Meestal zit ik in de verdomhoek
waar de meeste klappen vallen
m’n leven leest als een open boek
een roman die de fictie overstijgt
waar geen plaats is voor tederheid
laat staan dat men nestwarmte krijgt
soms kiest men z’n eigen leven niet
’t lot bepaalt hoe men verder moet
krijgt men toegeschoven de zwarte piet
m’n hart verlangt naar zoveel meer
tederheid, warmte, een beetje begrip
’t gevoel erbij te horen, ook al doet het zeer…
©GoNo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten