Fata Morgana

Fata morgana

Een drooggekookte gorgelwind
knipoogt
naar een dauwdruppel van gisteren
plukt diens innerlijkste wens
en bergt hem
in een brooddoos van de nachtegaal
Het grijpt adem
en overmeestert schaduwlijnen
genietend bedwingt hij streelzacht
alle grondgewortelde verlangens
sijpelt dan glanzend
als de kreun van een ochtendzon
en kust geruisloos dageraad
fluistermondig honingzoet
waar spiegelschijn zal daveren


Sabine 22ma05