Doorkijkbloesje, champagne en kaviaar...

Dertig jaar trouwe dienst en alle voorbereidingen waren getroffen om er een groot feest van te maken. Alleen moest er een goeie reden gevonden worden om hem naar de villa van de grote baas te lokken. Iedereen zat mee in het complot, behalve de gewone arbeiders, die hoorden niet thuis tussen de kaderleden. Die waren maar het 'voetvolk' hé?
Frans deed wat z'n directeur hem opgedragen had en reed de brede oprit van de grote villa op. Hij vroeg zich af waarom de grote baas hem wou spreken over die bonus. Dat kon toch evengoed op z'n bureel? Of zou hij afgedankt worden? Twijfel besloop hem als een giftige slang. De dag van vandaag moest men dubbel oppassen. Een bonus en een trap onder je kont, 't was al zoveel van z'n vrienden overkomen.

's Anderendaags kwam ik hem toevallig tegen in de Colruyt.
“ Ha, den Frans... en hoe was het gesprekje met je baas? Opslag en buiten zeker?”
“ GoNo, wilt ge twee minuten uw grote klep houden?”
“ Jawadde Franske, 'k vraag het maar hé?”
“ Ge moest eens weten wat me overkomen is...”
“ Vertel het m'n waarde vriend, vertel het, gedeelde pijn is gedeelde smart hé?”

“ Wel, ik reed dus naar m'n grote baas. 'k Was ruim op tijd, want ik weet dat m'n baas nogal kort van stof kan zijn als ge te laat komt. Z'n vrouw deed open. Sjonge, een bloem van een vrouwtje, zeker dertig jaar jonger dan mijne baas. Ze had een doorschijnend bloesje aan en haar fiere borsten staken m'n ogen uit. M'n brilglazen dampten gelijk aan. Ik kon m'n ogen niet afhouden van haar priemende tepels, die als het ware vroegen om gezoogd te worden. Maar 't is het vrouwtje van de grote baas, dus moest ik mezelve onder controle houden. Ze wist dat ze mooi was en haar tong likte als een kronkelelende slang over haar sensuele lippen.”
“ Jawadde, hoe komt het toch dat ik zoiets nooit tegenkom?”
“ Omdat ge zonder werk zit, kieken, daarom...en laat mij voortvertellen hé?”
“ Spannend Franske, spannend...”
“ Ze liet me de eetkamer zien waar een koud buffet opgesteld stond, met kaviaar en de champagne al ijsgekoeld te wachten lag. 'k Dacht bij m'n eigen en bij mezelf, hier klopt iets niet. Maar dat vrouwtje slorpte volledig m'n aandacht op. Voilà, Franske, zei ze, dit is nu de eetkamer en daar achter die grote deur is de slaapkamer. Ik ga nu naar de slaapkamer en ge moogt pas binnenkomen als ik u roep, ge gaat het u niet beklagen. Voegde ze er aan toe. GoNo, geloof het of niet, maar m'n fantasie sloeg op hol, m'n klokkenspel ook. Miljaarde, dacht ik, dat ik dit nog mag meemaken. Ik wacht en ik wacht. Plots hoor ik haar roepen met zwoele stem. 't Is nu of 't is nooit. Ik in vliegende vaart die slaapkamer binnen. 't Was daar stikkedonker. Gaat ineens dat licht aan...”
“ Jaja, en toen? Man, ik kan het me al voorstellen, maar 'k hoor het graag hé?”
“ Toen? Stond daar de hele administratie. Met toeters en met bellen. 'k Schrok me een aap en een hoedje..”
“ Moet ge daar voor schrikken? 't Lijkt me juist plezant om zoiets mee te maken?”
“ Vindt ge? 't Probleem was: 'k had m'n kleren al uitgetrokken...”

Ik heb maar niet gevraagd of hij z'n bonus gekregen heeft, 't leek me niet het gepaste moment, temeer daar ik lachkrampen kreeg en dringend naar de wc moest...

©GoNo