Rust in Vrede

Ze verlaten dit tranendal met bosjes. De ene al vrijwilliger dan de andere. Maar één ding hebben ze gemeen: ze waren publieke figuren waarnaar men opkeek, of die men verfoeide.

Michael Jackson was de King of Pop, zoals Madonna de Queen of Pop is. Ze zijn getuigen van veschillende generaties, van verschillende gebeurtenissen in een mensenleven. Wie kent er niet Billie Jean of Thriller? Maar er zal altijd een geurtje van pedofilie aan Jackson plakken, zelfs nadat hij vrijgesproken was.
Dat hij moge ruste in vrede...

Farah Fawcett doet me nog steeds denken aan Charlie's Angels. Aan de duizenden posters die boven de mannelijke pubers hun bed hingen. Ook boven het mijne. Posters uit de Joepie en de Ciné-Revue. Farah met haar blonde lokken en weelderige haardos. Een mooie vrouw, ze mocht er zijn.
Dat zij moge ruste in vrede...

Yasmine ken ik feitelijk niet, haar kleinkunst kon ik wel pruimen. Haar teksten mochten er zijn. Maar ze stond meer in de belangstelling als holebi en als getrouwd zijnde met ene Marianne Dupon, ooit winnares van een programma dat de “ Mol” heette. Een huwelijk dat amper vier jaar stand hield en waaruit een kind geboren is. Een kind dat nu ineens z'n tweede mama kwijt is. Ze stapte vrijwillig ( ? ) uit het leven. Ik kan het begrijpen, die gedachten zijn me ook al overkomen.
Dat zij moge ruste in vrede...

Karel van Miert, een politicus viel uit een boom. En overleefde het niet. Bij leven en welzijn al een groot staatsman, in de dood nog meer. Ik was geen fan van hem, zag er een beetje te veel gladjanus uit. Maar zo zijn er nog in de politiek. Ik loop niet zo hoog op met die politiekers die meer verknoeien dan dat ze een wezenlijke bijdrage leveren tot verbetering van de maatschappij. Maar Karel deed het goed op Europees vlak, beter dan in de nationale politiek.
Dat hij moge ruste in vrede...

©GoNo