Kortverhaal.......2

Kortverhaal......2

Ze wist dat er ooit een einde zou komen aan haar geluk, 't kon niet eeuwig blijven duren. Vroeg of laat zouden ze aan de deur staan, en hen geboeid wegvoeren. Ze zou gefolterd worden, tot ze haar kompanen zou verklikken, in 't slechtste geval zou ze sterven zonder één woord gezegd te hebben. Maar daar was ze zo zeker niet van. Ze wist welke methodes de Gestapo gebruikte, ze waren meesters in het martelen. Ze had een plan klaar liggen, in geval ze op haar deur zouden kloppen.
Een heel simpel plan: een simpel koord, gedraaid tot een strop, en een stevige haak in het plafond.
Alles was meerdere malen uitgetest met zakken, die exact haar gewicht waren en het werkte......
De radio speelt zachtjes, heel gedempt, want radio's waren verboden tijdens de oorlog. Als men je op heterdaad betrapte, werd je stante pede naar een concentratiekamp gebracht.En het was nog maar de vraag of je het overleefde. Er werd geschoten op straat, ze hoorde wagens op en af rijden, geroep en getier. Ze hoorde soldatenlaarzen, bevelen die geschreeuwd werden. Het is zover, dacht ze, ze hebben me verklikt. Ze wist wat haar te doen stond. Even twijfelde ze nog, maar de gedachte aan de folteringen die haar te wachten stonden, lieten haar geen keus. Nog voor ze de kans kregen om de deur in te beuken, stond ze al op de stoel. Ze stak haar hoofd door de lus en duwde met haar voet de stoel opzij........
De radiouitzending werd onderbroken voor een dringend bericht :
" De Canadese en Poolse troepen hebben de Duitsers verdreven uit Antwerpen. Er wordt in de straten van Antwerpen in de lucht geschoten, vreugdeschoten. De mensen zijn door het dolle heen van blijdschap, omdat de jarenlange bezetting eindelijk gedaan is........"
Verdomme, dacht ze, terwijl ze naar adem snakte en de strop zich onherroepelijk rond haar nek sloot. Verdomme.......

©GoNo