Huize Signum

Naar het schijnt, maar de zon schijnt ook, zou Huize Signum gedoemd zijn te verdwijnen. Een oase van rust en vrede zal op termijn vervallen tot een wildernis met een bouwvallige ruine. Waar alleen de duiven en ratten een onderkomen zullen vinden.
Ik weet niet of het zover zal komen, maar het lijkt me een realistische beeld. Een doemscenario. Na bijna twee jaar vechten om te overleven en de vele vrienden een pluralistisch en christelijk toevluchtsoord te hebben bezorgd, zal het doek onvermijdelijk vallen. De vriendenschappen die hier gesmeed werden, zullen ongetwijfeld niet vlug vergeten worden; vluchtige vriendschappen en vriendschappen voor 't leven.
Maar de tijd zal ons allemaal inhalen tot Signum een vage herinnering is van iets dat er ooit was. Ik, persoonlijk , en met mij velen, zullen die herinnering koesteren als een kostbare parel of diamant. Ik heb er mensen leren kennen die mij nauw aan het hart liggen. Ik heb er gelachen en ook serieuze gesprekken gevoerd. Maar het meeste heb ik genoten van de ongedwongen sfeer die er heerst. Het gevoel van Welkom te zijn, niet zomaar een woord op een gevel. Een uitnodigende Welkom, voor iedereen die er behoefte aan had om eventjes op adem te komen in dit jachtig bestaan.
Dat alles wordt Huize Signum ontnomen. Het basisrecht om gelukkig te zijn met vrienden op een plek die er voor gemaakt is. Ik maak me geen illusies, de intriges en manipulaties hebben hun werk gedaan. Degenen die achter deze teloorgang steken mogen fier zijn. Het getuigt van echte christelijke inspiratie. Wie het schoentje past, trekke het aan hé? Maar zouden ze er al eens bij stilgestaan hebben, dat Huize Signum reden van bestaan heeft? Dat het in feite een unicum is?
Ik vraag me af wat er na verloop van tijd met al die mensen zal gebeuren? Velen zullen in een zwart gat vallen. Mensen die er bijna alle dagen kwamen, die hun zorgen en leed aan een luisterbereid oor kwijt konden. Waar moeten die nu heen?
Ik hoop dat er alsnog een oplossing uit de bus komt, maar 'k heb zo m'n twijfels.
Mensen van Huize Signum, ik draag jullie in m'n hart en bedank jullie voor de fijne uren die ik in jullie midden mocht doorbrengen.


Een regenboog zal verschijnen
door de zon en regen...
ook de stapelwolken
houden hem niet tegen

maar 't is triestig
als de zon in Signum ondergaat
en de kilte terug
meedogenloos, in m'n hart toeslaat !

©GoNo