo dochter…’k Zal er van wakker liggen, zei hij op sarcastische toon. Op sommige momenten lijkt ze compleet op hem, altijd direct haar stekeltjes opzetten. Afweergeschut in stelling brengen en kaboum, schieten op alles wat beweegt, daarna zullen we wel de vragen stellen. Zo er nog vragen moeten gesteld worden hé? Maar gedane zaken nemen geen keer, de ruzie was compleet. Hij wist van tevoren dat het maanden zou duren, mischien wel jaren.
“ Je zult nog veel met je hoofd tegen een muur lopen…”zei ze. Vanmorgen is hij opgestaan met schele hoofdpijn. Muren kunnen hard zijn…

©GoNo