Moordenaars leven langer dan hun slachtoffers 2

Stipt om 20:00 stopt een oude Landrover voor het huis van Verstappen. Het is een huis, recent gebouwd, onder de hoogspanningsmasten van Aartselaar. De hele doodlopende straat straalt rust uit. Het is een nieuwe wijk met voor-en achtertuinen. Waar men nog gezellig bij elkaar kan binnenlopen, waar iedereen elkaar kent. Waar de overgrote meerderheid jonge gezinnen zijn en de kinderen nog rustig op straat kunnen spelen zonder het risico van lastig gevallen te worden of omver gereden te worden. De voortuintjes zijn goed onderhouden, alleen die lelijke hoogspaningsmasten steken schril af tegen de omgeving. Waarom schilderen ze die verdomde palen niet in het groen, vraagt hij zich af. Alvorens uit te stappen neemt hij de omgeving goed in zich op. Observatie is leren.
Hij stapt uit, z'n cowboylaarzen eerst. De rest van z'n 1m80 moet volgen, willen of niet. Edward Nigma, jarenlang hoofdinspecteur bij de politie van Antwerpen, maar nu prive-detective met eigen bureau, is een robuuste persoon, die nog steeds een zeker gezag uitstraalt, al was het maar door z'n verschijning en de 100 kg die hij meesleurt. Hij is gekend als een doorbijter, iemand die zich als een pitbull vastbijt.
Nog voor hij kan aanbellen gaat de deur open en een jonge man heet hem welkom.
“ Ik ben Tom, wilt u mij volgen naar boven? Ik had u herkend van de foto uit de krant, van die diamantsmokkel weet u nog?”
“ Ja, dat weet ik nog, 't is nog maar drie maanden geleden.”bromt hij met z'n diepe basstem.
Het huis ruikt een beetje naar ether en Détol, maar is proper. Hier staan geen oude meubelen in imitatie-eik, maar meubelen in imitatie-beuk uit de Ikea. Maar al bij al heerst er een luchtige sfeer en de vele ontgeurders verdoezelen de geur van een zieke man. Die man zit voor het raam in z'n rolstoel en wuift met z'n hand naar de zetel naast hem. Edward Nigma neemt plaats en wil een sigaretje opsteken.
“ Mag ik u vragen om niet te roken in m'n bijzijn? Ten eerste is dit het huis van m'n dochter en schoonzoon en ten tweede heb ik een gebrek aan adem. Als u het echt niet kunt houden, kunt u altijd in de hof eentje opsteken. M'n schoonzoon Tom zal wel meegaan met u.”
Tom komt naderbij en vraagt of hij iets te drinken wilt.
“ Een koffietje graag, met suiker en melk.”” Als het kan aub.”voegt hij eraan toe.
“ Wordt voor gezorgd.”zegt Tom.
“ Kan ik even naar de wc?”vraagt Edward.
“ Jazeker, volg mij maar...”
De wc bevindt zich op de overloop, links in de hoek. Edward steekt een sigaret op en geniet tijdens het plassen van het overtreden van een gebod des huizes. Wat kan het kwaad? Er staat een venstertje open en een spuitbus met lavendelgeur. Eventjes afkloppen, want de laatste druppel mag niet in z'n beige broek terechtkomen. 't Zou geen zicht zijn, denkt hij. Handen wassen na gebruik van z'n edele onderdaan en hij kan er weer tegen.
De koffie staat lekker te geuren in de living en wacht uitnodigend op Edward. Op de schoot van Verstappen rust een dik dossier. Edward voelt instinctmatig dat dit dossier iets te maken heeft met de verdwijning van de dochter.
“ Zo meneer Verstappen, vertel eens wat er juist gebeurd is...”
“ M'n dochter Sabrina is al drie dagen verdwenen, we hebben naar haar werk gebeld en daar is ze al drie dagen onwettig afwezig. De dienst voor vermiste personen is ingeschakeld maar die kunnen niets doen. Dat beweren ze toch. Tom is overal gaan zoeken, maar ze is van de aardbodem verdwenen. Nee, meneer, ze hadden geen ruzie en ook geen financiële problemen.”
“ Waar werkt uw dochter feitelijk?”
“ Op de dienst Financiën waar ik vroeger hoofd was...”
“ Dat was bij de Antwerpse Waterwerken, als ik me niet vergis?”
“ U vergist zich niet...”
“ Hebt u een foto van Sabrina, een recente?”
“ Ik heb hier een dossier waar ik als diensthoofd al mee bezig was en die m'n dochter opvolgde voor mij. Ik stel voor om dit dossier te lezen, daarna kunt u beslissen of u deze zaak aanneemt of niet. Akkoord?”

©GoNo