GoNo op zwier......

GoNo op zwier......

‘k Zit aan de toog in ’t kleine café
nee, niet aan de Antwerpse haven
maar in Hoboken, ’t valt wel mee
‘k ben bezig de dorstigen te laven

‘k laat m’n taxi eventjes buiten staan
‘k heb geen goesting om weg te gaan
de morgen is nog lang niet in zicht
‘k ga pas weg bij ’t eerste licht.......

kom, kastelein, doe ze nog eens vol
speel nog eens wat van die rock’n’roll
’t roept al die herinneringen bij me op
een vat vol muizenissen in m’n zatte kop

de taxichauffeur roept m’n naam
maar ’t past nu niet in m’n kraam
‘k wil me hier en nu te pletter zuipen
op handen en voeten naar huis kruipen

‘k deel het lot van de afgewezene
de eeuwige en immer onbegrepene
en de tranen die ik hier nu wegveeg
’t is triestig, m’n portemonnee is leeg.....

‘k ben zo zat als een dolgedraaide jukebox
om de twee meter deponeer ik m’n kots
‘k lach me een kriek, ik kom niet meer bij
‘k sta te bellen aan de deur naast die van mij......

ik krijg verwensingen naar m’n hoofd
‘k zeg: “ de Here zij vannacht geloofd”
‘k wil hen nog een verhaaltje vertellen
ze dreigen de antiterreurpolitie te bellen

‘k laat m’n avond en nacht niet vergallen
toch niet voor die onnozele.......... kwallen
‘k dwaal eenzaam door de donkere nacht
waar op de hoek een combi op me wacht........

©GoNo