Adres onbekend…

‘k Heb een grote familie

ergens ten velde in Gent

waarvan ik niets hoor of zie

m’n adres is hen onbekend

‘k Heb met hen geen enkel contact

‘k ben ‘t van lieverlede gewoon geraakt

‘n niets-zeggend stil-zwijgend pact

‘t heeft van mij een ander mens gemaakt

‘k Leef mijn eigen-zinnig leven

een droomwereld, door mij geschapen

de realiteit duurt toch maar even

voor ik voorgoed eeuwig mag inslapen

Met Kerstmis denk ik aan hen

vrede aan mijn familie in Gent

vergeet niet, ik van dezelfde moeder ben

ik ben wie ik ben, adres onbekend…

©GoNo

Toon Hermans

Eén van zijn mooiste liedjes...

Herinner je deze nog?

Premier Filip broederlijk naast koning Bart I...

Op een maandagmorgen, ergens rond de klok van 9 uur…

‘ Hallo, u spreekt met de klantendienst van Gazet van Antwerpen. We hebben een aanbod dat u ongetwijfeld als muziek in de oren zal klinken...’

Ik moet even bekomen, hoe weten die dat ik naar muziek aan het luisteren ben, vraag ik me plots af…

‘ Ja, ik ben inderdaad naar muziek aan het luisteren met koptelefoon, kwestie van een betere klank te hebben hé?’

‘ Euh, wat zegt u?’

‘ Ik zeg, en ik ga het geen twee keer herhalen, dat ik naar muziek aan het luisteren ben, verdomme nu heb ik het toch twee keer herhaald...’

‘ Ja maar meneer, het gaat hem om een hernieuwing van uw abonnement...’

Ik heb mijn abonnement twee jaar geleden opgezegd. Zijn daar op die klantendienst wel bij de pinken, moet ik zeggen…

‘ En wat mag dat onweerstaanbare en als muziek in de oren klinkende aanbod dan wel wezen? ‘

‘ Ha, ik hoor dat meneer geïnteresseerd is. Welnu, dat doet mij deugd. U krijgt, verschiet niet, een volledige maand gratis de krant thuis bezorgd. Bovendien hebt u toegang tot de digitale krant en kunt u gratis meedoen met spelletjes om mooie prijzen in de wacht te slepen. Dat is pas een aanbod hé?’

Sjonge, wat een aanbod, ik word er niet goed van. Zoveel gratis, waar halen ze het? En ik die direct aan geldklopperij dacht, foei, foei…

‘ Maar wacht, dat is nog niet alles. U krijgt er bovenop nog een Samsung 7, gratis voor niks. Altijd mooi meegenomen, zou ik zo denken of niet soms?’

Die kerel is een echte spraakwaterval, zoveel is zeker. Mijn oren beginnen te tuiten door de housemuziek die halvelings door mijn koptelefoon aan het razen is. Het leidt me af van dit toch wel uitermate boeiende gesprek…

‘ Een Samsung 7, zegt u? Zijn dat niet die dingen die ze terug aan het roepen zijn wegens veelvuldig in brand schieten en ontploffen? Wilt u soms een aanslag plegen op mij? Bent u een terrorist soms?’

‘ Nee, meneer, ik veronderstel dat u een grapje maakt?’

‘ Uw veronderstelling is totaal verkeerd. Als ik inga op uw aanbod, zal ik waarschijnlijk uw gazet juist geteld één dag kunnen lezen. De volgende dag zal ik in uw gazet staan als slachtoffer van een ontplofte Samsung 7, geschonken door uw bedrijf. Maar dat laatste zal er wel niet bij vermeld staan hé?’

‘ Maar meneer, het is toch een aanbod dat het overdenken waard is hé?’

‘ Nee, beste vriend, ik ben mijn leven voorlopig nog niet beu. Als ik weer eens depressief ben, met zelfmoordplannen rondloop, zal ik uw klantendienst bellen. Naar het schijnt, de zon schijnt ook als er geen wolken voor drijven, alhoewel, met of zonder wolken, ze schijnt altijd, maar dit volledig buiten beschouwing gelaten en totaal niet relevant, hebben jullie het perfecte zelfmoordwapen in huis. Als ik met jullie in zee ga, krijg ik natte voeten.

Tussen haakjes, ik heb al een abonnement bij de collega’s. Plus nog een compleet gratis abonnement bij Express News. Een krant die al het overbodige nieuws de vuilbak in smijt. Ik heb geen boodschap aan het feit dat FC De Patattenvelden gelijk gespeeld hebben tegen FC De Pureestoempers. Of dat doperwtjes tegenwoordig met afsluitbare dopjes te verkrijgen zijn. Of dat prinsessenboontjes wel degelijk door aan lager wal geraakte prinsessen geplukt worden. Nee, dus, ik neem geen abonnement, nu niet en morgen niet. Gelieve mij dus niet meer lastig te vallen of uw klantendienst zal in de concurrerende pers verschijnen als doelwit van mijn nietsontziende en tevens bloeddorstige wraak. Dat laatste is een aanbod dat als muziek in uw oren zal klinken. De dodenmars gespeeld op de tonen van de Radetzky-mars. Het moet vooruitgaan, zeg ik altijd hé?’

Er volgt een oorverdovende stilte. Hij is waarschijnlijk de anti-terrorismecel aan het bellen. Ik moet beginnen oppassen met mijn gevoel van droge humor, vroeg of laat loop ik tegen de staanlamp. Tegen de lampadaire in het betere Vlaams. Ik hoor een sirene op de achtergrond, wat zijn die snel om mij op te pakken, denk ik dan…

‘ Meneer, bent u er nog?’

‘ Nee, ik ben er nog. Ik ben mijn valies aan het maken want de door u gebelde federale is al in aantocht, zo te horen...’

‘ Wat zegt u?’

‘ Laat maar, de gevangenissen zitten vol met onschuldige mensen die geen abonnement bij uw krant genomen hebben. In wat voor een dictatuur leven wij hé?’

Weer een stilte. Ik begin het gewoon te worden. Waarschijnlijk belt hij nu de psychiatrische dienst van een bevriend ziekenhuis en wordt ik niet alleen door de federale opgepakt, maar ook nog eens platgespoten door een bodybuilder in witte frak…

‘ Hallo klantendienst, bent u er nog?’

Ik hoor niets meer. Zelfs geen geluid dat zegt dat hij de hoorn op de haak gegooid heeft. Verdomme, denk ik, ze zijn me aan het afsluiten van de buitenwereld. De volgende stap is het afsluiten van water, gas en elektriciteit. In die volgorde, zo staat het in hun handleiding. ‘t Is proper, net nu ik al mijn rekeningen betaald heb, denk ik dan…

Epiloog…

Dat ik niets meer hoorde, kwam uitsluitend door het feit dat de batterij van mijn mobieltje leeggelopen was. Waarvoor mijn excuses aan de klantendienst. Het was niet mijn bedoeling om onbeschoft te wezen, ik ben wel degelijk en goed opgevoed in de brousse. Weliswaar tussen de apen en andere primaten, maar dat is maar een detail hé?

©GoNo

Traditiegetrouw leggen ze een krans aan mijn standbeeld…

Ik ben aan het nadenken over hoe ik het beste een petitie online kan zetten die voor eens en altijd komaf zal maken met alle tradities die een schijn van discriminatie vertonen.

Maar eerst zal ik een meldpunt maken waar iedereen die zich geroepen voelt om discriminerend gedrag aan de kaak en andere lichaamsdelen te stellen, zich ten volle mogen uitleven in het al dan niet verzinnen van nonsens…

Laten we om te beginnen een kleine aanzet geven…

Vindt u ook niet dat we komaf moeten maken met het hele kerstgebeuren? De drie Wijzen, die helemaal zo wijs niet waren, want je moet al goed gek zijn om een ster te volgen, zijn met drie. Vandaar de Drie Wijzen hé? Ik heb ook eens een ster gevolgd, turend naar de heldere hemel, liep ik tegen een lantaarnpaal. Ik heb die nacht nog nooit zoveel sterren gezien. Waarom waren die niet met vier? Lijkt me stukken gemakkelijker om een kaartje te leggen. Het waren drie koningen en ze kwamen uit het Oosten. Ja zeg, die waren al in het Oosten hé? Palestina ligt niet in het Westen bij mijn weten. Drie koningen? Van welk land waren die koning? Bijna heel het oosten was in die tijd van de Romeinen. Dus moeten die kerels ergens uit Perzië gekomen zijn. Of uit China, maar ze zagen er niet uit als loempia’s. Als ik de afbeeldingen bekijk van die drie Wijzen, valt het me op dat er weer een zwarte bij is. Die naast de kamelen loopt. Waarom mag die zwarte ( die toch ook koning is ) niet op een kameel zitten? Discriminatie van de bovenste plank, zou ik zo zeggen. De zwarte medemens afgebeeld in een onderdanige rol. Een schoolvoorbeeld van übermensch en untermensch, apartheid bestond toen ook al…

Hebben mijn voorouders daar voor de nazi’s bestreden? Om nadien geconfronteerd te worden met deze ongelijkheid in de geschiedschrijving van de geboorte van het Kindeke Jezus?

Weg met deze traditie die de blanke overheersing promoot, denk ik dan…

De herders lagen bij nacht in het veld. Ze hadden hun schaapjes geteld. Allicht wel hé? Schapen waren een bron van inkomsten en werden verkocht aan slaploze lieden die ze dan gratis opnieuw mochten tellen. Opnieuw en opnieuw, om in slaap van te vallen hé? Feitelijk, werden die schapen gediscrimineerd. Waarom herderden die herders geen kippen? Nee, het moeten schaapjes zijn. Het kan ook zijn dat die herders geen stokken genoeg hadden om hun kippen te laten slapen. En met tweeduizend kippen een bezoekje brengen aan een pasgeborene lijkt me ook al niet voor de hand liggende. Jozef werd al horendol van het gekakel van zijn Maria. Schaapjes mekkeren wel, maar dat doen politici ook hé? Nee, het is en blijft een discriminatie ten opzichte van alle andere diersoorten. Weg dus met de traditie van schaapjes tellen, denk ik dan…

Een kerstboom zetten, waar halen ze het hé? In Palestina groeien verdorie geen kerstbomen. Je mag al blij zijn als je een palmboom vindt. Of hebben die Romeinen kerstbomen meegebracht uit het Westen? Zou kunnen. Die Romeinen waren van alle markten thuis. Maar een kerstmarkt is hier al afgeschaft, het is nu een wintermarkt. Ik, persoonlijk, vind dat een discriminatie tegenover de palmbomen. Wat is er mis met een uit de kluiten gewassen palmboom? Het zou zelfs een stimulans zijn voor de lokale bevolking in Palestina om een bloeiende economie op te zetten in het exporteren van palmbomen. Als het ware een exotisch tintje toevoegen aan onze toch wel grijze beschaving, zou ik zo denken. Versier eens een palmboom, het is weer eens iets anders. Schilder wat cocosnoten in de kleuren van de natie. Het geeft direct een samenhorigheidsgevoel, samen onder een palmboom patriottische liederen kwelen, lijkt me bevorderlijk voor de sfeer die er met kerstdag heerst..

Dus geen discriminatie meer tussen palm- en kerstboom. Weg met deze traditie, ik kan nog uren doorbomen hé?

Er zijn zo veel tradities die afgeschaft kunnen worden. Tradities die stukken van een mens kosten. In deze tijden van bezuiniging moet men nadenken of het wel nog van deze tijd is om ons zuurverdiende geld uit te geven aan meestal nutteloze cadeaus. Die nadien ergens in een onderste lade terecht komen. Wie heeft er feitelijk die traditie in het leven geroepen? Wie is er op het idee gekomen om met Kerst of Nieuwjaar cadeautjes te schenken? Iemand moet toch ooit de eerste geweest zijn? Ik denk dat de drie Wijzen de eerste waren want die hadden kamelen volgepakt met wierookstokjes, mirre en een paar kilo goud. Plus een enveloppe met een Visakaart voor Maria, om te shoppen in het winkelcentrum van Betlehem. Dat van Jeruzalem was in die tijd nog niet open, heb ik me laten wijsmaken. Je mag niet vergeten dat de Joden een ongelooflijk gevoel voor zakendoen hadden…

Dus weg met die traditie van geschenkjes te geven met die feestdagen. Iedere weldenkende mens met een beetje budgetbeheer zal me gelijk geven. Hopelijk toch?

Met Pasen rapen we eieren. Paaseieren. Van witte en zwarte chocolade. Tot dusver geen discriminatie tussen de eieren. Maar als je een zakje paaseitjes koopt, zitten er meer zwarte in dan witte. Hier zijn de blanke eitjes dus in de minderheid. Is dat nu een aanzet tot onderdrukking van de blanke eitjes? Je zou het haast denken hé? Waarom niet van elke soort even veel? Ja maar, zullen de tegenstanders van het afschaffen zeggen, dat is spijkers op laag water zoeken. Sla ik de nagel op de kop, als ik zeg dat schrijnwerkers over deze materie al gediscuteerd hebben? Niet vergeten dat Jozef, de pleegvader van Jezus, een schrijnwerker was. Het kruis waar zijn teerbeminde pleegzoon kwam uit zijn atelier. Goede kwaliteit, zeiden de Romeinen, voor die prijs nemen we er een dozijn. Ze kregen nog reductie ook. Jezus heeft later, toen hij al hangende het panorama aan het bewonderen was, zijn pleegvader meermaals vervloekt. Maar ik ben, zoals gewoonlijk, aan het afdwalen…

Vroeger brachten de klokken van Rome de paaseieren. Dat is verleden tijd hé? De klokken van Rome zijn nu ufo’s geworden. Ik heb nog nooit een ufo paaseieren zien gooien. Maar ik heb ook nog nooit een ufo gezien…

Nu is het de paashaas die de eieren in het rond strooit. Waarom geen paaskonijn, vraag ik me af. Wat is er mis met een Vlaamse reus, een raszuiver konijn, dat met zijn afgeknot staartje vrolijk kwispelend paaseieren in uwen hof strooit? In een appartement ligt het al iets moeilijker. Maar als hij zwart ziet, komt het omdat hij meegekomen is met zwarte piet, los door de schoorsteen, ettelijke maanden te vroeg, maar zo blijft de commercie draaien, zullen we maar denken hé?

Dus? Afschaffen deze traditie. Geen discriminatie meer tussen konijnen en hazen. Oplossing voor een nog in het leven te roepen probleem? Konijnen met hazenlippen, die zwarte en witte eieren leggen…en eventueel bruine eieren met dubbele dooiers…

Zo, met deze toch wel verhelderende aanzet tot het oprichten van een facebookpagina, met als hoogdravende titel: ‘ Het Nieuwe Minderheidsforum’ of kortweg HNM, hoop ik mijn medemensen een forum te bieden waar zij al hun grieven kwijt kunnen. Het zal bijdragen tot een mindere verzuurde wereld, waarvoor ze mij later nog zullen gedenken met een standbeeld, waar ze traditiegetrouw, ieder jaar een bloemenkrans zullen neerleggen tot meerdere eer en glorie van mezelf en de natie…

©GoNo

Traditiegetrouw zal hij weer zijn intrede doen…

Het begint stilaan een traditie te worden bij hen die een traditie willen onderuit halen. De discussie over het al dan niet zwart-zijn van de hulppieten laait bij onze noorderburen weer op. Met enige verbazing kijk ik er naar, mij afvragende of die nu echt niets beter te doen hebben om te betogen bij de intrede van die in soepjurk gestoken kindervriend. De Sint is een communist of een socialist, anders zou hij niet in het rood gekleed gaan hé? Als de pieten dan toch blank moeten zijn, dan moet de Sint een kleurling zijn. Kwestie van de kerk in het midden te houden, denk ik dan….

De Sint is ontsproten uit een katholieke overlevering, iets om kinderen bang mee te maken. Voor de volwassenen hadden we het vagevuur ( ondertussen afgeschaft, wegens gebrek aan kandidaten ) en de hel. De hel bestaat nog, daar leven we momenteel al in. Het zal van ons geen grote aanpassing vergen, we zijn al het één en andere gewoon hé?

De zwarte piet was in wezen een Moor, nee, geen schoorsteenveger avant-la-lettre. Zijn zwarte kleur kwam dus niet van het roet in de schoorsteen. Nu zien we blanke pieten met enkele zwarte vegen op hun tronie. Het lijken wel commando’s. Ze moeten alleen nog hun blijde intrede doen hangende aan een parachute. Sinterklaas en konsoorten die uit de hemel dalen, ‘t is eens wat anders dan Jezus en zijn mama die ten hemel stegen hé?

Maar kom, laten we wel wezen, zij die nu het hardste roepen dat het een vorm van racisme is, hun kinderen zullen op de eerste rij staan om versnaperingen te bemachtigen. Mijn kleindochter wordt negen jaar en gelooft al sedert haar vijfde niet meer in de Sint. Ze is meer geneigd om in de Kerstman te geloven, waarvan ze denkt dat die aandelen heeft in Coca-Cola. Het zal ook wel een beetje aan mij liggen, gezien ik haar de economische noodzaak uitgelegd heb die Sancta Claus ( die dan weer zijn naam gestolen heeft van de andere sint ) op zijn palmares mag schrijven. Een wereld zonder cola, je mag er niet aan denken hé?

Zoals met al die traditionele hoogdagen, is het één grote commercie geworden. Feitelijk worden we misbruikt door de reclamejongens, die ons al die reclame door de strot duwen. Natuurlijk, we zijn vrij om hier aan mee te doen of niet. Maar probeer maar eens die op een transgender lijkende Sint van je af te houden als je kleine kinderen hebt? Waarom doet die niet mee aan het Eurovisiesongfestival? Gegarandeerd dat hij wint. Conchita Worst ( waarvan niemand nog weet wie die ook alweer is ) heeft het hem al voorgedaan. Er is nog toekomst voor die lieve Sint, denk ik dan…

De Sint doet traditiegetrouw zijn intrede in Antwerpen. De burgervader zal hem verwelkomen alsof hij de nieuwe president van de VS is. De veiligheidseisen zijn enorm. Onder zijn jurk zal de Sint een kogelvrij vest dragen. Op de daken zullen scherpschutters plaats nemen, een met machinegeweren bewapende helikopter zal constant over de massa cirkelen. Maar ze zullen ook pepernoten, chocoladen sintjes, witte en zwarte pietjes uit strooien. Waarna er een vechtpartij zal ontstaan onder de ouders om toch maar zoveel mogelijk te pakken te krijgen. Het parcours is zoals in Nederland volledig afgemaakt met nadarhekken met poortjes. Aan ieder poortje wordt je gescand op verborgen wapens en eventuele bomgordels. Tussen de zwarte pieten lopen er geheime agenten. Herkenbaar aan de witte oortjes en de zonnebril die ze dragen. Ze zijn ook een beetje minder luidruchtiger en spontaner dan de echte pieten. Dat mag de pret niet drukken hé? Het zal de aanwezige kinderen worst wezen, die vinden dat zelfs spannend.

De Sint zal dit jaar niet aankomen met de stoomboot uit Spanje. Nee, beste gelovigen, die neemt het vliegtuig vanuit Barcelona Airport, beter gekend als El Prat, stapt af in Zaventem om de trein te nemen naar de marinebasis van Zeebrugge waar ze hem op een aftandse torpedojager zullen zetten. Die met een beetje geluk Antwerpen nog zal halen. In geval van niet, zal hij de geschiedenis ingaan als een heilige bootvluchteling. Verzuipen zal een beetje moeilijk liggen, gezien die brave man al eeuwen dood is hé?

Het is een beetje zoals met dat kindeke Jezus, die alle jaren opnieuw geboren wordt. Die moet dat toch zo beu zijn als koude pap, wetende dat hij geboren wordt om op een kruis te eindigen?

Verdikke, denkt die kleine, ‘t is weer van dat, nu lig ik nog in een kribbe vol met stro, straks hang ik te bengelen aan een kruis. En iedere keer hetzelfde panorama dat ik te zien krijg. De opkomst is iedere jaar ook minder en minder. Straks staat alleen mijn mama er nog en één Romeinse soldaat. Dobbelen om mijn schamele kledij doen ze al lang niet meer, ze steken zelfs geen speer meer in mijn zijde. Om nog maar te zwijgen van mijn mede-gekruisigden. De zogenaamde goede moordenaar verwijt me dat de slechte moordenaar een beter leven heeft als hij. Die zit in de hel, het is daar alle dagen feest in plaats van een hele dag de lof te zingen van de Heilige Drievuldigheid. Ja ja, denkt kindeke Jezus, het is een traditie die zoetjesaan ten dode opgeschreven staat…

Maar deze afdwaling buiten beschouwing gelaten, het sinterklaasgebeuren is en blijft een kinderfeest. Tot spijt van wie het benijdt?

©GoNo

Ruzie met mijn muzie...

't Is regenachtig weer, een echt herfstweertje dus. Maar we mogen niet klagen en nog minder zagen, de zomer mocht er zijn. Wat zegt u? Dat het lang geleden is dat u mij nog gehoord heeft? Daar was een reden voor, de muze had me in de steek gelaten. Kan gebeuren hé? Lag aan mijn eigen, liep te veel naast mijn schoenen, zei ze. Kan bijna niet anders, was mijn antwoord, probeer maar eens met opgezwollen voeten in uw schoenen te geraken. Vocht in uw voeten en knieën, zei mijn huisdokter. Wat kan ik eraan doen,vroeg ik. Uw zweetvoeten laten amputeren, misschien? Moet je geen dokter hebben, altijd de leukste in zijn praktijk…

Ze heeft me dus in de steek gelaten. Compleet onverwacht. Mijn kater zat op de sofaleuning te grijnslachen. Die weet er meer van, dacht ik. Katten hebben een instinct voor onzichtbare wezens. Honden voelen ook aan wanneer er iemand gaat sterven. Ik heb dat ook, maar da's meestal als ik te veel Kriek gedronken heb, dan voelt het aan alsof ik ga sterven. Vroeg of laat zal ik wel eens prijs hebben, staat als een paal boven water. Maar er zijn leukere dingen om over te schrijven, denk ik dan…

Hoe mijn muze er uit ziet? Blond, mooie borsten, een slanke leest en eindeloze benen. Kortom, een droomvrouw hé? Maar ik moet eerlijk toegeven dat ik haar nog maar een paar keer gezien heb. Ze verschijnt niet zo vaak, gezien we een platonische relatie hebben.

De laatste keer dat ik haar zag was een maand geleden. 't Kan ook langer geleden zijn, mijn geheugen laat me soms in de steek…

' Dag Diana, mijn goddelijke muze…'

Ik heet haar Diana, omdat ik vermoed dat ze nogal een jachtig bestaan heeft.

' Dag GoNo, mijn zelfverklaarde schrijver en dichter van het zevende knoopsgat…'

Dat begint hier al goed,was mijn eerste gedacht.

' Wat een eer en genoegen om je nog eens te zien, toevallig in de buurt zeker?'

' Nee, ik kwam feitelijk vragen wat je van mijn nieuwe outfit vindt. Gekregen van Mars, een god met ballen aan zijn lijf.'

Ze zei het op een toon die aan duidelijkheid niets te wensen overliet. Ik voelde een opkomende jaloezie, die als een mes door mijn hart sneed…

' Je moet eens een kleedje vragen aan Atlas, die draagt een grote bal. Op zijn schouders nog wel. Tussen zijn benen zou geen zicht zijn hé?'

' Bespeur ik daar een beetje jaloersheid? Wel, wel, wel! Maar is het mooi of niet?'

' Mooi is het zeker, ik vroeg me al af waar mijn overgordijnen gebleven waren. Dat bloemetjesmotief staat je geweldig, moet ik zeggen, past perfect bij mijn behang…'

Ze keek me aan met vlammende ogen, van humor heeft ze weinig of geen kaas gegeten. Kaasfondue zal ze ook wel niet lusten…

' GoNo, soms krijg ik de neiging je naar Olympus te zenden. Honderd keer te voet naar boven, zou je conditie ten goede komen. En dan kan Atlas zijne grote bal over je heen laten rollen. Zo plat als een vijg of een pannenkoek, je kiest maar hé?'

Ik kreeg meer en meer de indruk dat ze precies kwaad was. Wat had ik nu weeral verkeerd gezegd? Soms is het over eieren lopen, denk ik dan…

' Je moet niet zo kwaad zijn, slecht voor het hart hé?'

' Goden en godinnen hebben geen last van hun hart. Onsterfelijk zijn heeft zo zijn voordelen hé?'

' Krijgen jullie ook een pensioen? En muze spelen, is dat vrijwilligerswerk? Wat als je een ongeval krijgt op weg naar één van je cliënten? Ben je verzekerd of moet je alles uit eigen zak betalen?'

Ik probeer het over een andere boeg te gooien. Ben ik geweldig sterk in, een aangeboren talent.

' GoNo, je kletst uit je nek, maar dat zijn we al gewoon hé? Zonder mij krijg je geen woord op papier, laat staan een deftige zin. Dus je vindt dat ik gekleed ben in een overgordijn?'

' Nee, helemaal niet, je doet me alleen maar denken aan The Sound of Music. Die kinderen van de kapitein kregen ook speelklederen gemaakt uit versleten gordijnen. En die stonden er ook geweldig mee…'

' Houd je sarcasme voor je zelf, als het zo zit, ben ik weg, foetsie en de wind van achteren…'

Zoals ze gekomen was, was ze plots verdwenen. Mijn smeekbeden kregen geen gehoor. Ook niet bij mijn kater. Telkens ik een bloemetjesmotief zie, begint het angstzweet uit te breken. Komt ze nog ooit terug? Zal ik later gedoemd zijn om honderd keer de Olympus op te rennen? Word ik platgewalst door Atlas zijne grote bal? Allemaal vragen waar ik nu mee zit.

Je zou voor minder wakker liggen hé?

©GoNo

Recht-of kromspraak?

Hemeltergend noem ik dat. Een meisje van Kosovaarse afkomst, die als baby naar hier gekomen is, wordt het land uitgewezen. Ze is zestien, heeft haar hele leven hier doorgebracht en mag nu opkrassen. Na zestien jaar moet ze terug naar haar land van herkomst...

De ouders krijgen het verwijt dat ze de procedure nodeloos getrokken hebben. Maar is het niet de plicht van elke ouder om zijn kind de best mogelijke toekomst te geven?

Zelfs al zouden de ouders in de fout gegaan zijn, dan kan men toch geen kind straffen met deportatie naar een land waar ze geen enkele band mee heeft? Ze is verdomme hier opgegroeid, spreekt onze taal beter dan sommige federale ministers, die verondersteld worden beide landstalen onder de knie te hebben...

Na zestien jaren in dit apenland, moet men niemand meer uitwijzen. Ze studeert hier, heeft haar kennissen en vrienden hier en niet in Kosovo. Regels zijn regels, zeggen ze bij Vreemdelingenzaken. De wet moet toegepast worden. Ja, denk ik dan, dat zeiden ze onder de Duitse bezetting ook. Ja maar, als we telkens uitzonderingen maken, heeft dat een aanzuigingseffect. Bullshit hé, komen ze nu pas tot die conclusie? Na zestien jaar? In mijn ogen zijn die van Vreemdelingenzaken zo zot als een achterdeur. Er lopen hier sujetten rond met een strafblad waar ze een kruiwagen voor nodig hebben om hun bewijs van goed gedrag en zeden te vervoeren. Dat meisje heeft niemand iets misdaan, heeft een vlekkeloos parcours afgelegd en weet hoe men bloemkolen met worst moet klaarmaken...

Nee, dit is hemeltergend. Mensonwaardig. Dit is spelen met de toekomst van een tiener. Een zoveelste politiek spelletje op de kap van een onschuldig kind. Om te bewijzen dat ze hun werk goed doen? Onnozelaars, je moet niet gestudeerd hebben om iemand uit wijzen. Je heeft het bevel aan de politie om die personen op te pakken, op te sluiten en klaar is kees. Het gezin was niet ondergedoken, zat dus niet in de illegaliteit. Opgepakt voor de schoolpoort terug opengaat. De timing is perfect hé? Geen gedoe met medestudenten, die petities en betogingen organiseren. Geen pottenkijkers dus, maar ze hadden de sociale media vergeten. Kan gebeuren als men in ivoren toren zit..

Alle hoop is nu gevestigd op een rechter, die voor één keer zijn of haar hart laat spreken. Niet in het belang van de politieke kaste, maar in het belang van dat meisje. Zouden er nog zulke rechters bestaan? Ik heb er mijn twijfels over, gezien de rechtspraak hier. Of moet ik zeggen de kromspraak?

©GoNo

Smeer uw katten in, ze verdienen het…

Tropische temperaturen? Voor mensen die kortademig zijn, zoals ik, een kwelling. ’t Is nooit goed hé? Of te nat, of te droog, altijd scheelt er wel iets aan die zomers bij ons. Maar het zal wel aan mij liggen, ik moet mijn reputatie van brombeer toch in ere houden…

Ik lees in de krant dat ze in Frankrijk streng optreden tegen dames die een bourkini dragen, hoofddoeken in combinatie met dat befaamde kledingstuk zijn helemaal uit de boze op de stranden aan de kusten van Frankrijk. Nog niet zo heel lang geleden liepen zowel de heren als de dames in lange zwemkledij rond. De dames in het zwart en de heren met gestreepte pyjama’s. Niemand die er aanstoot aan nam. Het waren andere tijden en zeden hé? Maar op sommige oude foto’s ziet men duidelijk de vagina’s en de penissen, onder deze toch wel beschermende kledij. Laat de vrouwen toch zelf beslissen wat ze willen dragen, denk ik dan…

Ja, zeggen ze in Frankrijk, maar staat en religie zijn gescheiden. Het dragen van een hoofddoek en bourkini verwijst naar een religie. Ja en dan? Keppeltjes, pijpenkrullen en badende nonnen toch ook? Ik heb er geen last van, ik heb meer mijn bedenkingen met vrijende koppels, die de schaamte voorbij, liggen neuken terwijl kinderen zandkastelen aan het bouwen zijn. Maar nee, ze filmen het en zetten het op Internet, in plaats van de politie erbij te roepen. Maar die zullen wel andere prioriteiten hebben dan een heet koppel op een heet strand. Temptation Island in het echt…

En de emancipatie van de vrouw dan? Hebben zij honderd jaar moeten strijden om met de boezem bloot te mogen lopen? De heren der schepping lopen toch ook open en bloot met hun bast te pronken? Sommige heren hebben zelfs grotere borsten dan sommige vrouwen. Om nog maar te zwijgen van de alom tegenwoordige bierbuiken. Een streling voor het oog, nietwaar. Doe er de witte sokken in de sandalen bij en je hebt voorwaar een nieuwe soort mens die alleen maar zo loopt tijdens de zomer, ergens aan de kust. Nee, geef mij maar een blote boezem dan. Per slot van rekening is er niets mis mee, we bedekken toch ook niet de uier van een koe? In wezen zijn borsten niet meer dan moedermelkreservoirs. De ene verkiest om ze ten toon te spreiden, de ander bedekt ze zedig. Conclusie? Laat vrouwen hun eigen zijn, wij de heren, hebben al werk genoeg met ons eigen hé?

Het valt me wel op dat er meer en meer verboden wordt. Ik dacht dat we in de 21^ste eeuw leefden, maar schijnbaar ben ik mis. Voor alles zijn er regeltjes en wetten. Je kunt het zo gek niet bedenken of er bestaat wel ergens een tekst die het verbiedt.

Johan Van de Lanotte, de burgermeester van Oostende, beweerde dat op zijn strand het probleem van bourkini en hoofddoek zich niet stelde. Er waren er doodgewoon geen. Dus waarom zou de politie zich met zulke zaken moeten bezig houden? Om de eenvoudige reden dat er geen wetgeving bestaat die het verbiedt. Toch niet in zijn stad. Maar zijn woorden waren nog niet koud of er verschenen in alle kranten foto’s die het tegendeel bewezen. Wat een grap, denk ik dan. Weerom het zoveelste bewijs dat politici uit hun nek staan te kletsen. Rood worden kan niet, het is de kleur van zijn partijtje. Het valt me telkens weer op ze hun woorden verdraaien naar gelang vanwaar de wind komt. En aan de zee kan er soms een stevige bries staan hé? Maar ik vermoed dat die burgervader wel niet op zijn strand zal rondlopen. Bang om op een achtergebleven bom uit de Eerste of Tweede Wereldoorlog te trappen? Terroristen moeten tegenwoordig zelfs hun bommen niet meer meebrengen, ze liggen voor het rapen op het strand. Ik heb een paasei gevonden, zei een kleine jongen, terwijl hij aan het spelen was met een handgranaat. Echt gebeurd aan onze kust. Een boer vond bij het omploegen van zijn land een bom van 250 kilo. Meenemen en opkuisen, dacht hij. Staat mooi op de schouw. Alleen was hij vergeten dat erbij het opkuisen enige voorzichtigheid aan de dag dient gelegd. Zijn schuur en hij zelf vlogen de lucht in. Zijn boerin kon er niet mee lachen, die had juist de grote schoonmaak achter de rug. Het is geen pretje om je echtgenoot, in stukken en brokken tegen je gevel te zien verschijnen hé?

Maar ik dwaal af, dat komt door de hitte in mijn woonkamer. Mijn weinig overgebleven hersencellen koken bijna in mijn hersenpan. Maar dienen pannen niet om te koken. Behalve dakpannen, maar ik vermoed dat je nu ook een eitje kunt bakken op je dakpannen. Mijn onvolprezen kater ligt in de zon te zonnebaden. Ik heb hem ingesmeerd met factor 56, kwestie dat het beestje niet verbrandt, zijn pels is nu één plakkerig gedoe. Hoe dat beest het kan uithouden op mijn balkon is me een raadsel. Het is al 32° en de temperatuur stijgt nog. Het kan natuurlijk ook het bewijs zijn dat men wel degelijk zijn kat moet insmeren hé? Zou er daar nog geen wetenschappelijke studie aan gewijd zijn? Dat is nog eens een studie om op te promoveren, denk ik dan…

En zo heb ik weer een titel gevonden om boven dit stukje te plaatsen, waarvoor mijn lezers mij eeuwig dankbaar zullen zijn. Althans dat hoop ik toch hé?

©GoNo

Olympische Spelen…

Het heeft nog lang geduurd voor ik me begon te ergeren over de berichtgeving van de O.S. Ik vraag me ook af wie er in godsnaam zijn nacht opoffert om pakweg naar golf te zitten kijken? Ik heb het ook geprobeerd, maar na een kwartier zat ik te knikkebollen, vijf minuten later was ik al vertrokken naar dromenland. Moest mijn kat niet beginnen te klagen omdat zijn voederbak leeg was, ik had waarschijnlijk een gouden plak veroverd in het polsstok springen onder water voor zestig plussers…

Om nog maar te zwijgen over het euforisch gedoe als er een Belg (?) een stukje metaal gewonnen heeft. Was deelnemen niet belangrijker dan winnen? Plots zijn alle allochtonen een voorbeeld van hoe een multiculturele samenleving er moet uitzien. Laten we wel wezen, de maatschappij waarin we momenteel leven ziet er wel enigszins anders uit hé?

Een maatschappij met op bijna iedere hoek zwaarbewapende agenten en militairen, lijkt me niet bepaald de samenleving die ik voor ogen heb…

Maar kom, na de debacle van onze Rode Duivels, moeten we ons toch aan iets optrekken, denk ik dan. Zoals daar zijn: het tot in het treuren herhalen van de hoogtepunten uit de voorbije nacht. Wat is er nu te zien aan een roeibootje met zeil dat rond een boei vaart? Of een peddelende kayakker, die compleet het noorden kwijt is bij gebrek aan kompas? Het laatste wat men van die man gehoord heeft, is dat hij gezien was ergens ter hoogte van Kaap de Goede Hoop. Er is nog hoop, denk ik dan…

En tennis dan, hoor ik al zeggen. Tennis is in wezen niets anders dan een balletje dat over een net gemept wordt. Niet meer en ook niet minder hé? Het enige boeiende aan een dergelijke match, is het gekreun en gesteun van de vrouwelijke spelers, waarbij ik me telkens afvraag hoeveel keren die op een uur klaarkomen. Maar seks, en dat is wetenschappelijk bewezen, is de beste sport om je conditie op peil te houden. En deelnemen is zeker belangrijker dan winnen. Wegens gebrek aan seks staat mijn conditie dan ook op een laag pietje of moet ik pitje zeggen, maar ’t zal me worst wezen zei de beenhouwer…

Ik erger me omdat de meeste onnozele sporten aan bod komen op al die zenders. Alles is tegenwoordig sport. Tooghangen is ook een sport hé? Je moet een getrainde fysiek hebben om alle dagen al dat bier in je lijf te gieten. Er zijn er die een hele bak Kriek kunnen uitzuipen, ik geraak niet verder dan zes of zeven glazen. Maar dat zal dan weer aan mijn conditie liggen, bij gebrek aan…

Turnen, polsstokspringen, atletiek, zelfs zwemmen en wielrijden, dat zijn pas sporten. Hamerslingeren en discuswerpen ook. Zeven-en tienkamp, daarvoor moet je ook een conditie opbouwen. Al de rest is bladvulling. Of moet ik stadionvulling zeggen? Voetbal hoort niet thuis op de O.S. die hebben al hun wereldkampioenschap en het Europese voetbalfeest is nog maar juist gedaan…

Miljarden worden er verspild om het volk brood en spelen te geven, waarbij ik me telkens weer afvraag, of ze die nutteloze verspilling niet beter zouden gebruiken om de levensstandaard van hun bevolking een beetje op te schroeven? We mogen alleen de mooie kant van dit toch wel prachtige land zien, de verkrotte buurten worden angstvallig uit de media gehouden. Al goed dat er Internet bestaat en we niet afhankelijk zijn van de berichtgeving op onze alom geroemde nationale zenders.

De meeste mensen in Brazilië hebben geen geld om naar die Spelen te gaan. Een beetje zoals hier, die van een vervangingsinkomen moeten leven, worden ook uitgesloten van een sociaal leven. Je kunt wel meedoen, maar nadien is het kiezen tussen weer eens een rekening te laten liggen en hopen dat de deurwaarder je adres vergeten is hé? Wat bij die mannen een ijdele hoop is…

De wereld is nu even gefocust op de O.S. Alle oorlogen worden nog maar sporadisch vermeld. Wie ligt er momenteel nog wakker van een oorlogje meer of minder? Onze ministers zeker niet. Die zijn aan het bruinbranden in hun buitenverblijven. Zijn nu al aan het bekokstoven welke belasting ze nu weer door onze strot zullen duwen. Maar in België zijn er bijna geen problemen, alles wordt hier opgelost door het veiligheidsniveau te verhogen. Na iedere aanslag of verijdeling komen ze met nieuwe maatregelen. Kunnen ze niet in één keer een pakket samenstellen? Ik lees dat de militairen er stilaan genoeg van krijgen. De agenten ook. De bevolking waarschijnlijk ook, maar daar wordt geen rekening mee gehouden…

En om met de woorden van onze voortreffelijk Nederlandssprekende premier te zeggen: “ Deelnemen aan onze multiculturele samenleving is belangrijker dan winnen en al die medailles zijn een mooi voorbeeld van complete integratie…”

Amen!

©GoNo

Ook voor Wendy ( met een knipoogje!)

Een beetje zon voor Wendy...

Pokémon-tragedie…

Las ik vandaag in de krant. Meerdere personen, die meedoen met de laatste nieuwe hype, het vangen van pokémon-beestjes, zijn na een update al hun niveaus kwijt. Huilen met de pet op hé? Na al dat gejaag op die verdomde beestjes, alles kwijt, het zal je maar overkomen, denk ik dan…

Die beestjes zitten overal, tot zelfs in mijn woonkamer. Ze zijn erger dan een luizenplaag. Je ziet ze niet, ik toch niet, maar ze zijn er. Ik voel me bespied in al mijn doen en laten. Is nu al zo ver gekomen dat ik eerst mijn wc-pot check of er geen beestje onder de rand verstopt zit. Mijn dochter, de jongste van 33 jaar oud, speelt het spel met volle overgave mee. Toen ze op bezoek was heeft ze de hele tijd niets anders gedaan dan die beestjes vangen. Tot mijn grote verbazing en een opkomende frustratie. Want zeg nu zelf, die beestjes dringen mijn zorgvuldig opgebouwde privacy binnen, zonder toelating hé?

Ze zijn niet meer te tellen de gamers die meedoen aan dit belachelijke spelletje. Voor mij althans, voor hen hangt hun leven er van af. In de Colruyt liepen een paar van deze nieuwe soort van de hedendaagse mens, mij gewoon tegen het lijf. Ik schrok me een hoedje, schijnbaar zaten er een paar van die pokémons verscholen achter de beschuiten. Ik heb ze niet gezien, anders had ik ze waarschijnlijk in een vlaag van zinsverbijstering, dood geklopt. Het zijn niet alleen kinderen die dat spel spelen, volwassenen vinden hun verloren jeugd terug. Een nieuwe vorm van therapie, denk ik dan…

Ik vraag me af of die volwassenen nog seks hebben. Schat, er zit een pokémon tussen je benen. Zwijg Jef, da’s verdomme een vibrator, als ik moet wachten tot je mijn beestje eens gaat vangen, dan is die rage al lang voorbij hé?

Naar het schijnt, maar de zon schijnt ook als het niet regent, zou er zelfs een speciale versie op stapel staan voor de politie. Pokémons, uitgedost als terroristen. Als je er op schiet, ontploffen ze. Is minder gevaarlijk dan op echte terroristen jagen hé? Ik heb vandaag tweehonderd pokémonterroristen doodgeschoten en jij? Ik maar honderdvijftig, maar dat komt door de commissaris, hij kon niet verdragen dat ik aan het winnen was…

Mijn dochter zegt dat het helemaal geen belachelijke spelletje is. Je komt buiten, leert andere mensen kennen en je bent constant in beweging. Daar heeft ze een punt. Ik kom te weinig buiten, leer geen andere mensen kennen en een beetje beweging zou me geen kwaad doen. Maar, ik heb geen i-pad of i-phone, ik heb maar een doodgewone mobieltje, die al bijna zo oud is als ik zelf. Dus zal het voor een andere keer zijn, denk ik dan…

En nu ga ik jacht maken op die vermaledijde beestjes, want als ik moet wachten op mijn kat…die is zelfs te lui om op muizen te jagen, vandaar al die muizenissen in mijn hoofd hé?

©GoNo

Na regen zonneschijn, de vraag is wanneer...

Het mag beginnen stoppen met regenen. M'n humeur begint er serieus onder te lijden. Een hele dag regen en tegen de avond een streepje zon. Er is duidelijk iets mis met Moeder Natuur. Zou het dan toch aan de mens liggen, vraag ik me af. Maar al die befaamde wetenschappers, gesubsideerd met ons belastinggeld, spreken elkaar constant tegen. Volgens de ene is er geen vuiltje aan de lucht, volgens de andere stevenen we recht onze ondergang tegemoet. Ik heb de neiging beiden gelijk te geven. Als het regent, en dat doet het elke dag, zal er weinig vuil in de lucht hangen. Dat we recht op onze ondergang aan het afstevenen zijn, is al van het ontstaan der mensheid zo....

Sinds de ontdekking van het vuur en de uitvinding van het wiel, zijn we steeds verder in de clinch gegaan met Moeder Natuur. Vuur deed eerst dienst als verwarming, nadien kwam een voorvader van onze huidige generatie tv-koks op het idee om het te gebruiken om voedsel te bereiden. De eerste bbq was geboren. Een mammoetsteak van pakweg een kilootje of vijf, 't kan ook meer geweest zijn, was daar het resultaat van. Toen was het leven nog eenvoudig, gezellig rond het vuur met heel de familie...

Geen discussie en gezaag over wat de pot schaft. Wat eten we vandaag? Mammoet! Oeps, de mammoet is op, papa zal moeten gaan jagen. Papa Holbewoner kijkt naar z'n nieuwe speer en is blij dat hij weer een week van uit z'n hol weg is. De andere vaders holbewoners eveneens. Samen er op uit trekken, de vrije natuur in, teambuilding noemen ze dat nu. Terwijl de mannen op jacht zijn, doen de vrouwen het huishouden. 't Is lente en ze besluiten om hun holen wat op te frissen. Met decoratieve tekeningen op de rotswanden. Voilà, de eerste strips waren geboren. Weliswaar in beperkte oplage, maar elk begin is moeilijk hé?

Vraag nu aan kindeen wat een holbewoner is en ze verwijzen je door naar de huisdokter. Voor een zetpil, suppositoire in de volksmond...

En toen was er de uitvinding van het wiel. Ik probeer me voor te stellen hoe dat in zijn werk ging. Een holbewoner staat op een mooie zomerdag vroeg op. De vogels fluiten, geen grijze regenwolken en het belooft warm te worden. De holbewoner heeft een erectie, maar na het bekijken van vrouw en kroost heeft hij meer zin in het betere handwerk. Dus zoekt hij een rustig afgelegen plekje op om te genieten van de natuur en z'n eigen. In de bedding van de rivier ligt een rond rotsblok. De man, met een iets grotere brein dan zijn mede-holbewoners, vergeet op slag z'n erectie en zet zich aan het denken. Verdomme, 't is toch zonde dat zulke wonderbaarlijke natuurverschijnsel daar ligt niets te doen, denkt de man, misschien kan ik er wel een tafel van maken. De buren zullen jaloers zijn en een beetje standing kan geen kwaad. Hij roept z'n vrouw en kroost bijeen om het ronde rotsblok naar z'n hol te slepen. Dat loopt niet van een leien dakje. Alhoewel, daken kenden ze toen nog niet hé?
Tot de oudste zoon op het idee kwam om de rotsblok te rollen. Dat ging stukken sneller en zeker als het bergaf gaat. Je kunt zo'n rotsblok wel rollen, maar er staan geen remmen op. Uit de weg, uit de weg, riepen ze luidkeels. Maar niemand van de stam ging uit de weg. Om de eenvoudige reden dat ze niet eens wisten wat een weg was. En weg waren ze, een verpletterend gevoel achterlatend bij hun nabestaanden. Een tafel is het nooit geworden, wel een wiel. Zonder het wiel, liepen we nu allemaal nog te voet en hadden we de geneugten van het in een file staan niet gekend..

En terwijl ik deze uitermate boeiende geschiedenis schrijf, regent het weeral pijpenstelen. Mijn humeur staat op een laag pitje, ik verlang bijna naar de tijd van de holbewoners. Toen was de lente wat hij behoorde te zijn. Het ontluiken van al wat groeit en bloeit. Er is maar een soort dat gelukkig is met dit weer en dat zijn de vissen. De straten in de dorpen zijn één grote aquarium aan het worden. De vissen zwemmen nu tot aan je voordeur. Met een beetje geluk, zwemmen ze recht de pot in. Ik las in de krant dat er een dorp is,dat honderden krabben over de vloer krijgt. Koken en in blikje doen, denk ik dan. Verse krab, gevangen in de hof. Puur natuur en onbespoten hé?

©GoNo

Voetbal...

Ik ben geen voetbalfan, zal het nooit worden. Ik versta de spelregels niet en het nut van achter een bal aandraven niet in. Ik heb me ooit laten wijsmaken dat de eerste voetbalmatch gespeeld werd met het afgehakte hoofd van een gevangen genomen krijger. Die was compleet het noorden kwijt en nadien ook zijn hoofd...

Wat mij tot de conclusie brengt dat IS al duizenden jaren bestaat. Zo inventief zijn ze daar nu ook weer niet in hun kalifaat...

Op school had ik ook al een broertje-dood aan de lessen lichamelijke opvoeding. Het klikte langs geen kanten met die bullebak van een leraar. En zeker niet, als ik weer eens mee moest doen met zijn training voor het voetbaltornooi. Na een beknopte uitleg over de regels van 't spel, waar ik geen snars van begreep, werden we ingedeeld in twee ploegen. Zoals gewoonlijk werd ik ingedeeld bij de helft die nog een manneke te kort kwamen. De meester vond er niet beter op om mij keeper te maken. Daar stond ik dan, tussen de latten van iets wat me meer leek op de muil van een walvis. Met handschoenen die twee maten te groot waren. Ik was amper een 1,5 meter. Een belachelijk zicht, vond ik van mezelf. Maar de meester dulde geen tegenspraak en zijn handen stonden nogal losjes. Als je een tik van die kolenschoppen kreeg, zag je gelijk de sterrenhemel op klaarlichte dag. Ik heb veel tikken gekregen vandaar mijn latere belangstelling voor alles wat met astronomie te maken heeft...

Ik bad tot God, toen was ik nog geweldig katholiek, dat het zou gaan regenen. Met een fikse onweersbui erbij. Het begon inderdaad te regenen, wat mijn geloof in God tot buitengewone proporties herleidde. Maar ergens had ik mij vergist, de meester was waarschijnlijk een goddeloos geval. Wilde niet plooien voor een beetje regen. In mijn doel hoopte de regen zich op. Wat eerst een klein plasje was, kreeg meer en meer de allures van een uit de kluiten gewassen meer. Meer moet dat niet zijn, dacht ik toen. Als die zot van een meester dacht dat ik daarin ging duiken, was ie wel goed gek. Ik had geen zin om te verdrinken, door het feit dat ik niet kon zwemmen. Nu nog niet na al die jaren...

Buitenspel, hoorde ik hem roepen. Ja en dan? Dat wist ik ook wel. We speelden buiten en niet in de turnzaal hé? Penalty was zijn besluit. Het deed me denken aan het hondenvoer dat we thuis hadden en waarvan mijn vader ooit met zijn zatte botten gevreten heeft, denkende dat het stoofvlees was. Wat nadien zijn geblaf tegen ons voor een deel verklaarde...

Penalty dus. De bal werd op een imaginaire stip gelegd en ik stond te bibberen in mijn doel. Komt er nog wat van, dacht ik. Ik wist dat ik geen schijn van kans maakte tegen de beste speler van de klas. Maar doen alsof is ook een manier om te verbergen dat je schrik hebt. Ik keek naar de oceaan achter mij en vroeg mij af of een roeibootje geen optie was. Terwijl ik het meer van Geneve nog aan 't bewonderen was, knalde hij de bal in het doel. De lafaard, gaf me gewoon de kans niet om mijn talent te etaleren. 0-1 voor de rode hesjes. Wij waren de blauwe. De groene ontbraken, maar die bestonden nog niet hé?

Geloof het of niet, het was de aanloop naar een ware tornado van doelpunten. In mijn doel wel te verstaan. Onze verdediging was nog zwakker dan die van de hedendaagse Rode Duivels. Dat wil al wat zeggen hé? Op zeker moment stond de stand op 12-2. Een voetbalmatch kan lang duren en zeker als men er geen fluit van kent. De meester besloot om een wissel uit te voeren. Ik werd op het matje geroepen, in mijn geval een grasmatje. Moslims waren er in geen velden of wegen te bespeuren. Spijtig, want die hebben meestal hun eigen matjes mee. Op dat veredeld patattenveld hadden ze goed van pas gekomen...

Doe je het expres, vroeg onze hoogbegaafde turnleraar. Nee, meester, maar ze komen altijd naar mijn doel hé, was mijn antwoord. Wittekop, da's ook de bedoeling. Het enige dat jij moet doen is die ballen tegen houden, is dat nu zo moeilijk. Mijn zoontje van vijf kan het wel. Ja, dacht ik, 't zal wel waar wezen, maar door zijn doel stroomt de Atlantisch Oceaan waarschijnlijk niet. En met zo'n vader zal die kleine wel twee keer nadenken...

Je mag supporter spelen, zegde de meester. Maar om de één of andere reden klopte zijn opstelling niet meer. De blauwe hadden plots een man minder op het veld. Nu werd onze ploeg volledig de soep ingedraaid. Mijn opvolger bakte er ook niets van, wat voor mij een troost was. De stand liep op tot 16-3. Hoe ze aan die drie punten gekomen zijn, is me na al die jaren nog steeds een raadsel. Die wisselbeker hebben we nooit gewonnen. De turnleraar heeft die smet op zijn blazoen nooit verteerd. Ik kreeg een nieuwe taak in de schoolvoetbalwereld. Ik mocht de krijtlijnen op het patattenveld tekenen. Zelfs daar slaagde ik niet in. Mijn lijnen liepen schots en scheef, alsof ik al op jeugdige leeftijd aan de sterke drank zat...

Voetbal, ik bekijk het met gemengde gevoelens...

©GoNo

Jantje zag eens pruimen hangen…

Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eieren zo groot.
't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader 't hem verbood.
Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
Mist men vijf, zes pruimen niet.
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken; ik loop heen.
Zou ik om een hand vol pruimen
Ongehoorzaam wezen? Neen !

Voort ging Jantje, maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het lopen tegen
Vooraan op het middenpad.
Kom mijn Jantje, zei de vader,
Kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken,
Nu heeft vader Jantje lief.
Daarop ging Papa aan 't schudden,
Jantje raapte schielijk op.
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
En liep heen op een galop.

Dat gedichtje heb ik nog geleerd op school. Ik had toen al mijn bedenkingen bij die vader, die Jantje eerst verbood om pruimen te plukken, maar toen zelf aan die boom ging schudden. Volgens mij is daar toen de basis gelegd van Jantjes latere criminele gedrag. Ze hebben daar wekenlang pruimenconfituur gegeten, om nog maar te zwijgen over konijn met pruimen. Zijn vader was een geniepigaard, die zijn zoontje stilletjes afluisterde. Er mankeerde iets aan Jantje want die liep tegen zichzelve te praten…

Jantje droeg een hoed, wat mij doet veronderstellen dat het er ene was met vier deuken. Andere kinderen droegen een klak, maar nee, Jantje droeg een hoed met vier deuken. In een hoed gaan waarschijnlijk meer pruimen hé? Met andere woorden, heel dat gedoe met die pruimen was opgezet spel. Conclusie? Die vader gebruikte Jantje om pruimen te stelen bij iemand die er warmpjes inzat gezien hij een tuinman in dienst had. Ik denk dat die familie van dat arme Jantje stropers waren. Ze stroopten konijnen, wat verklaard waarom ze zoveel pruimen nodig hadden…

Jantje was o zo blij omdat hij schielijk zijn hoed kon vullen met die sappige pruimen. Zo schielijk zal het wel niet geweest zijn, aangezien zijn mama twee uren bezig was om de talrijke hagelbolletjes uit zijn dikke kont te peuteren. Die tuinman lag al langer op de loer en was ook niet van gisteren hé? Als je alle dagen pruimen ziet verdwijnen, gaat er vroeg of laat een lichtje branden. Zal wel een olielamp geweest zijn, veronderstel ik toch, want nergens wordt er vermeld in welk jaar die criminele daad zich afspeelt. Na een beetje zoeken op het Internet, heb ik gevonden dat schrijver van dit grandioze gedichtje geboren is in 1746 in Gouda. Hieronymus van Alphen is zijn naam, het is maar dat je het weet hé? Dus het was wel degelijk een olielamp en geen zaklantaarn, zoals mijn teerbeminde dochter mij wou laten geloven. Ik, die altijd gedacht had dat de kindjes in Nederland braver waren dan die in Vlaanderen, maar nee, ze zijn even erg, zo niet nog erger. Waar waren de tien geboden gebleven? U zult niet stelen, behalve als je tot de bevoorrechte klasse behoort?

Jantje groeide op tot een uit de kluiten gewassen jongeman, die van geen kleintje vervaard was. Op zijn veertiende ging hij werken in de confituurfabriek van meneer baron. Ze maakten daar, je raadt het nooit, pruimenconfituur en appeljenever. Wat goed uitkwam voor Jantje want later zag hij eens appelen hangen als eieren zo groot. Ik heb, louter uit wetenschappelijke interesse, eens een appel naast een ei gelegd. Geloof het of niet, een ei is vele malen kleiner dan een appel. Wat dan weer verklaart waarom kippen eieren leggen en geen appelen. Ik heb ook nog nooit een kip een appel zien uitbroeden hé? Maar kom, ik ben aan het afdwalen…

Zijn vader, die nu nog meer dronk dan vroeger het geval was, zag toekomst in Jantje. Waarom ze die kerel nog Jantje heten, is mij een compleet raadsel. Jantje was bijna 1,78m en dat op zijn veertiende. Zijn moeder, die veertien kinderen gebaard had, wat vrij normaal was in die tijd, had nooit iets te zeggen gehad in haar huishouden. Wat ook normaal was in die tijd hé? Ze was al tevreden dat ze pruimen had en appeljenever. Haar eigen pruim was al lang niet meer te pruimen, zei haar halve trouwboek. Ze deed er het zwijgen toe want Jantjes vader, waarvan we de naam niet weten, kon baldadig en ook gewelddadig uit de hoek komen. Hij schrok er niet voor terug om met een goedgemikte spuw zijn pruimtabak in de ogen van zijn liefhebbende vrouw te spugen. Heeft hij ooit ook eens geprobeerd bij zijn zoontje, maar die sloeg hem bijna de kop in met een konijnenpoot waar de pruimen nog aan vasthingen. Sindsdien zag zijn vader toekomst in zijn zoontje…

Maar de geschiedenis van Jantje gaat verder. Jantje was nu achttien, werd uitgeloot om in het leger te gaan. En daar hebben ze van hem een echte man gemaakt. Gezien zijn lengte was hij de geknipte man om in het geniep pruimen te plukken voor Napoleon Bonaparte, die toen op bezoek was in onze contreien. Gedaan met schudden aan de bomen, moet hij gedacht hebben, ik heb mijn vader niet meer nodig. Die twee hebben daar ter plaatse de legale diefstal uitgevonden. Napoleon was niet de eerste de beste hé? Maar schone liedjes duren niet lang, zegt het spreekwoord. Napoleon werd verslagen ergens in Eigenbrakel en niet in Waterloo; zoals sommigen beweren…

Jantje werd op heterdaad betrapt toen hij, voor de zoveelste keer (hij kon het niet laten) pruimen aan het stelen was. De Engelsen konden er niet mee lachen, eieren mag men stelen, maar pruimen niet, ook al zijn ze als eieren zo groot. Een vos steelt nooit pruimen, maar wel eieren. Maar laten we dat maar buiten beschouwing laten hé? De straf die er stond op het stelen van die edele vruchten, was ook niet van de poes. De doodstraf, sprak het militaire tribunaal. Ophangen aan de hoogste boom, zei de baron, die ook wel van een verzetje hield. Jantje mocht als gunstmaatregel zelf zijn boom uitkiezen. Hij koos voor een pruimenboom. Hij koesterde als kind al een platonische liefde voor pruimen en nog meer voor de bomen die deze vruchten droegen…

Mama, ik ben uit uw pruim gekomen, voorwaar, het leven valt niet te pruimen, waren zijn laatste woorden en hij spuwde met een welgemikte schot zijn pruimtabak recht in de ogen van de baron…

Moeten er nog pruimen zijn hé?

©GoNo

Toekomstvisie…

Na jarenlange observatie ben ik tot de conclusie gekomen dat in de toekomst de maatschappij grondig veranderd zal zijn…

Kinderen…

Kinderen zullen geboren worden met een ingebouwde mobieltje. Hun ogen zullen dienst doen als schermpje. Waarop doorlopend de debatten, die gevoerd worden door robots, in het parlement, afgespeeld zullen worden. Een verhaaltje voor het slapen gaan is dan compleet overbodig. De commerciële zenders zullen die debatten onderbreken met reclameblokken van een half uurtje.

Plopsaland zal een vestiging openen op Mars. Bobbejaanland op de maan. De Efteling zal opteren voor Pluto, in samenwerking met Disneyland, gezien ze al een hond hebben die naar de naam Pluto luistert.

Naar school gaan hoeft niet meer, ’t is zinloos en bovendien nog kostelijk ook. Lessen worden gegeven door robotleerkrachten, via Skype op Internet. Men begint met deze lessen vanaf dat men geboren wordt. Er blijft altijd wel iets hangen hé?

Vrije tijd dient zinvol besteed te worden, geen hangjongeren meer. Onder zinvol verstaan we dat ze zich onbaatzuchtig inzetten voor de ouderen, gehandicapten en alleenstaande personen die zich niet meer kunnen behelpen, kortom mensen die naast de pot pissen en hun gat niet meer zelf kunnen afvegen…

Volwassenen…

De leeftijd waarop men volwassen wordt, is veertien jaar. Als men kan neuken op die leeftijd, kan men evengoed volwassen zijn. Dat zeggen geleerde professoren en die kunnen het weten. Een eeuw geleden gingen sommige kinderen ook al gaan werken op die leeftijd. En nog langer geleden gingen kinderen werken vanaf ze konden lopen en een schop vasthouden zonder omver te vallen. In de tijd van de Hitlerjeugd was een klein schopje verplicht. Of het nu onder hun kont was of aan hun ransel, het maakte hun leiders niets uit. In het slechtste geval konden ze hun eigen put delven…

Volwassen zullen een zee van vrije tijd hebben, die zinvol ingevuld wordt door oorlogen op andere planeten. Virtueel hé? Voor de rest doen ze wat ze eeuwen geleden al deden, neuken, zuipen en elkaar bedriegen. Maar in de toekomst zal dat allemaal gesubsidieerd worden door het ministerie van Vermaak & Plezier. Op tijd en stond worden hun ingebouwde oogschermen vanuit een ondergrondse centrale, die zo geheim is als Area 51, aangezet om hen op de hoogte te houden van de debatten in het parlement…

Geld is overbodig geworden, cash geld bestaat niet meer. Alles verloopt via Internet. Winkels zoals we die nu kennen, zullen verdwijnen. We gaan met de hele familie virtueel winkelen. We kiezen onze boodschappen in functie van ons budget. Een persoonlijke boekhouderrobot houdt tot op de cent bij hoeveel we kunnen besteden, gedaan met overbodige en impulsieve aankopen waarvan men later spijt heeft. Die zelfde robot zal ook je waterverbruik en andere nutsvoorzieningen in de gaten houden. Ga je over de limiet, dan wordt je op cursus gestuurd om budgetbeheer te leren.

Rechtbanken zoals we ze nu kennen, bestaan niet meer. Computers beslissen over de strafmaat. Er is geen beroep meer mogelijk, advocaten zijn een uitgestorven ras. De doodstraf is op heel de wereld ingevoerd. Wordt ook onmiddellijk voltrokken binnen 24 uur. Onschuldig? Ja, dat zeggen ze allemaal, volgens de logica van een computer.

Politieagenten worden bijgestaan door Robocops. Die kennen het woordje ‘staken’ niet en schieten eerst om nadien vragen te stellen, een beetje zoals de hedendaagse Amerikaanse politie. Ze zijn ook geweldig handig bij eventuele betogingen. Uit hun mond zal peperspray komen. Met een vleugje look en basilicum. Om de betogers het gevoel te geven dat ze op een bbq staan, veronderstel ik?

Geen files, geen aanrijdingen met vluchtmisdrijf meer. Nee, we verplaatsen ons met vliegauto’s. Die uitgerust zijn met parachutes in geval er toch eentje met zijn zatte botten tegen een andere vliegt. Het lost ook het probleem van de vele verkeersslachtoffers op. Als men hoogte-of dieptevrees heeft, blijft men beter op de grond. Fietsen in de lucht is niet toegestaan. ’t Zal er al druk genoeg zijn hé?

Voortplanting…

Het is niet langer toegestaan om meer dan twee kinderen te hebben. Voor het kindergeld moeten ze het niet meer doen, want afgeschaft. Een pluspuntje (?) is dat men zelf kan kiezen hoe zijn nageslacht er zal moeten uitzien. Ze zullen er allemaal uitzien als poppetjes uit een poppenhuisje. Toekomstige vaders en moeders krijgen een verplichte cursus over het gevaar dat sommige kinderen kunnen zijn voor eigen wel en wee en ook voor de maatschappij. Robots zullen babysit spelen, die zijn niet onderhevig aan bepaalde humeurwisselingen. Ze treden met harde hand op, wie niet horen wil moet het maar voelen hé…

Sport en spel…

Er komt in de toekomst een nieuwe vorm van voetbal. Voetbal zal gecombineerd worden met tennis. De bal wordt met een raket in de goal gemept. Zuchten en kreunen is verplicht, het plebs wil ook wat. Wielrennen wordt gedaan met driewielers, anders vallen ze toch maar. Doping is toegestaan, zodat iedereen met gelijke wapens kan strijden. De Olympische Spelen worden vervangen door de Intergalactische Spelen. Zoals schijfschieten op de liggende wip, polsstokspringen onder water, kleiduifschieten in een duivenkot, rolschaatsen op trappen, en niet te vergeten het Vierjaarlijkse Kampioenschap Mierenneukers & Muggenziften. Aangeboden door de Confrérie van de Zure Citroenlachers en Azijnpissers…

Religie…

Religie is vervangen door een allesomvattende bewondering voor de natuur en  het heelal. En voor Elvis Presley, de grondlegger van de hedendaagse muziek, gezien het nu al bewezen is dat de King eeuwig zal blijven bestaan.  Want zeg nu zelf, zonder muziek zou het maar een saaie bedoening zijn in de toekomst hé?

©GoNo

Om je een wolkbreuk te lachen hé?

M’n trouwe pc, die mij door de lange winteravonden geholpen heeft, is naar de eeuwige pc-jachtvelden vertrokken. Het was een huisgenoot waar ik menige keren op gevloekt heb. Een wispelturig karakter, een eigenzinnig stuk elektronica. Is een pc mannelijk of vrouwelijk? Ik ben er nog altijd niet uit! Ik opteer voor vrouwelijk, gezien zij eenmaal per maand haar kuren kreeg. Ik had altijd een pak maandverband van Always naast m’n pc liggen, je weet maar nooit hé?

Maar dat hoeft nu niet meer. Ik heb m’n oude laptop vanonder het stof gehaald. Na enig gesputter omdat hij in zijn winterslaap gestoord werd, begon hij lustig te zoemen. Ik dacht eerst dat er een kolonie bijen in zaten. Ik was al vergeten dat die tien jaren oude laptop altijd gezoemd heeft alsof het een bijennest was. Maar hij doet het nog, voor hoe lang dat weet alleen God en klein Pierke…

Alles lijkt hier op korte tijd te sneuvelen. Eerst m’n kat, dan m’n microgolfoven en nu weer m’n pc. Bij m’n microgolfoven had ik de meeste schrik. Die gaf binnenin vonken, ik kon niet snel genoeg de stekker uittrekken. Eventjes dacht ik dat ik met micro en al de lucht zou ingaan. Bij nader onderzoek is gebleken dat de verf aan de binnenkant losgekomen was. Zo maar. Het ding was vijftien jaar oud, in m’n ogen te jong om dood te gaan. Reanimatie had waarschijnlijk ook geen moer geholpen, denk ik dan. Hoe doe je mond-op-mondbeademing met een microgolfoven? Ik heb nergens op Internet een handleiding gevonden. Ik heb ooit eens een paling gereanimeerd. Wat een gladjanus, hij hield er nog van ook. Een homoseksuele paling, zo glad als een aal, kon geen enkele mannelijke paling gerust laten. Is geëindigd in m’n kookpot. Zag groen van kolere, maar da’s normaal want het was paling in het groen…

Je hebt zo van die momenten dat je de vraag stelt waarom dat juist nu moet gebeuren. Je zit nog het verdriet te verwerken dat weer een bekende of minder bekende Vlaming het tijdelijke met het eeuwige verwisseld heeft of je hebt prijs. Terwijl je het artikel over de begrafenis leest van E.Wally, besluit je pc om hetzelfde te doen. In dat geval er het bijltje bij neer te leggen. Ik dacht, en denken doe ik veel, wat krijgen we nu? Is dat een teken van Wally om te zeggen dat alles goed met hem gaat? Er zijn andere manieren om m’n pc naar de teelballen te helpen hé?

Ach, Eddy Wally, je was er voor of er tegen of het interesseerde je geen barst. Bij mij konden z’n liedjes niets losweken. Als ik sommige teksten hoor, denk ik nog altijd dat ik een betere tekstschrijver ben. Wie springt er nu in godsnaam uit een vliegmachine om zijn of haar lief te zien? Een paracommando? Als marktkramer ben ik geboren? Nee, jongen, je bent net zoals ik, geboren als een onnozele baby-tje. Cherie, dans met mij de hele nacht tango d’amore. Ja, denk ik dan, en ’s anderendaags klagen over zere voeten hé? Maar kom, wie ben ik, er was en is schijnbaar een publiek voor. Toch minstens drieduizend man, volgens de nieuwsdiensten. Waarbij ik me afvraag of zijn laatste optreden gratis was?

Zo zie je maar weer dat alles onderling verbonden met elkaar is. M’n kat, microwave en pc zijn dus verbonden met ene Wally. Ze dachten allemaal dat ze het eeuwige leven hadden. Niet dus hé?

We zullen tot stof en as vergaan. Dat zegt de clerus toch. Ergens zullen ze wel gelijk hebben, ik hoop dat mijn as vermengd wordt met water, zodat iedereen op mijn begrafenis in een modderpoel zal staan. Zo van die plakkerige modder, die je niet meer van je schoenzolen krijgt. Op mijn wolkje zal ik zitten te schuddelachen. Om je een wolkbreuk te lachen hé?

©GoNo