De Slimste van de Klas

De slimste van de klas

Het gaat goed met ons Tommeke. Heel goed zelfs. Na zes maanden heeft hij geweldig vooruitgang gemaakt. Dokters en verplegend personeel zijn het er unaniem over eens dat er nog toekomst is voor de jonge renner. Hij gedraagt zich min of meer normaal en buiten een kleine uitschuiver, waar hij dan nog geen schuld aan had, valt er niets aan te merken op z'n gedrag. Die uitschuiver kwam er door de vele medicatie die hij moest slikken en toen de mannen van de Belgische Wielerbond een dopingcontrole uitoefenden op de afdeling Psychiatrie, waar nog enkele coureurs verbleven, waren hij en z'n makkers de pineut. Positief over gans de lijn. En nog geen beetje.
Dat leverde hem een schorsing op van twee jaar met behoud van wedde. Het kostte de Belgische Staat een advocaat en den nodige overtuigingskracht om de experten van de BWB er van te overtuigen dat die medicatie nodig was en onderdeel uitmaakte van een ver doorgedreven programma ter bevordering van hun terugkeer in de maatschappij.
Tommeke van zijn kant was zich van geen kwaad bewust en liep constant met een glimlach rond. Als het ware een zonnetje in huis. Vandaag moet hij verschijnen voor de commissie. Een commissie samengesteld uit eerbiedwaardige professoren en psychiaters, aangevuld met de chef-bewaker en de kuisvrouw om het wettelijk minimum te bereiken. Maar dit geheel terzijde en zijnde een detail. Het hoofd en ook de rest van het lichaam, was de grijze wereldberoemde professor Julius Kakzwalver. Bekend en beroemd om de manier waarop hij z'n vragen formuleert.
“ Zozo, Tom Barman, da's een hele tijd geleden hé?”
“ Pardon, ik ben Tom Bonenstoemp, professor.”
“ Zozo, Tom Jones, zijt ge van naam veranderd?”
“ Maar nee, professor, misschien hebt ge een verkeerd dossier voor u liggen?”probeerde Tommeke vriendelijk.
“ Ach, ik zie het al, 't is Tom Lanoye, dat schrijverke die meer in Kaapstad zit dan hier. Hebben ze u uiteindelijk toch te pakken kunnen krijgen. Maar had gij vroeger geen brilleke op uw slagerszoontjestronie?”
De kuisvrouw, Germaine Stofferblik, stak de eerbiedwaardige professor een papiertje toe. Hij bekeek het terloops en las :” Om 10:00 koffie met een koffiekoek en 't is Tom Bonenstoemp...”
“ Zozo, dus als ik het goed begrijp zijt gij Tom Bonenstoemp, bijgenaamd de “ Snuiver”?”
“ Inderdaad, maar ik ben clean en ik zal het nooit meer doen, ik heb m'n les geleerd en als ge wilt moogt ge me ondervragen. 'k Ben zeker dat ik met grote onderscheiding zal slagen.”
“ Tommeke, we gaan een test doen. Er liggen hier twee lijntjes poeder. Het ene lijntje is cocaine en het andere is doodgewone bloem. Aan u om te zeggen welk van de twee de cocaine is.”
Tommeke stond recht en begaf zich zo fier als een gieter naar de tafel. Hij snoof het eerste lijntje op, verdomme dat was gewoon bloem. Hij snoof het tweede lijntje op en ja, dat was ontegensprekelijk cocaine. Wat hij ook zei.
“ Tommeke, Tommeke toch, hoe lomp kan een coureur toch zijn hé?”
“ Ben ik geslaagd, professor?”vroeg Tom een beetje wit rond z'n neus.
“ Geslaagd zijt ge zeker, maar waarom moest ge beide lijntjes opsnuiven, kieken dat ge zijt ?”
“ 'k Moest toch zekerheid hebben?”
“ Na het eerste lijntje, kon je toch al zeggen wat het tweede zou zijn?”
De professor keek eens rond de tafel om te zien of iedereen z'n sublieme test nog kon volgen, maar de leden van de geachte commissie waren proefondervindelijk de som op de proef of andersom aan het nemen.
“ Germaine Stofferblik, wilt ge hier eens tekenen aub, we gaan Tommeke nog een proefperiode van zes maanden geven. Schijnbaar is hij nog niet volledig genezen, gezien z'n witte neus en z'n ogen die nogal stoned staan.Maar ik heb hem nog niet volledig afgeschreven. Tommeke, m'n jongen, ge moogt gaan naar uw accomodatie en trainingsfaciliteiten en kuis uwen neus af, 't is geen zicht hé?”
Het laatste wat Tommeke zag, was dat de eerbiedwaardige commissieleden in een deuk lagen van het lachen.
Hij vroeg zich af waarom....

©GoNo