GoNo's Gedichten & Verhalenhoek

De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.

donderdag 26 december 2013

vrijdag 20 december 2013

In de wachtzaal van m’n huisdokter..




Ik zit te wachten in de wachtzaal van m’n huisdokter. Ik heb een afspraak, hopelijk gaat het een beetje vooruit. Ik haat dat wachten tussen mensen die ik ken van haar noch pluim. Tegenwoordig is alles op afspraak. Je denkt dan dat je de enige bent, vergeet het maar, er zijn nog twintig wachtenden voor u. Ik kijk rondom mij. De multiculturele samenleving is over-vertegenwoordigd. Ik tel welgeteld twee overjaarse bomma’s die waarschijnlijk alle bestaande ziektes al gehad hebben. Een oud ventje, met een wandelstok, zit tegen z’n eigen te praten. Een duidelijk geval van opkomende dementie en/of gespleten persoonlijkheid, is m’n diagnose…
Ik kijk verder, zonder blikken noch blozen, spiedend in het rond. Pal in de ogen van een Berber-moeder, die met haar nageslacht van twee stuks, ook zit te wachten. Op een briefje van de dokter om waarschijnlijk vroeger op vakantie te vertrekken. Althans dat denk ik toch, een mens moet iets denken terwijl hij wacht hé? Haar kinderen zijn een beetje ongedurig aan het worden, er is hier geen speelhoekje voorzien. Er liggen alleen tijdschriften op een salontafeltje dat recht uit de Ikea komt. Om de één of andere reden hangt de sticker van Ikea er nog op. Zou m’n huisdokter gratis reclame maken voor deze firma, vraag ik me af. Waarom ligt er anders een catalogus van Ikea op het tafeltje? Ik neem een tijdschrift, blader er door. Ene Astrid Bryan zegt dat ze haren John doodgraag ziet en hoopt dat haar relatie nog lang mag duren. Van de Story kun je wat leren, denk ik dan. Een mens moet naar de dokter gaan om op de hoogte te blijven van het reilen en zeilen in BV-land. Ik kijk naar de datum, ’t is verdorie een boekje uit 2012, de vervaldatum ruimschoots overschreden. Waarom liggen er altijd oude tijdschriften in een wachtlokaal? Waar haalt m’n huisdokter die? Stroopt hij ’s nachts de vuilbakken af, op zoek naar lectuur? Ik zit te wachten met een heleboel vragen, waarop hij waarschijnlijk toch niet zal antwoorden. ’t Heeft geen medische relevantie, laat staan dat het hem een zak kan schelen. Z’n Poolse kuisvrouw brengt die mee, omdat ze geen flauw benul heeft van wat er instaat…
De klok, recht tegenover mij, tikt verder alsof ze alle tijd van de wereld heeft. Zou zo’n klok er ooit bij stilstaan dat er hier mensen zijn die hun tijd bijna gehad hebben? In principe kan ze er niet bij stilstaan, want als ze stilstaat is het teken dat haar batterijtje leeg is. Een stilstaande klok heeft geen enkele nut en reden van bestaan meer. ’t Is dan een dood voorwerp hé? Waar zou hij die gekocht hebben? Ik denk in de Blokker of heeft hij ze gratis bij z’n salontafeltje gekregen?
Er komen nog mensen binnen. Een man en vrouw. Duidelijk een koppeltje. Samen uit, samen thuis, denk ik dan. Ze stralen liefde uit. Hij duwt haar zachtjes op de stoel naast mij, ze laat het haar welgevallen. Ben je hier al lang, vraagt ze aan mij. Een uurtje of twee, zeg ik met uitgestreken gezicht. De dokter is met een bevalling bezig, haar water brak toen ze zat te wachten. De vrouw kijkt me aan met een verbaasde blik, die geld waard is. Ik moet een lach onderdrukken…
Ben je ziek, hoor ik haar vragen? Ze wil duidelijk een gesprek aanknopen. Nee, antwoord ik, ik kom de lachgasmeter nakijken, het metertje werkt niet meer en de mensen gaan hier allemaal met een overdosis lach buiten. Zou ze nu snappen dat ik geen zin in een gesprek heb? Maar nee hoor, ’t moet weer eens lukken…
Ik neem een tijdschrift, kwestie van te laten zien hoe hoog m’n peil van beschaafdheid wel is. De Knack, als dat geen uiting is van m’n culturele interesse, weet ik het ook niet meer. ’t Is een gratis exemplaar, te verkrijgen bij uw warme bakker. ’t Gaat over ene Maggie De Block, staatssecretaris of is ze minister, van Migratie en Vluchtelingen., tevens asielzoekers.  Ze ziet er uit als een blok beton of graniet. Die heeft haar naam niet gestolen, denk ik dan. Het mens lijdt een beetje aan overgewicht. Een beetje veel, zo te zien. Ze is zelf dokter, lees ik. Je zult maar op consultatie gaan bij haar met de vraag wat je moet doen tegen overgewicht. Ik heb zo de indruk dat ik haar niet zou geloven.
Ik moet pilletjes hebben voor m’n bloeddruk, zegt de vrouw naast mij. Ik ook, zeg ik. Ja, gasmeters opnemen brengt stress mee, hoor ik haar zeggen. M’n eerste man, die werkte voor den elektriek, is gestorven door de stress. Ze heeft m’n aandacht nu ten volle. Gestorven door de stress? Ja, zegt ze, die moest van ’s morgens tot ’s avonds de meters opnemen. Een collega van u dus? Ik knik ja, wat moet een mens anders hé? En, vraag ik, hoe oud was hij toen hij stierf? Negenenveertig, veel te jong om dood te gaan hé? Ja, zeg dat wel, beaam ik. Hij moest bij de wanbetalers de meters opnemen en een voorstel doen om af te betalen of een budgetmeter laten plaatsen. Wat die allemaal naar z’n kop gesmeten kreeg, ik kan er een boek over schrijven. ’t Is even stil, alsof ze er ernstig over nadenkt om toch maar die toekomstige bestseller te schrijven…
Ik zit me nu af te vragen wie die man is naast haar. Ik weersta de verleiding om het haar te vragen. Beter het overlaten aan m’n fantasie, dan kan ik er alle kanten mee uit hé?
Hij is van de stress onder een tram gelopen in Borgerhout, zegt de vrouw naast mij. Was het zelfmoord of een werkongeval? Ze zijn er nog altijd niet uit, de verzekering schuift het op de lange baan. Je betaalt je hele leven voor alles en nog wat, maar als ze zelf moeten betalen geven ze niet thuis. Ik moet haar gelijk geven, ik heb meer dan vier jaar moeten wachten op de schadevergoeding van m’n brommer. Tot de rechter het kotsbeu was, ’t Heeft dan nog meer dan twee maanden geduurd eer het geld op m’n rekening stond. De dokter komt binnen, de volgende aub, wie is de volgende? ’t Is toch op afspraak? Hij kijkt naar mij, een liefdevolle blik van herkenning. De GoNo, wel wel, wat een eer en genoegen mij hier te zien, zie ik hem denken…
Ik sta recht, volg hem als een schaap naar de slachtbank. Ik heb het niet voor dokters, ze zijn een noodzakelijk kwaad. Ge gaat binnen voor een onnozel pilletje en ge komt buiten met een briefje om u stante pede te melden in het ziekenhuis. Kwestie van uw verblijf hier op aarde nog wat te rekken. Maar m’n huisdokter is een fan van mij, hij denkt waarschijnlijk dat m’n boekenverkoop die van de kookboekjes overschrijdt. Ik laat hem in de waan, m’n ijdelheid mag ook eens gestreeld worden hé?
’t Is voor pilletjes tegen uwen hoge bloeddruk zeker? Overbodige vraag, denk ik dan. Nee, ’t is voor pilletjes tegen m’n borstkanker en tegen m’n verregaande impotentie, zeg ik grijnslachend. Die GoNo toch, je zult nooit veranderen hé, is z’n diagnose. Jawel dokter, vroeger was ik een vrouw, je ziet dat die verandering toch wel degelijk goed gelukt is? Rook je nog steeds zoveel, vraagt hij mij bekijkend met een kennersblik. Euh, ik ben geminderd tot twee pakjes zelfgemaakte per dag. Allez, da’s toch al iets, alle begin is moeilijk zal ik maar zeggen. En dan zijt ge verwonderd dat ge impotent en een hoge bloeddruk hebt, om nog maar te zwijgen van uwen borstkanker? Een man naar m’n hart, doet altijd goed mee met m’n nonsens…
Ik verbaas mij erover dat ge nog steeds in leven bent, zegt hij. Dat komt door uw goede zorgen en hartverwarmende pilletjes, antwoord ik. Onnozelaar, is z’n antwoord. Hij heeft mensenkennis, moet ik toegeven. Misschien komt het ook omdat ik uit een keiharde familie kom, opper ik. Hij weet in wat voor een condities ik opgegroeid ben, waar slagen en verwondingen deel uitmaakten van de weg naar volwassenheid. Hij schrijft me m’n bloeddrukverlagende chemische rotzooi voor. Ferm tegen z’n goesting, want ik ben volgens hem een hopeloos geval, die alle dagen met de dood speelt. Dat zegt hij me ook. Maar dat zegt hij al jaren. Ik antwoord hem, dat als m’n tijd gekomen is er toch niets meer aan te doen is als ze daarboven aan het laatste blad zijn van m’n levensboek.
Zeg dokter, kun je geen recentere lectuur in je wachtkamer leggen, vraag ik ten afscheid. GoNo, m’n kuisvrouw brengt die mee, ik moei me daar niet mee, m’n wachtzaal is geen bibliotheek hé? Ik wist het van die kuisvrouw, de volgende keer vraag ik hem waar die goedkope klok vandaan komt. Wedden dat ze van een bejaarde hypochonder vandaan komt. Als cadeautje voor de goede zorgen en hartverwarmende pilletjes?
De zon schijnt buiten, het lijkt wel lente in december. Met kerstmis zal het 25° zijn, er is nog toekomst, denk ik dan. Ik kan weer een tijdje voort met m’n pilletjes, het leven lacht me toe…of juist niet?


©GoNo

dinsdag 17 december 2013

Het Gezegende Jaar 2013…




De oorlog in Syrië is nog altijd aan de gang. Maar het haalt het nieuws bijna niet meer. De mensen zijn al die oorlogen meer dan beu. Dat er kinderen sterven is erg, heel erg. Maar bij ons sterven er ook alle dagen in het verkeer, in het ziekenhuis en thuis. Als je alle dagen geconfronteerd met al dat geweld op tv, kweek je op de duur eelt op je zieltje. Ik geef niets meer als ze weer komen schooien om de zoveelste ramp te steunen. Sedert ik gelezen heb dat de voorzitter van SAMU, een organisatie die zogezegd de daklozen opvangt, een loonzakje krijgt van 1,3 miljoen euro en ook nog woont in een sociale woning van het OCMW, is de rekening vlug gemaakt. Overal waar men de kans ziet zitten er graaiers die zonder scrupules hun zakken vullen.
Wat mij verder bijblijft van het gezegende jaar 2013, is dat de rijken hun straffen kunnen afkopen. Ze kunnen deals sluiten met het gerecht en de fiscus. De kleine man zal het gelag wel betalen. Desnoods via GAS-boetes. Politiekers, die voor miljoenen gefraudeerd hebben, komen er goedkoop vanaf. Of hun zaak verjaard of ze worden gewoonweg vrijgesproken.
Oja, een Dewever, burgervader van Antwerpen, komt om de haverklap in het nieuws. Toen hij een scheet liet op ’t Schoon Verdiep, beweerde men in Brussel dat het zijn schuld was dat de burger zich afkeerde van de politiek. Als het dondert in Antwerpen, regent het in Brussel, denk ik dan…
De treinen rijden stipt op tijd, ze rijden trager, dus ligt het aan de mensen dat ze te laat zijn. We staan met z’n allen meer uren in de file dan dat we thuis zijn. Ligt ook aan de mensen, waarom moeten die allemaal op hetzelfde tijdstip vertrekken, vraag ik me af? In de vakantie zie steeds hetzelfde fenomeen, iedereen vertrekt op hetzelfde uur. Als de eerste duizend een uur wachten, de volgende twee uren enzovoort, zijn er geen files. Maar hoe gaan ze dat voor elkaar krijgen hé? Ouders die het lef hebben om met hun kinderen op vakantie te vertrekken terwijl de school nog niet uit is, zullen voortaan geen doktersbriefje meer kunnen voorleggen. Dat zeggen de minister en de dokters. De ouders vegen er hun gezegende achterste aan en lachen de minister vierkant uit. Als men tot 500€ kan besparen door vroeger te vertrekken, kan ik ze geen ongelijk geven. Het zijn de reisorganisaties die men moet aanpakken, die bepalen de prijzen en niet de ouders…
Wat is er op een jaar tijd veranderd in België? De belastingen zijn niet omlaag gegaan, wat men ook moge beweren. Het leven is er een stuk duurder op geworden. Als men al eens 10€ meer krijgt, dan stijgen de provincie-gemeente-en rijkstaksen. Men geeft 10€ en neemt er 20 terug.
We zitten nog steeds in een crisis, beweren ze. Wie zit er in een crisis? De rijken zijn nog nooit zo rijk geweest, de armen nog nooit zo arm. Zelfs tweeverdieners krijgen het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Er zijn, naar schatting, bijna een half miljoen mensen die op de zwarte lijst staan. Mensen die meerdere maanden aflossingen achter staan. Van die half miljoen mensen zijn er meer dan 125 000 die onder schuldbeheer staan en hun aantal stijgt nog. Je vraagt je af waar dit zal eindigen…
Ik weet het, uit pure ondervinding, er zijn er die lenen om op vakantie te gaan. Of om de laatste nieuwe snufjes op electronica in huis te hebben. Ze hebben schulden, maar de laatste nieuwe gsm of Playstation hebben ze. Maar er zijn er ook een pak die hun werk zijn kwijtgeraakt. Als je gewoon bent om een zekere levensstandaard aan te houden, is het verdomd moeilijk om plots te moeten bezuinigen op alles en nog wat. Leg dat je kinderen maar eens uit. Je kan niet mee op bosklassen want er is geen geld. Nieuwe schoolspullen? Zijn die van het jaar ervoor niet goed meer? In mijne tijd moesten we het doen met de afdragers van de oudsten. Kledij en schoolgerief. Da’s nu uit den boze, we leven in andere tijden. Consumptie-tijden. Maar er zijn al veel mensen die al die nodeloze gadgets uit hun leven verbannen. Waar de tv niet meer beslist hoe we moeten leven. De reclamemakers zijn verdomme de enigen die mogen liegen en bedriegen. Ongestraft. Aanzetten tot overconsumptie zou strafbaar moeten zijn. Als men reclame voor tabak en alcohol kan verbieden, waarom dan ook niet reclame voor gratis kredietkaarten of renteloze leningen? ’t Is een dooddoener om te zeggen dat niemand verplicht is om op die reclame in te gaan. Je bent ook niet verplicht om dood te gaan, maar het gebeurt toch, denk ik dan. Blijven ademen kan toch zo moeilijk niet zijn?
In mijn straat is er een nieuw koppel komen wonen. Jonge mensen, hij is leraar wiskunde, zij is verpleegster in een bejaardentehuis. Ze hebben het appartement gekocht en de verbouwingen grotendeels zelf gedaan. Hun ouders hebben borg gestaan voor een lening. De leraar wiskunde zit nu zonder werk en geeft bijlessen aan achtergestelde kinderen. Thuis, op z’n appartement. ’s Avonds na de schooluren. Van zes tot acht en later. Toen ik met hem sprak, vertelde hij me dat hij weinig of geen privacy meer had. Z’n relatie lijdt eronder. Maar ik kan niet anders, zegt hij. We moeten per maand 1200€ af betalen. Naar het schijnt is er een lerarentekort, we moeten ze importeren uit Nederland, zeg ik hem. Ja, zegt hij, ik begrijp er ook geen snars van. Ergens klopt het plaatje niet…
Ik zie in m’n omgeving meer en meer werklozen. Die van de ene dag op de andere thuis zitten. Veelal ouderen, de vijftig voorbij. Waar gaan die nog werk vinden, denk ik dan. Welke baas zal hen aannemen? De loonkosten zijn te hoog, dat hoor ik nu al meer dan dertig jaar. Ze moeten naar omlaag, maar niemand doet er iets aan. Minder inkomsten voor de staat? Inderdaad, maar als iedereen gepluimd is, hebben ze totaal geen inkomsten meer. Wat gaan ze dan doen? Ons laten gratis werken? Dan zou het wel eens kunnen zijn dat ze gratis naar het hiernamaals gestuurd worden. Krijgen we hier ook een soort van Arabische lente. Die al lang overgegaan is in een Arabische winter.
Nee, het jaar 2013, heeft ons niet gebracht waar op hoopten. Bij mij toch niet en bij velen ook niet. Van al die goede voornemens die we gemaakt hebben, zullen er niet veel uitgekomen zijn. Maar geen nood, er komt een nieuw jaar, we mogen terug een lijstje maken, die we nadien zo vlug mogelijk zullen vergeten door de beslommeringen van elke dag. Vanaf 2014 mogen de Roemenen en Bulgaren onbeperkt Europa doorkruisen. Ze mogen hier werk komen zoeken, wonen en een nieuw leven opbouwen. Duizenden zullen afzakken naar ons landje van melk en honing. En ze zullen blijven, wees daar maar zeker van. Degenen die het geluk hebben om nog werk te hebben, zullen hen moeten onderhouden. Maar ’t is een verrijking voor onze cultuur. We moeten niet meer als toerist naar hun land, ze komen wel naar hier…zo blijft het geld dat we uitgeven op vakantie in ons landje. Geld dat we op ons spaarboekje zetten en waar de regering nu al maanden aan het lonken is. die 350 miljard zullen en moeten ze hebben. Volgens de minister van Financiën gaan we nog veel plezier beleven aan z’n nieuwe wetsvoorstel. Hij zegt het met een grijnslach tot aan z’n oren. ’t Is er ene van de CD&V, een wolf in schaapsvacht dus…

Nelson Mandela is gestorven op de gezegende leeftijd van 95 jaar. Voor degenen die het nog niet weten. Laurence of Arabië ( Peter O’Toole ) is ook gestorven, maar bijna niemand die weet wie hij is. Joan Fontaine, actrice in Hitchcock-films, is ook gestorven. Wie zeg je? Kamiel, m’n dierbare vriend,  is ook gestorven. Maar daar schrijft de pers niet over. Voor mij was dat het dieptepunt anno 2013. Daarom dit stukje, voor zij die nooit de voorpagina van de krant zullen halen. Hoogstens ergens tussen de reclame voor de Rode Duivels, ergens op de laatste bladzijden van uw krant…


©GoNo

donderdag 12 december 2013

Respect vragen ze…




Ook die gebarentolk gezien in het stadion? De man in kwestie tolkte zo goed dat hij van de Belgische delegatie een contract van onbepaalde duur voorgeschoteld kreeg. Om, met een beurtrol, in de negen parlementen die we rijk zijn, de doven en slechthorenden bij te staan. De man lijdt aan hallucinaties en dat heb je nodig om hier in een parlement te werken. Vraag maar aan Fientje Moerman, die klaagt dat de politici weinig of geen respect krijgen van hun kiesvee. Hoe zou dat toch komen, denk ik dan. Respect moet je verdienen, zei Mandela en nog een paar anderen waarvan ik de naam kwijt ben…
Als ik vraag wat de mensen denken over de politici, dan antwoorden de meesten dat het allemaal graaiers en sjoemelaars zijn. Schaf die stemplicht gewoon af, ze luisteren toch niet naar de burgers. Nog voor de stemmen zijn geteld, hebben ze al een coalitie op poten gezet. Of ze nu winnen of verliezen, maakt niets uit. Ja, zeg ik dan, maar dat is toch democratie? Ga weg, zeggen ze, democratie is ook inspraak en het welzijn van het volk behartigen. Parlementariër is een voorbeeldfunctie, geef het goede voorbeeld aan de bevolking en ge zult respect krijgen. Er zit iets in, denk ik dan…
Geef het goede voorbeeld. In tijden van crisis, die crisis blijft maar duren, waarbij iedereen moet inleveren zouden die verkozenen ( of zelfs niet-verkozenen) een beetje minder in de vetpotten moeten graaien. Ze zijn er als de kippen bij om met het vingertje te wijzen, maar ze dulden geen kritiek op hun gegraai. Wegstemmen bij de volgende verkiezingen. Maar heeft het wel zin? Je ziet telkens dezelfde krokodillen opkomen, al dan niet met hun zonen of dochters. Werkloos in de politiek? Geen nood, met de afscheidspremie kom je gemakkelijk enkele jaren toe. Meestal verkassen ze dan nog naar één of andere vriendjesbedrijf of krijgen een hoge finctie waar ze dan met hun alwetendheid mee mogen beslissen over de toekomst van de mensheid. De Clercq is geen burgemeester meer van Kortrijk en kwaad dat hij was. Ze hadden een mes in z’n rug gestoken. Hij, de gewezen minister van Justitie, zomaar aan de kant gezet. Hoe durven ze? Na al die jaren ten dienste van de gemeenschap. Geen nood, hij is nu voorzitter van Belgacom. Verdient nu nog meer dan toen hij minister en burgervader was. Idem voor Leterme, gewezen premier van België, werkt nu in Parijs bij de Oeso. Geen kat weet wat hij daar doet, maar hij heeft een mooi bureau en een nog mooiere secretaresse. De Moulin Rouge is juist om de hoek, dus aan versnaperingen zal het hem niet ontbreken. Dehaene , ook gewezen premier van België, zit in een twintigtal bedrijven. Betaald, want voor niets gaat de zon op hé? Z’n voorzitterschap van Dexia is uitgelopen op een debacle. Ik ben geen bankier, zei hij, ik weet dus niet wat die uitgestoken hebben. Ja, denk ik dan, je bent voorzitter van de raad van beheer, strijkt uw geld op, voor de rest is mijn naam Haas en ‘k weet van nikske. Zo kan ik het ook, maar niemand vraagt mij. Verhofstadt, ook premier geweest, zit in het Europees Parlement. Z’n enige ambitie is om voorzitter te worden van die geldverslindende machine. ’t Wordt goed betaald en geen controle. Een voorzitter kan moeilijk zichzelve controleren hé? Ze vragen respect? En waar is hun respect voor de gewone burger? Die iedere maand met moeite de eindjes aan elkaar moet knopen? De politiekers staan al lang niet meer ten dienste van de bevolking, hebben ze dan het recht nog om te spreken? Nee, denk ik dan. Ze moeten hun grote muil dichthouden, zolang er onzin uitkomt. Als men een leugen lang genoeg verteld wordt het een waarheid, zei ene A.Hitler ooit. Goebels, zijn minister van Propaganda, beaamde het volmondig. We hebben het resultaat gezien en gevoeld. M’n voorvaderen toch, want ik was nog niet geboren…
Ik ga doventolk worden, ’t is waarschijnlijk een knelpuntenberoep aan het worden. Volgens wetenschappers zullen de meeste jongeren potdoof zijn tegen dat ze veertig zijn. Vanwege teveel decibels die ze constant in hun oren laten blazen. Ik moet nog niet wanhopen, er is nog toekomst voor mij. Morgen neem ik de stier bij de horens, er zal wel ergens een cursus bestaan bij de VDAB voor doventolk. En als er geen bestaat, moeten ze er maar ene maken. Ik zal toch niet de enige kandidaat zijn, hoop ik. Wat zeg je? Je moet wat harder praten, ik ben een beetje doof langs de ene kant en langs de andere kant hoor ik niet goed. Dat komt door al die zever waar ik de godganse dag naar moet luisteren. De zever komt van politiekers die respect vragen en onze wil naast zich neerleggen. Kijk, ik ben al aan ’t oefenen met m’n kat. Stom beest, ze verstaat er geen bal, in haar geval haarbal, van. Ze zegt dat ik aan hallucinaties lijd. Kan kloppen, kattekop, soms zie ik roze katten door de lucht vliegen. Nee, geen roze olifanten, dat is een beschermde diersoort, die mogen niet meer door de lucht vliegen. Idem voor ‘ het regent oude wijven’. Ook verboden, als ze u betrappen kunt ge een GAS-boete krijgen. Dus gooi uw oude schoonmoeder niet meer van het derde verdiep naar beneden. ’t Mag niet meer. ’t Is zelfs gevaarlijk, want stel dat er iemand juist passeert? Niet iedereen is er tuk op om een oud wijf op zijne kop te krijgen. Ik persoonlijk, krijg toch liever een oud wijf op m’n veredelde schedelpan dan een roze olifant. ’t Scheelt hem direct een pak hé? Dit gezegd en geschreven zijnde, wens ik jullie allemaal een goed einde en goed begin van het nieuwe jaar. Ik zal proberen om iedereen respect te betonen. Ik zeg wel proberen hé. Ik had vroeger een hond, die probeerde ook altijd….op m’n been te rijden. Heb het hem afgeleerd met wat prikkeldraad rond m’n been. Wat een gejank voor een paar druppeltjes bloed…

©GoNo


woensdag 11 december 2013

Free Mandela…



Mandela is gestorven en we zullen het geweten hebben. Er gaat geen dag voorbij of er is wel ergens een biografie over z”n leven op tv te zien. Iedereen zegt dat hij een groot man en leider was. Een man zo vergevingsgezind dat ene Jezus Christus al spijt heeft dat hij aan z’n kruis gestorven is. Ik vermoed dat de volgende stap zal zijn hem heilig te verklaren, samen met Boudewijn en Fabiola. Gegarandeerd dat er in de toekomst mirakels aan hem toegeschreven zullen worden. Bijvoorbeeld een arme zwarte, die blind en doof, plots z’n belastingbrief kan lezen. Waardoor hij de helft van z’n uitkering kwijtspeelde. Omdat hij nu alleen maar doof is hé? Hij durft niet meer naar het graf van Mandela gaan, bang dat hij te horen zou krijgen dat hij niet meer doof is…
Ze waren er allemaal, de leiders van het volk. Als er op dat moment iemand een bom gegooid zou hebben, zou de wereld er helemaal anders uitzien, denk ik dan. Alleen de paus en de Noord-Koreaanse verheven leider Kim Yung II ontbraken. Wat ik niet begrijp is dat men nu al dagen loop te zeulen met die kist van Mandela. ’t Is daar in Zuid-Afrika verdorie 35°, er moet toch een reukje rond die kist hangen? Of is het een lege kist? Of ene met een wassen beeld van Madame Tussaud?
Bij leven en welzijn moet die Mandela nogal wat handjes geschud hebben, de halve wereld was z’n vriend. Iedereen heeft goede herinneringen aan z’n persoon. Hij zei zelf dat hij geen heilige was, maar ze geven hem blijkbaar toch die status. Binnen een paar maanden spreekt niemand hier nog over hem, een voetnoot in de geschiedenis. ’t Is zo’n beetje als de oorlog in Syrië, de nieuwswaarde is weggeëbd. De bombardementen gaan rustig verder, onschuldigen gaan daar ook dood, maar die heten geen Mandela. Hij was een lichtend voorbeeld, een echte vrijheidstrijder, zei de president Assad van Syrië. Die man is al even gek als die van Noord-Korea…
Ik ben tegen al die ophemeling van al die zogenaamde grote leiders. Wat stellen die in weze voor? Sterven doen ze allemaal, de ene al wat vroeger dan de andere. Hun vergaarde fortuinen kunnen ze niet meenemen. Ze krijgen een praalgraf of in ’t slechtste geval een naamloze put. Nelson Mandela zal wel in de hemel binnen mogen, veronderstel ik. Iemand met de Nobelprijs voor de Vrede heeft allicht een streepje voor. Hij heeft met al z’n charisma geen enkele oorlog weten te voorkomen, laat staan er één te beëindigen. In z’n eigen land, zeg je? Daar gebeuren meer moorden per dag dan in heel de USA op een jaar. Die heeft hij toch ook niet uit wereld geholpen?
De man had z’n verdienste, daar is iedereen het erover eens. Maar er zijn er zoveel die elke dag iets doen voor hun medemensen en die nooit de media halen. Als ik boodschappen meebreng voor het oud mensje dat de trappen bijna niet meer afkan, heb ik al mer gedaan dan Mandela. Ik ga te voet, hij liet zich voeren. Ik denk zelfs dat hij nooit boodschappen gedaan heeft voor die arme zwarte, die plots weer kon zien…
We hebben schijnbaar nood aan iemand waar we naar op kunnen kijken. De kuddegeest cultiveren, netjes achter iemand aanlopen. Het is van alle tijden en het zal altijd zo blijven. Iedereen die zegt dat hij zo’n goede mens was, moet dringend z’n bovenkamer eens laten nazien. Er zijn geen goede mensen, we zijn zoogdieren, niet meer en niet minder. Als men morgen zegt dat men moet kiezen tussen zelf neergeschoten worden of z’n eigen ouders doodschieten, dan geef ik je op een briefje welke keuze de meesten zullen maken. De overlevingsdrang is even groot als bij de ‘dieren’. Alleen pretenderen wij dat wij bechaafd zijn, wat dat ook moge betekenen. Maar in oorlogstijden schiet er weinig van over van die zo geroemde beschaving. Dan schieten we mensen omver die we van haar noch pluim kennen. Omdat we moeten, zeggen we dan. Als er geen enkele soldaat nog z’n wapens opneemt, waar staan dan die verheven leiders? Er zijn de laatste honderd jaar meer soldaten gesneuveld dan in gans de geschiedenis van de mensheid. Miljoenen jonge levens. Die gaan we herdenken met veel vertoon, met grote woorden die we na een uurtje vergeten zijn. De koning legt een krans en gaat daarna op koffiekrans. Nooit geen oorlog meer, terwijl we druk bezig zijn om contracten binnen te slepen voor de laatste nieuwe wapens. Om van te kotsen, denk ik dan…
Ze gaan nog een paar dagen zeulen met het stoffelijk overschot van Mandela. Dan pas wordt hij begraven. Eindelijk zal hij denken, eindelijk ‘ Free Mandela’…


©GoNo

donderdag 24 oktober 2013

Escalatie…




Nu ik een ellenlange lijst opgemaakt heb van alle tradities die afgeschaft mogen worden op deze aardkloot, krijg ik bericht van Unesco dat de VN inzake tradities totaal geen bevoegdheid hebben. De befaamde professor Shepherd, een kei in haar vakgebied met name de slavernij van de zwarte medemens in de vorige eeuwen, is moeten onderduiken. Volgens de NSA, ook specialisten in hun vakgebied met name het afluisteren van de medemens ongeacht hun kleur, religie of politieke voorkeur, zou het gaan om een eventuele aanslag van een radicale groep zwarte pieten…
De Nederlandse premier Rutte, in samenspraak met onze premier Elio Di Poepo, distantiëren zich en zeggen niets te maken te hebben met deze splintergroep. Barack Obama dreigt met sancties en wil dat deze zwarte pieten uitgeleverd worden aan de USA. De ambassadeurs van beide landen werden reeds op het matje geroepen en dreigen hun vetbetaalde job te verliezen, indien hun ambassades de deuren moeten sluiten. Er gaan zelfs stemmen op om een handelsembargo op te leggen aan onze heimatten…

Oorlogsbodems, vliegdekschepen met drones en nucleaire duikboten zijn op weg naar de Noordzee. Dit in het kader van een gezamenlijke oefening met Groot-Brittanië. Dat beweren althans de Amerikanen. België en Nederland weten wel beter en spreken van pure intimidatie. Wij maken een vuist tegen de Amerikanen, zeggen beide premiers. De ene in het Nederlands, de andere in het Frans. Kwestie van de gemeenschappen niet voor het hoofd te stoten. De uitvoer van mosselen, Gouda-en pindakaas naar de VS wordt tijdelijk opgeschort. Tulpenbollen worden alleen nog uitgevoerd naar Turkije, waar ze oorspronkelijk vandaan komen. België zal voorlopig geen diepvriesfrieten, Vlaams stoofvlees en witloof meer uitvoeren. Over de uitvoer van pralines is nog geen consensus bereikt. Maar er zal in de komende dagen een parlementaire commissie worden opgericht om deze toch wel netelige kwestie op te lossen….

Rusland houdt zich voorlopig afzijdig, China ook. Poetin zegt dat hij desnoods een Russisch paspoort wil geven aan die zwarte pieten op voorwaarde dat het geen homo’s zijn. China zegt dat ze weinig of geen hinder zullen ondervinden bij het aanmaken van namaak-chocolade-sinten en pieten. De meeste bestellingen zijn reeds geleverd, beweert Xing Pot Pei, minister van Buitenlandse Handel en Economie…

De ganse armada van Groot Brittanië en de VS liggen nu voor de kusten van Nederland en België. V-Day als het ware, maar dan anno 2013. De vissersboten kunnen de havens niet meer uit, de viswinkels kunnen niet meer bevoorraad worden bij gebrek aan verse vis. Er dreigt een tsunami aan faillisementen in deze sector. Ze moeten nu al overschakelen op vis uit Japan, maar die zijn lichtgevend en vallen niet in de smaak van onze medeburgers. Coca Cola dreigt ermee om al z’n fabrieken over te hevelen naar China. Ford Genk zal een jaar vroeger sluiten. Mac Donald’s zetten massaal hun arbeiders op straat, met als afscheidspremie twee dozen diepvrieshamburgers…

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties is in spoedberaad bijeen. De Amerikanen maken gebruik van hun vetorecht. Uitlevering van de zwarte pieten of embargo. De afgevaardigden van België en Nederland zullen later op de dag met een verklaring komen.
’t Is crisis want hun sigaretten zijn op, alsook de Jupiler en Heineken…

Na onderzoek van de bewijzen op tafel gelegd door de VS, besluiten beide regeringen dat de zwarte pieten een terroristische organisatie zijn en volgens de internationale overeenkomsten mogen uitgeleverd worden.

In Nederland en België worden massaal zwarte pieten van hun bed gelicht, opgesloten in asielcentra om vandaar uit overgevlogen te worden naar Quantanamo Bay. De VS hebben beloofd hen de doodstraf niet te geven. Ze zeggen dat Europa nog altijd kan rekenen op hun bondgenootschap. Barack Obama prijst de leiders van beide landen om hun leiderschap. De vissersvloot haalt opgelucht adem. De mosselen zullen dit jaar een beetje duurder worden, maar dat komt door de olieprijzen…

Hoe een storm in een glas water kan escaleren tot een bijna-oorlog. Al goed dat wij ons kunnen beroemen op de onbaatzuchtige inzet van onze politieke kaste. Want wie is er de dupe van deze van de pot gerukte historie? Juist, de kleine werkmens en uitkeringsgerechtigde…


©GoNo

woensdag 23 oktober 2013

Traditie? Afschaffen, weg ermee…




Het is ver gekomen als nu de VN zich gaat bemoeien met het Sinterklaasfeest. Een eeuwenoude traditie zou moeten verdwijnen omdat sommige medemensen er aanstoot aan nemen. In Nederland zitten ze met de gebakken peren of moet ik zeggen met de chocolade sinten en pieten? Zes december is nog ver weg en toch liggen de winkels al vol van die calorierijke versnaperingen…
Wat mij nog het meest verbaast is dat die Jamaicaanse professor Shepherd over het hoofd gezien heeft dat wij hier in België ook een blijde intrede kennen van de goedheilige man. misschien heeft ze nog nooit gehoord van België? ’t Zou kunnen, wij hebben geen Maxima hé?
Men wil Sinterklaas verbieden omdat het een moderne vorm van slavernij is, zo beweren de leden van haar onderzoekscommissie. Jawadde, denk ik dan. De VN zou beter optreden in die landen waar kinderarbeid, uitbuiting van de werknemers schering en inslag zijn. In die landen waar de mensenrechten met de voeten getreden worden. Maar dan hoort men de VN niet. Een resolutie goedkeuren en er dan niets mee doen, is ook geen kunstje hé?
Bij mijn weten, en ik denk dat ieder kind dat zou moeten geleerd hebben, is de Piet geen zwarte. Maar een blanke die zwart is door het roet in de schoorstenen. Sinterklaas is een zelfstandige, die netjes z’n belastingen betaalt in Spanje. Er zijn tegenwoordig zoveel gepensioneerden die bijklussen. Het is volkomen legaal en tot nader order is Spanje nog altijd een lidstaat van de Europese Unie. Eén keer per jaar werkt die heilige man zich de naad uit het oude lijf. Zeg nu zelf, alleen kan die dat nooit bolwerken. Hij moet dus beroep doen op hulppieten. Die staan allemaal ingeschreven in de databank van de Organisatie van Hulppieten in het Buitenland, kortweg OHB. Het OHB ziet er strikt op toe dat de sociale wetgeving nageleefd wordt. Geen zwartwerkers bij de zwarte pieten. Ik weet ook wel, dat er soms uitzonderingen zijn die de regels overtreden. Maar dat zijn meestal Somaliërs, die niet genoeg verdienen met piraterij. In feite moet men nu ook Piet Piraat vervolgen, want die zet onze kinderen aan tot piraterij. Afschaffen dus. Kabouter Plop afschaffen, want die rot-kabouters zetten aan tot vandalisme in het bos en tot vernieling van de natuur. Wie gaat er nu in een paddestoel wonen? Je moet al goed gek zijn om een herberg te openen waar alleen maar Plopmelk en Plopkoeken te krijgen zijn. Betaalt kabouter Plop wel z’n sociale bijdragen? En betaalt hij Sabam op al die Plop-liedjes die er gespeeld worden? Waarschijnlijk zal die herberg wel een vzw zijn en zullen de winsten afvloeien naar één of andere dwergstaat…
De paashaas mag ook afgeschaft worden. Het is pure discriminatie tegenover het konijn. Waarom geen paaskonijn, vraag ik me af? Om nog maar te zwijgen over die paaskuikentjes. Wat daar de zin van is, ontgaat me volledig. Die kleine kuikentjes worden weggenomen bij de moeder, zijn al weesjes nog voor ze goed en wel weten dat ze zullen eindigen aan een braadspit. Ocharme, die hebben gewoon geen perspectief om ooit op pensioen te kunnen gaan. Vallen paaskuikentjes niet onder de wet op kinderarbeid?
En dan die klokken van Rome? ’t Is wachten tot er zo’n gevaarte van pakweg zes ton uit de hemel dondert. Je zult maar met je kleinkinderen op zoek zijn naar paaseieren hé? Als je een paasklok op je hoofd krijgt, weet je ineens waar de klepel hangt, denk ik dan…
De kerstman is ook overbodig. Santa Claus is overgewaaid uit USA, net zoals dat onnozel gedoe van een Halloween. Of Valentijn. Ook afschaffen, ’t is één groot commercieel gedrocht, dat stukken van een mens kost. Welke meerwaarde heeft Halloween? Kinderen die erbij lopen als griezels en de mensen de stuipen op het lijf jagen? Is Driekoningen al niet genoeg? Een week na het bloedbad op de onnozele kinderen ( 28 december) lopen ze uw deur plat met hun afgezaagde liedjes.  Vroeger kregen ze wat snoep en wat mandarijntjes, nu moeten ze centen hebben. Zodat ze de laatste nieuwe mobieltjes kunnen kopen…
Valentijn? Eén keer per jaar een kadootje of kaartje kopen voor uw geliefde? De rest van ’t jaar spreken ze tegen elkaar niet. Of  ze spreken elkaar uitsluitend nog via hun advocaat, die deftig meewerkt aan een vechtscheiding.
Santa Claus?  Die man is het toonbeeld van vraatzucht. Hohoho, dat mag ik niet zeggen, dat ruikt naar discriminatie hé? Is het dan verwonderlijk dat die Amerikanen allemaal zo dik zijn als een nijlpaard? Santa Claus is de uitvinder van Coca Cola, dat weet ieder klein kind. Kijk maar naar de reclame, die ieder jaar terugkomt. Steeds rond de tijd van de kerstdagen, ge moet er eens opletten. Ze zeggen wel dat diene Claus ergens in Lapland woont, samen met z’n turbo-slee en dito rendieren. Maar dat hij ook nog een optrekje heeft in Beverly Hills verzwijgen ze. Afschaffen dus…
Waarom moeten we ieder jaar een kerstboom zetten? Voor de gezelligheid? Komaan zeg, de rest van het jaar is het dus niet gezellig, concludeer ik. Omdat het traditie is? Het koningshuis is ook een traditie hé? Schapen slachten zonder verdoving is ook een traditie, denk ik dan…
 Waarom moet ik vanaf einde november de godganse dag kerstliedjes aanhoren? Brainwashing noem ik dat. Willen of niet, ik zal en moet de kerstfeer ondergaan. Ik moet ervan doordrongen worden dat er een kindje zal geboren worden in een stal. Wegens plaatsgebrek in het plaatselijk hotel. Had dan uwen caravan meegenomen naar die volkstelling of een vierpersoonstent van den Decathlon. Wat voor een God is dat toch, die z’n opvolger laat geboren worden in een stal, tussen een os en een ezel? Diene kleine heeft er een bronchite aan overgehouden door die koude stal, om nog maar te zwijgen van het stro dat ze nadien met hele bossen uit z’n ruggetje geplukt hebben. Wist ge dat Jezus in z’n jeugd het stekelvarken genoemd werd? Niet moeilijk, denk ik dan…
Tradities, ze zijn er van alle tijden, daarom noemen we het traditie. Totaal overbodig en zinloos tijdverdrijf. Namen geven aan mensen, nog zo’n traditie. Waarom, vraag ik me af. Is het niet gemakkelijker een chip in te planten? En uw rijksregisternummer volstaat toch? Hoe heet ge? Ik ben 1955-12345 en met wie heb ik de eer? Gedaan met die onnozele namen, waarvan men als men volwassen is, niet meer vanaf geraakt. Ik ken iemand die Lepel heet. Z’n voornaam is Pol. Z’n kinderen heten nu Thee en Koffie. Ga zo maar door ’t leven hé?


©GoNo

dinsdag 15 oktober 2013

’t Is mijn dag niet vandaag…




Het is begonnen omstreeks een uur of vier, de meeste mensen zijn dan nog in dromenland. Ik niet, ik werd wakker door een onweerstaanbare drang om te gaan plassen. Dat gebeurt bij mij met de regelmaat van een Zwitserse klok. Dus ik schiet recht, erbij vergetende dat ik in slaap gevallen was op m’n zetel. Met als resultaat dat ik m’n grote teen stoot tegen het salontafeltje. Ik vloek als een ketter in de late middeleeuwen. Of waren het de vroege? Maakt niet uit. Ik wist zelfs niet dat ik een regendans van de Apachen perfect onder de knie had. Met als gevolg dat het nog meer regende…maar dat kan gewoon aan de klimatologische omstandigheden gelegen hebben.
We zijn bij halfzeven aangeland. Tijd om een bakje troost te offreren aan m’n eigen. Koffiepad in de Senseo, water bijgevuld en op ’t knopje duwen. Intussen sigaretje rollen met ’t machientje, meer moet dat niet zijn hé? Ik draai mij om en duw terug op ’t knopje, anders gene koffie hé? M’n zesde en andere zintuigen zeggen me dat er iets niet klopt, maar wat vraag ik me af. Verdomme, ik ben vergeten m’n tas onder de Senseo-tuit te zetten. Hoe kan dat nu? Komt het door m’n grote teen, die al m’n aandacht vraagt? Of door m’n kat, die weer staat te bléten omdat haren etensbak maar halfvol is?
Wat een snert-en janboel, denk ik. Dat hebt ge als ge met uw ogen openslaapt.
Ik kuis heel de boel op, op dat moment zou ik miljonair willen zijn. Al was het maar om een Poolse kuisvrouw met dienstencheques in dienst te hebben. Ik wist verdorie niet dat er zoveel koffie uit zo’n Senseo kon komen. Ik besluit dan maar om een kopje thee te zetten. Veel kan er niet mislopen met theezetten, denk ik. Behalve uw tong verbranden, daar moet ge GoNo voor heten. Ik begin er zo stilletjesaan genoeg van te krijgen. Eventjes op het balkon staan om een beetje uit te waaien en een frisse neus halen. ’t Is nat op ’t balkon en zeker als ge op uw blote voeten in ’t water staat. Ook dat nog, veel erger kan het niet meer worden. Of wel soms?
M’n kat zit te schijten op haren kattenbak. Wat een stank, denk ik, mijne stoelgang riekt duizend keer beter. Behalve als ik Kriek gedronken heb, dan blaas ik met één scheet het voltallige leger van Assad omver. Waarom stinkt ge zo hard, vraag ik meer aan mezelf dan aan de kat. Ze kijkt me met haar geniepige oogjes aan alsof ze wil zeggen “ er komt nog meer…”
’t Is negen uur, ’t is gestopt met regenen. ’t Wordt tijd dat het zomer is, denk ik. Of heb ik iets gemist? Ik ga boodschappen doen, kattenzand en nog wat van die huiselijke middelen die het comfortabel moeten maken. Wat charcuterie, waarvan ik steevast de helft moet weggooien omdat de verpakkingen te groot zijn voor een alleenstaande. Ik ben al binnen in de Colruyt en wil m’n klantenkaartje nemen. Geen kaartje, want portefeuille ligt nog op tafel. Draaien met het karretje, richting uitgang die tevens de ingang is, omdat ik in de verkeerde richting loop. Gevolg? Ik rijd met m’n karretje tegen iemand die binnenkomt. Vriendelijke madam, die mij de huid volscheldt. Ge draagt toch een bril, zegt ze met overslaande stem. Is ’t waar, vraag ik vriendelijk. Dat zijn contactlenzen in een montuur, zeg ik. Ze kan er niet mee lachen, ik feitelijk ook niet, maar op iedere vraag is er wel een antwoord te verzinnen, denk ik dan. Behalve op de vraag of God ook moet kakken en plassen. Daar ben ik nog niet uit…
Ik zit nu te wachten tot het overgaat met regenen. Zo te zien heb ik nog even de tijd om een koffietje en een sigaretje te maken. Of zal ik maar gewoonweg water drinken? Het lijkt mij het veiligste hé?


©GoNo

maandag 7 oktober 2013

Albert II……de serie…




De tv-reeks Albert II is afgelopen. Denk ik toch. Het paradepaardje van onze alom geroemde VRT laat mij met wrange gevoelens achter. Historisch? Tot op zekere hoogte, neem ik aan. De appel van Fabiola is historisch gezien een feit, werd daarom uitdrukkelijk met een knipoog in beeld gebracht. Dat prins Laurent niets maar dan ook niets goed kan doen, is ook een feit. Ik kreeg verdomme compassie met dat zwarte schaap van de familie. De prins smeekte om een beetje aandacht van z’n mama en papa. De enige aandacht die hij kreeg was een schop onder z’n prinselijke kont. Van Albert II had ik verwacht dat hij voor één keer partij zou trekken voor z’n zoon. Maar nee hoor, keihard en zonder enige vaderlijke gevoelens wees hij hem voor de tweede keer de deur…
Prins Filip liep nogal hard van stapel, voelde zich al koning. Leek wel een geobsedeerde, zoals hij tekeer ging over de vlaams-nationalisten. De acteur die De Wever vertolkte leek verdacht veel op ene Chris Vanden Durpel. Men moet dringend op de VRT iemand inhuren die verstand van pruiken heeft. Bijvoorbeeld mijne coiffeur, die al jaren een toupetje draagt en ge ziet bijna het verschil niet.
Het verhaal sleepte zich voort met nietszeggende dialogen. Een Albert II die nog maar eens z’n broer zag verschijnen, terwijl hij op de gang wacht op z’n operatie. Ik denk niet dat men zomaar een koning laat wachten op de gang, terwijl op de achtergrond de kuisvrouw de gang aan het schrobben is. bij wijze van spreken hé? Wat een rotstiel, denk ik dan. Voor de kuisvrouw. Tien minuten zitten ze zich af te vragen welke titel men zal geven aan de nieuwe bemiddelaar. Alsof de toekomst van België afhing van een titel. De slijmerd van een kabinetchef, alom aanwezig, deed weer waar hij goed in is, namelijk “ slijmen” tot ik er mottig van werd. Koninklijke slijmbal zou een goede titel geweest zijn voor de nieuwe bemiddelaar, denk ik dan…
De vete tussen Paola en Fabiola werd nog een keer opgerakeld. Het deed er niet meer toe, ik was het al kotsbeu. Dat Fabiola samen met Boudewijn heilig verklaard zal worden, ligt nu al vast. Ik weet alleen niet of men bij leven en welzijn heilig kan verklaard worden. Maar met die nieuwe heilige kerkvader kan dat geen probleem zijn. Een wonder is rap geschied en ’t is al een wonder op zich dat Fabiola nog steeds leeft. Een normaal mens zou met zo’n familie er al lang het bijltje bij neergelegd hebben…
Wat heeft die reeks mij nu bijgebracht?
Dat koning zijn een hele opdracht is in ons vaderland. Dat ons koningshuis een instituut is dat weinig te maken heeft met democratie. Dat onze, in de hemel geprezen koning Albert II, z’n koningschap liet primeren op z’n vaderschap. Idem voor Paola. Haar moederschap is evenveel waard als het vaderschap van Albert II. Niets dus. Twee prinsen, die alle twee geobsedeerd zijn. De ene omdat hij, kost wat kost, wil bewijzen dat hij een goede zoon is en de andere die, kost wat kost, wil bewijzen dat hij een waardige troonopvolger is of zal zijn.
En dan komen we eindelijk aan het slot van deze, in de hemel geprezen reeks, die volgens m’n bescheiden mening naast Familie en Thuis mag gaan staan. Nietszeggend dus. Het eindtafereel brengt ons tot op de laatste dag van Albert II z’n koningschap. Een afscheidsdiner met heel de familie en een Dehaene. Wat die daar zat te doen, zal mij een raadsel wezen. Ik geloof er niets van. Koning Albert II bracht een toost uit. Iedereen verwachtte dat hij zou toosten op z’n troonopvolger, maar nee hoor, de scenaristen hadden er anders over beslist. Hij toostte op z’n broer, wijlen koning Boudewijn…

Epiloog:

Koning Filip en Koningin Mathilde leven nu gezellig op hun buitenverblijf in het zuiden van Frankrijk. Na de splitsing van België werd hen beleefd gevraagd om op te hoepelen. Ze zijn halsoverkop moeten vluchten uit hun zo geliefde vader-en moederland. Koning Filip heeft wel twaalf stoelen en een commode mogen meenemen. Als toegift van de Vlaamse regering en ook als aandenken. Fabiola heeft het niet meer meegemaakt. Ze ligt al een paar jaren naast haar man, verenigd in de eeuwige liefde. Paola koestert geen wrok meer, ze is compleet dement geworden. Het enige wat ze zich af en toe herinnert is dat ze koningin was. Maar van welk land kan ze zich niet meer herinneren. Laurent maakt haar wijs van Plopsaland of Bobbejaanland, naargelang het hem uitkomt. Albert II zit gekluisterd aan z’n rolstoel, na de zoveelste val in z’n living. Hij rookt nu sigaren en Paola doet er het zwijgen toe. Ze vindt het zelfs sexy…
Er doen geruchten dat men een reeks zou maken over hun leven. Men twijfelt nog welke titel men aan de reeks moet geven Ik stel voor die reeks gewoonweg “ Albert II” te noemen. Ligt gemakkelijk in de mond hé?
En daar is alles mee gezegd…


©GoNo

woensdag 2 oktober 2013

Op visite bij Albert II…



Het kasteel van Ciergnon ligt op een hoge rots en is nog gebouwd door Leopold I. Het dient als buitenverblijf voor de Koninklijke familie en ligt in de Ardennen…

De koning en koningin zijn op rust. Een welverdiende rust na twintig jaren ten dienste van het land te zijn geweest. De troonsafstand liep van een leien dakje, het koninkrijk blijft nog eventjes bestaan. De gewezen vorst rijdt nu met een opgefokte golfkarretje dat gemakkelijk 120 km/u haalt. Hij raast er mee door de vele dreven die rond het kasteel zijn aangelegd. Naar beneden is geen probleem, maar naar boven is een ander paar mouwen. Door het nietsdoen is de vorst z’n gewicht een beetje toegenomen, hij is z’n zoon Laurent al ruimschoots voorbij gestoken in z’n gewichtsklasse…

Vandaag komen de kinderen en kleinkinderen op bezoek. En deze keer moeten er geen officiële foto’s voor de koekjestrommels genomen worden. Dus zal de sfeer gemoedelijk zijn, althans dat hopen de gewezen vorsten. ’t Is altijd afwachten wat Laurent weer uit z’n mouw zal schudden.
Laurent komt aangestoven in een Landrover 4X4. Sedert zijn dotatie naar beneden gegaan is, is het wat minder geworden met de aankoop van snelle bolides.  Claire zegt dat ze de tering naar de nering moeten zetten, daarom heeft ze de helft van het huispersoneel aan de deur gezet. Ze hebben nu nog een kleine 20 man in dienst. Laurent moet nu zelf de vuilbakken buitenzetten en de post uit de brievenbus halen. Een opdracht die hij gemakshalve al eens vergeet…
Koning Filip & koningin Mathilde zullen ietske later zijn, want ze moeten nog een pralinefabriek plechtig openen in Namen. We gaan weer heel de week pralines kunnen vreten denkt Albert II. Hij herinnert zich nog de vele recepties en streekgerechten die hij op z’n koninklijke missies achterover moest slaan. Hij heeft er verdomme een maagzweer aan overgehouden. Maar kom, voor uw koninklijke kinderen moet ge iets overhebben, denkt hij. En een gegeven paard mag met niet in z’n bek kijken.

“ Bonjour papa, goeiendag papa, guten tag papa…” zegt Laurent in de drie landstalen, kwestie van het protocol te eerbiedigen.
“ We spreken vandaag Nederlands met haar op, want anders kan de schrijver van dit stukje niet volgen…” zegt Albert met een monkellachje.
“ Zoals ge wilt, koninklijke vader, zoals ge wilt, uw wil geschiede, in de naam van de vader, de zoon en de derde ben ik vergeten…”
“ Gaat ge weer de flauwe plezante uithangen, Laurent?”
“ Mag er tegenwoordig niet meer gelachen worden?”vraagt Laurent op afgemeten toon.
De sfeer begint al op een onweersbui te lijken, donkere wolken pakken samen boven de voorvaderlijke burcht. Een lakei doet uit voorzorg en bezorgdheid al een paraplu open. Wat onnozel is want het regent niet eens.
Koning Filip landt met z’n helicopter op het platform, speciaal aangelegd voor koninklijke helicopters. De twee escorterende F16’s moeten maar zien dat ze ergens kunnen landen. Hun bevelhebber denkt er over na om z’n schietstoel te gebruiken, na een schietgebedje gepleegd te hebben weliswaar. Hij is wel van katholieken bloede maar twijfelt of het wel de geschikte dag is om z’n Schepper te ontmoeten.
“ Daar heb je onze nieuwe vorst…”fluistert Laurent tegen Claire, een beetje jaloers.
“ Ja, wie het breed heeft, laat het breed hangen hé?” fluistert Claire terug.
“ Et voilà, le nouveau roi est arrivé, sorry, de nieuwe koning is gearriveerd…” zegt Albert op minzame toon, in een poging om de sfeer wat op te vrolijken.
“ Als Filip op een Beaujolais lijkt zouden ze hem beter op flessen trekken…”zegt Laurent alweer op fluisternde toon.
Claire schiet in een lach, Albert is tevreden, Z’n mopje heeft gewerkt. Denkt hij.
“ Bonjour mon pére, guten dag mein papa, goeiendag m’n vader…” zegt Filip, in de drie landstalen. Als koning moet hij het protocol respecteren hé?
“ We spreken Nederlands, omdat de schrijver van dit stukje het wil en omdat anders niemand het wil lezen…Een vertaling kan bekomen worden bij de bevoegde diensten met name de voorlichtingsdienst van het Koninklijk Huis…” zegt Albert in de zoveelste poging om de grapjas uit te hangen. Filip kijkt hem niet begrijpend aan. Beroepsmisvorming, denkt hij.  Denkt nog steeds dat hij het voor het zeggen heeft. Als moeder Paola ook zo begint, zal ik hier rap weg zijn…


©GoNo

maandag 30 september 2013

Albert II…de serie



Wat hebben we geleerd vandaag, zou ene Piet SOS vragen. Tja, wat heb ik geleerd van deze aflevering? Weinig of niets. Dat de kinderen van Paola & Albert met kerstdag en nieuwjaar alleen zaten en moesten feesten met een lakei. Of het waar is, is een andere zaak hé? ’t Zou kunnen, denk ik dan…
Voor de rest kregen we eerst Laurent die met z’n Claire in bed lag. Vijf minuten later was het de beurt aan Flupke met z’n Mathilde, die nog aan het nagenieten was van z’n voortreffelijke speech en zich voornam om zich niet meer te laten doen door de media, z’n ouders en de politiek. Voorwaar schone voornemens. Nog vijf minuten later was het de beurt aan onzen Albert, die z’n Paola eens ging opvrijen. Paola herinnerde hem aan z’n hart. De dokter zegt dat ik in beweging moet blijven, was z’n antwoord. Het vallen van de bladeren, denk ik dan. Of ze daadwerkelijk iets gedaan hebben, laat ik in het midden. Ik vermoed dat z’n kabinetchef plots in de slaapkamer stond met de mededeling dat hij niet akkoord kon gaan met dat geflikflooi…
En toen kwam kwezelke Fabiola nog eens op de proppen. De tante die pal achter Filip staat, ik verdenk haar ervan dat zij Filip als haar eigen kind ziet. Ik schoot in een lach en moest plots denken aan tante Sidonia van Suske & Wiske. Was er iets fout met de belichting, ik weet het niet, maar het viel me op dat iedereen toch wel erg grijs zag. De grijze pruiken waren in solden, twee voor de prijs van één…
Het verhaal kabbelde verder, zoals een beekje bij helder maanlicht. Ik doe moeite om m’n ogen open te houden. Claire en Laurent, au claire de la lune, zijn op weg naar hun door de marine gesponserde villa Clementine. Er is een zwaar ongeval gebeurd op hun weg. Moet kunnen, denk ik dan. Prins Laurent is geen doetje en pakt het kordaat aan. Belt de hulpdiensten, die er in minder dan dertig seconden staan. Voor een prins zijn ze wat rapper hé? Ze zitten samen in de combi te bekomen. Enfin, dat zegt Laurent toch. Verdomme, denk ik, ’t wordt nog spannend. Misschien zijn die slachtoffers wel terroristen, een splintergroepering van de toekomstige Al Qaida. Die in de eerste auto geleek een beetje op Osama bin Laden, maar dan zonder baard hé?
De scenarioschrijvers moeten gedacht hebben, laten we prins Laurent ook eens iets meemaken. Dat brengt hem dichter bij het plebs. De scene met Laurent in het tribunaal mocht er wezen. Zonder blikken of blozen stak hij de schuld op de kolonel. Mijn naam is Laurent Haas en ik weet van niets. De verbouwingen hebben 185 000 € gekost en papa Koning zegt dat hij het zal betalen. Wat hij ook gedaan heeft, weliswaar na opslag van z’n dotatie., die opgetrokken werd met een slordige 200 000 €. Ons belastinggeld is goed besteed, denk ik dan…
Ja, de koninklijke familie heeft zich weer van z’n beste kant laten zien. ’t Zijn ook maar mensen, zullen we maar denken hé? Ik denk dat heel die serie gemaakt is in opdracht van NVA. ’t Kan bijna niet anders, want er is weinig positiefs aan. Maar kom, volgende week komen ze in het vaarwater van ene Bart De Wever terecht. Dat wordt nog lachen geblazen…


©GoNo

donderdag 26 september 2013

Laat hem vrij, verdomme…





De kranten staan bol over de gedwongen terugkeer naar Afghanistan van iemand die zich aangepast heeft aan onze Westerse wereld en waarden. Iedereen heeft z’n eigen mening over deze zaak. Hun goed recht, we leven in een zogenaamde vrije wereld met een vrije meningsuiting. Er zijn er die zeggen dat wij niet langer het OCMW van de wereld kunnen spelen. Maar iemand die hier school heeft gelopen, de taal beter spreekt dan menig minister en op de koop toe werkt en belastingen betaalt, moet men die dan terugsturen?
Ik baal van politieke spelletjes die gespeeld worden met als inzet een mensenleven. Een jongeman naar een land sturen dat het zijne niet meer is en waar een mensenleven weinig of geen waarde heeft, is een misdaad tegen de mensheid. Als men een voorbeeld wil stellen, dat ze dan de buitenlandse misdadigers terugsturen naar hun land van herkomst. In plaats van hen hier een luilekkerleventje aan te bieden in onze luxe-hotels die we gevangenissen noemen. Als men ziet wat men gaat bouwen, waant men zich in de ClubMed.
We leven in de 21ste eeuw zal men zeggen. Volledig akkoord, ik heb niets tegen een humane aanpak van de criminaliteit. Maar er zijn grenzen hé?
Ik hoor op de tv dat de commissaris-generaal van het asielbeleid gebonden is aan het beroepsgeheim. Dus niet kan antwoorden op de vragen van de journaliste. Gemakkelijk hé? Z’n commissie heeft zich herhaaldelijk gebogen over het dossier en kwam telkens tot de conclusie dat die jongen terug naar z’n land moet. Ik vraag me af hoe zo’n commissie vergadert. Hebben ze een slecht weekend achter de rug, mag je er donder op zeggen dat je op een vliegtuig zit richting weet-ik-veel. Desnoods de Noordpool, denk ik dan. Hoho, zeggen sommigen, in Afghanistan hebben ze ook loodgieters nodig. ’t Is er een knelpuntenberoep. Ja, denk ik dan, om wellicht pijpbommen te maken voor de Taliban. Een risicoberoep in Afghanistan, je kunt er je vingers mee kwijt raken. En de rest ook…
Die jongeman heeft hier gestudeerd voor loodgieter. Z’n werkgever is tevreden want ’t is een goeie werkkracht. In z’n omgeving spreken ze met niets dan lof over hem. Wat is dan het probleem? Heeft hij nog niet de goede partijkaart gekocht misschien? Ik raad hem aan om zo vlug mogelijk van iedere partij een kaart te kopen. Misschien helpt het wel hé?
Die jongen heeft niemand iets misdaan. Toch wordt hij slechter behandeld dan een echte crimineel. Begrijpe wie kan…ik doe al lang geen moeite meer.
Politiekers die achter zulk beleid staan, zijn het niet waard om op te stemmen. ’t Is geen menswaardig beleid en totaal van de pot gerukt. Mensen die soms zeven jaar moeten wachten op een beslissing om dan alsnog te horen dat ze uitgewezen worden. Die jongen zit hier ook al van 2008, da’s dus vijf jaar hé? Biedt je excuses aan en laat hem verdomme vrij. Z’n werk en z’n lief wacht op hem en de belastingen ook. Op z’n minst eentje waar we niet moeten voor betalen, hé?


©GoNo

maandag 23 september 2013

Albert II…de serie...


 Zoek de verschillen en win een uitstap naar Laken...


Ik probeer de reeks Albert II met een open geest te volgen. Maar het lukt me niet echt. Niet zozeer om de inhoud, maar om de tegenstrijdigheden die ik telkens opmerk en die mij beginnen te irriteren.
Neem nu het taalgebruik van het koningshuis. Albert spreekt Vlaams alsof het zijn moedertaal is. Zo ook Philippe, Mathilde, Fabiola, Claire en noem maar op. Ik geloof er geen sikkepit van dat die in de privé Nederlands praten. Je kunt zeggen dat ze moeten Nederlands spreken omdat het een Vlaamse productie is. Al eens gehoord van ondertiteling?
Laten we even Mathilde onder de loep nemen. De actrice die haar moet vertolken lijkt weggelopen van Ketnet. Ze probeert de eeuwige glimlach van Mathilde na te bootsen met het gevolg dat ze lijkt op een vampier met tandpijn. Idem voor Philippe, ik kan met de beste wil ter wereld onze koning niet in die acteur herkennen. Z’n pruik irriteert me nu al drie afleveringen. Ook aan Laurent is er een hoekje af. Als ik die zie, moet ik aan een psychopaat denken. Z’n venijnig lachje en z’n venijnige oogjes. En dan telkens die verwijzing naar z’n overdreven geldzucht. Het lijkt wel of die kerel alleen bestaat uit Belgische franken, nu euro’s hé…
Dat hij dan ook nog een relatie had met Iris, beter gekend als Wendy van Wanten, is bij de haren getrokken. Er is geen enkel bewijs tot op heden. Maar ’t stond in de Story en de Dag Allemaal, dus zal ’t wel waar zijn hé? Sta me toe eventjes te lachen, grijns-en monkellachen. Ik vraag me af waarom ze geen beroep gedaan hebben op Walter Baele en Nathalie Meskens. Die lijken toch meer op ons nieuwe koningspaar? Ze hadden verdorie de ganse crew van “ Tegen de Sterren op” moeten casten. ’t Zou een stuk geloofwaardiger geweest zijn en ’t had op de lachspieren gewerkt…
De nieuwe premier Verhofstadt kwam binnen gewandeld bij koning Albert II. Ik moest eventjes in m’n ogen wrijven. ‘t  Klopte weer eens niet met de pruik die hij ophad. Of was het deze keer geen pruik? In ieder geval, de coupe van de premier was geknipt door een hondentrimmer. Hij probeerde de flair van Verhofstadt na te doen, het lukte hem langs geen kanten. Dan was Wim Opdebroeck in z’n rol als Dehaene er dichterbij. ’t Zal me benieuwen wie de rol zal spelen van Di Rupo en De Wever…
Fabiola is de enige die wat krediet van mij krijgt, zolang ze haar mond maar houdt. Koning Boudewijn zag er potdorie beter uit dan toen hij nog leefde. Ik heb er een andere kijk op doodgaan aan overgehouden…
En dan die onderkruiper van een kabinetchef van de koning. Ik moest al niks hebben van die acteur uit Windkracht 9 of was het 10. Maar ’t is zowat de enige die compleet opgaat in z’n rol. Ik kan me die gluiperd best voorstellen als raadgever van de koning.  Ere wie ere toekomt, denk ik dan.
De zogenaamde bastaarddochter van Albert II werd breed uitgesmeerd. Het leek wel Story en Dag Allemaal live op tv. In uitgesteld relais. Ik was al vergeten dat dit grapje al begonnen was in 1999. ’t Is één van de langstlopende soaps aan ’t worden, me dunkt. Terwijl Albert op de grond ligt en heel het koninklijk paleis in rep en roer staat, staan de voltallige pers en andere media aan de deur van Delphine, zijn dochter die hij verloochend. De tranen vloeiden over haar wangen toen onze ex-vorst haar duidelijk maakte dat hij niets meer van haar wou horen en nog minder dat ze z’n dochter was. Daar gaat weer een stukje sympathie, denk ik dan…
’t Zal me benieuwen hoe deze reeks verder zal evolueren. Kijkcijfers hebben ze genoeg, er wordt over gesproken. En da’s de enige bestaansreden voor deze soap hé?


©GoNo

vrijdag 6 september 2013

De Blijde Intrede in Leuven…




Koning Filip en koningin Mathilde doen, naar aloude gewoonte, hun blijde intrede in verschillende steden en boerengehuchten. Hun eerste intrede vindt plaats in Leuven, bastion van de socialisten. Hun leider, ene Louis Taback, tevens burgervader van deze roemrijke stad, staat tegen z’n goesting het koningspaar op te wachten. Z’n secretaresse Germaine Blommekes kijkt met wantrouwen naar de ruiker rode rozen, die ze moet afgeven aan de koningin. Ze zien er meer en meer uit alsof ze geplukt zijn op het stedelijk kerkhof. Even triestig en verslenst…
“ Gaat dat hier nog lang duren?”vraagt ze aan haar heer en meester Taback.
“ Germaine, geduld in de politiek is een schone zaak. Naar ik vernomen heb, zitten ze in een file ter hoogte van de Leuvense Ring. Er is een ongeval gebeurd met een vrachtwagen van brouwerij De Koninck. Heel de file moet in ’t zakje blazen, want ze zijn allemaal beneveld…”zegt Taback met een grijnslach.
“ Ik kan die bloemen toch zo niet afgeven?”
“ Er staat nog een pot chrysanten op de reservebank, Germaine, om in voetbaltermen te spreken hé?”
“ Ik haat voetbal. Al die hoempapa en tralala om tegen een bal te stampen, zijn aan mij niet besteed. Als gij samen met Benjamin Crabbé naar de voetbal gaat, moet ge dan niet op telefoonboeken gaan staan? Anders ziet ge toch geen fluit hé?”zegt Germaine een klein beetje hatelijk. Ze is vastbenoemd, vandaar haar vranke teut. Heimelijk stemt ze voor de NVA, Bart De Wever heeft ze al lang in haar hart gesloten. Omdat hij zo mooi alles in het Latijn kan zeggen. Dominus Vobiscum, zegt ze altijd na iedere speech die de burgervader van Antwerpen afsteekt. Waarom ben ik hier in Leuven gebleven? Om hier op het bordes van ’t stadhuis te staan met rozen waarvan er al meer blaadjes op de grond liggen dan er aan de stengel zitten?
Commissaris Deschutter heeft er geen goed oog in. Hij draagt een zonnebril, z’n ene oog is dicht. Komt door worteltjes. Z’n vrouw gooide met worteltjes, omdat de vergadering weer eens uitgelopen was en haar man weigerde thuis een ademtest te ondergaan. Daarop werd ze zo boos en ook een beetje kwaad, dat ze met worteltjes begon te gooien. Spijtig dat ze nog in een bokaal zaten. Vandaar het regenboogoog van de commissaris….

Wordt vervolgd…

©GoNo


woensdag 4 september 2013

Foto’s en brieven…



Onze gewezen vorst, Albert II, weigert nog steeds om een DNA-test te ondergaan. Waarom staat pakweg, prins Laurent of zelfs de huidige koning Filip geen staaltje af? Voorwaar een staaltje van aan één zeel trekken? Albert II, je moet het toegeven, is wel consequent in z’n beslissing. Hij en Paola hebben een streep getrokken onder hun escapades, willen er niets meer over horen. ’t Zijn jeugdzonden, als het ware. Wat telt is dat ze nu gelukkig zijn. Vroeger was vroeger en laat ons genieten van onze oude dag. Basta.
De rechtbank moet nu beslissen op basis van foto’s en brieven. Een hooggeleerde professor kwam vertellen dat foto’s en brieven vervalst kunnen worden. Ja, dat weet ik ook, daar moet ge niet voor gestudeerd hebben, denk ik dan. Waarom is zo moeilijk om je eigen dochter te erkennen? Het verandert toch niets aan de zaak, ze draagt toch z’n naam niet. Zal dus nooit geen prinses worden. Of ze uitgenodigd zal worden in de koninklijke familiekring is ook nog maar de vraag hé? Paola ziet ze liever niet komen, de herinneringen zouden haar te machtig worden voor deze volbloed-Italiaanse. Natuurlijk is het Delphine niet te doen om later eventueel te delen in de erfenis van haar vader Albert II. Ze wil alleen maar erkenning en herkenning. Zegt ze zelf. Ik geloof haar. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan hé?
Naar het schijnt, maar de zon schijnt ook, zouden de kinderen van het toen nog prinselijk koppel hun ouders weinig of niet gezien hebben. De prinselijke kinderen moesten zelfs met kerst alleen vieren. De concierge vond dat toen zo erg dat hij ze uit het kasteel gaan halen is, zodat ze samen kerst met zijn kinderen konden vieren. Triestig hé? En ik die dacht dat ze een prins-heerlijk leventje hadden. Ik heb ook geen jeugd gehad, die schijnbaar ook niet. Ik begin prins Laurent te begrijpen. Niet moeilijk dat hij dwarsligt, denk ik dan. Ook niet moeilijk dat onze huidige vorsten het beter doen met hun kinderen. Koning Filip mag dan overkomen als een stijve hark, als vader is hij het tegenovergestelde. Mathilde is een lachebekje, zoals Maxima van Nederland en Overzeese Gebieden…
Ik vind dat koning Filip z’n halfzus in z’n armen moet sluiten, al was het maar als bewijs dat hij een moderne koning is. Eens niet luisteren naar z’n raadgevers, maar gewoonweg naar z’n hart. Als het bewijs geleverd is dat zij de dochter is van z’n teerbeminde vader hé?


©GoNo

vrijdag 30 augustus 2013

Moedeloos




Moedeloos word ik ervan. Van al die oorlogen. Waar is God, als je Hem nodig hebt? Kan hij er niet voor zorgen dat al die landen waar er een oorlog is, van de kaart geveegd worden? Een aardbeving, gevolgd door een tsunami. Een tweede zondvloed misschien? De zeven plagen met een fikse builenpest zou ook helpen, denk ik zo…
Waarom voeren de mensen toch oorlog? Waarom weigeren ze gewoonweg niet om de wapens op te nemen? Schieten ze die fanatiekelingen niet af? Moest er één soldaat z’n wapen gericht hebben op Hitler, de wereld had er anders uitgezien. Idem voor Assad en Co. En al die andere dictators…
Martin Luther King had een droom, maar zeggen ze niet dat dromen bedrog zijn? Obama’s slogan:” Yes we can” krijgt plots een heel andere betekenis als het op oorlogvoeren aankomt. De grens is overschreden, zegt hij. Ik zeg dat die grens al overschreden is sedert men napalmbommen dropte boven Vietnam. Of zijn we dat ook vergeten? Kinderen die in brand stonden? Zijn we Hiroshima en Nagasaki ook vergeten? Honderdduizenden doden in één enkele flits? Jamaar, anders had de tweede wereldoorlog nog jaren geduurd. Zeggen de militairen. Japan was al de oorlog aan ’t verliezen, hadden gebrek aan grondstoffen. Moesten overal terugtrekken. Waarom heeft men de keizer van Japan niet opgeknoopt? Hij was toch ook een oorlogsmisdadiger? Of mag men geen keizers of koningen opknopen?
Moedeloos word ik van al die oorlogen. Van al die dictators. Of ze nu legaal verkozen zijn of niet. Wat als morgen het parlement beslist dat we zoals in China maar één kind mogen hebben? Of dat er verplicht euthanasie uitgevoerd moet worden op pakweg zeventig jaar? Met uitzondering van de politiekers, die hebben we nodig om ’t land te besturen hé? Gaan we dan ook akkoord zijn? Werken tot je zeventigste en daarna euthanasie. De begroting zal wel kloppen dan, geen pensioenen en ook geen rusthuizen meer nodig…
Eventjes, in de jaren zeventig, dachten we dat we de wereld konden veranderen. Flower –power, make love not war. Wat is ervan overgebleven? Dromen, niets dan dromen. En dromen zijn bedrog, nietwaar?


©GoNo

dinsdag 27 augustus 2013

Niks van aantrekken hé?





De geschiedenis herhaalt zich. De Nieuwe Orde gaat orde op zaken stellen in Syrië. Ze zijn naarstig op zoek naar coalitiepartners om hen te steunen in hun kruistocht. Wie die chemische wapens ook moge gebruikt hebben, het druist in tegen de moraal en fatsoen waarop men een oorlog voert. Er zijn grenzen hé?
Ge moogt me vrij geloven, Assad- dictator bij leven en welzijn, z’n laatste uren zijn geteld. Hij kan beter eieren voor z’n geld kiezen en het land of de puinhoop verlaten. Nu heeft hij nog een kans om asiel te vragen in Rusland. Of in Engeland, maar dat lijkt me weinig waarschijnlijk. Z’n bankrekeningen aldaar zijn geblokkeerd, die in Zwitserland ook. Van die in België weten we niks, valt onder staatsgeheimen. Rusland spreekt stoere taal, is niet akkoord met de gang van zaken. Misschien omdat ze daar zelf met een veredelde vorm van dictatuur moeten leven? Poetin is ook niet de gemakkelijkste als het er op aankomt de mensenrechten te verdedigen hé? Frankrijk, Engeland doen al zeker mee. België zal wel volgen, onze wapenfabriek in Herstal moet toch ook overleven, nietwaar? We hebben hier nog wat kruisraketten liggen. Ze zijn wel een beetje verouderd, maar knallen doen ze nog wel…
’t Is alleen een beetje uitkijken met Israël. Die hebben atoomwapens, ze zullen ze ook gebruiken als het nodig mocht blijken. China zal zich afzijdig houden, die zullen de heropbouwing in handen nemen. Die maken van Damascus een kopie van Peking, kwestie van zich thuis te voelen. De Hollanders sturen tulpenbollen, wij frieten met stoofvlees. Of Belgisch witloof. En pralines voor de vrouwen…
De Syriërs gaan nog nooit zo gelukkig zijn geweest. Koning Filip gaat z’n blijde intrede doen in Damascus, samen met koning Willem-Alexander. Ze zijn al druk aan het zoeken naar een grote boulevard die hun naam gaat dragen.
En zo kwam er, dankzij de Amerikanen, een einde aan de burgeroorlog in Syrië. Obama krijgt de Nobelprijs voor de Vrede en binnen duizend jaar spreekt er niemand nog over. Een voetnoot in de geschiedenis van deze prachtige planeet. ’t Kan ook zijn dat de wereld in vuur en vlam staat na het optreden van de Amerikanen en hun bondgenoten. Maar wie trekt er zich iets van aan hé?


©GoNo

woensdag 7 augustus 2013

De Vlaamse fucklore…



Sedert de politie geen pv’s meer opmaakt omdat ge met twee wielen op de stoep staat, is het hek helemaal van de dam. Alle dagen in m’n straat wordt er verkeerd geparkeerd. Niet met twee wielen op de stoep, maar nu ook al met alle wielen die onder zo’n blikken doos steken. De voetganger is vogelvrij verklaard. Moeders die hun kroost naar de school brengen zijn verplicht om met hun buggy’s het voetpad te verlaten omdat een debiel z’n wagen erop geparkeerd heeft. Bellen naar de politie heeft weinig of geen zin, want ’t is geen prioriteit, ze hebben andere dingen aan hun hoofd. God moge weten wat.
Alle dagen komt ert eentje z’n wagen parkeren rechtover m’n deur. De stoep wordt ingenomen door een bestelwagentje met een Chineeske achter het stuur. In China zal dat misschien mogen, gezien de overbevolking in de grootsteden, maar we leven in Vlaanderen hé? Ik roep door m’n open raam naar hem, zo van: hé, meneerke, dat mag niet, da’s voor de voetgangers…
’t Is een bejaard Chineeske, hij kijkt me aan alsof het in Peking aan het donderen is. Oppassen, misschien is het een bejaarde ninja, of erger nog, de grote baas van de Chinese maffia. Straks krijg ik de rekening gepresenteerd. Kan beter m’n grote muil houden. Kijk nu, het klein Chineeske steekt z’n middelvinger op. Als dat geen geheim teken is, weet ik het ook niet meer. Z’n companen staan waarschijnlijk achter de hoek te wachten om mij een kopje kleiner te maken. Ik ben maar een meter zestig, nog kleiner zal helemaal geen zicht zijn. Ik sluit m’n raam. Mensen die geheime tekens gebruiken, daar kan ik niet tegen op…
’t Is gewoon afwachten tot er een vierwieler een moedertje van haar sokken zal rijden. Aan de rechtbank om uit te maken wie er in fout was hé? De moeder, die niet kon stoppen voor een onvoorziene hindernis, de auto die geparkeerd stond op het voetpad bij gebrek aan plaats op de openbare weg of de auto, die het moedertje omver reed omdat ze plots op de weg verscheen?
Ik heb veel zin om z’n banden plat te zetten, maar ge moogt het recht niet in eigen handen nemen. En als ik z’n banden plat zet, staat hij er waarschijnlijk morgen nog. Dus da’s ook geen optie. Waarom heb ik die bazooka niet meegebracht van ’t leger? ’t Zou wel drastisch zijn, maar neem van me aan, dat hij daar nooit meer zou gaan staan. ’t Kan ook zijn dat hij daar expres gaat staan. Zo van: neem me maar mee…een echte afhaal-en meeneemchinees. En die middelvinger? Geleerd van de nieuwe Belgen hé? Maakt deel uit van de Vlaamse folklore of moet ik zeggen fucklore?


©GoNo

zondag 4 augustus 2013

Denk ik dan?



Zijne Koninklijke Hoogheid Philippe ( voor de Vlamingen Filip ) gaat na twee weken werken al op vakantie. Zo lees ik in de krant. Twee weken aan één stuk werken, ’t kruipt niet in je koude kleren, denk ik dan. Met temperaturen van boven de dertig graden handjes schudden, je moet het maar doen hé? Van die plakkerige en zweterige handen van bierbuik-Belgen. Die staan te roepen van “ Vive le roi !!” Sommigen riepen zelfs “ Leve de koning!!”.  Eén of andere verdwaalde Vlaming die te diep in ’t glas gekeken had. Met zulke temperaturen heeft een mens niet veel nodig om over de schreef te gaan, denk ik dan…
’t Is komkommertijd, de kranten en andere media vullen hun tijd met weetjes waar geen mens zit op te wachten. Jan Becaus is op pensioen gegaan. Na bijna dertig jaar nieuwsanker te zijn geweest. De man die zelfs geen deftig Nederlands kon spreken en al z’n woorden met een Engels sausje overgoot. Ze gaan hem, samen met koning Boudewijn ( Baudoin pour les Wallons ) zalig verklaren. Na zijn dood, welteverstaan hé? Gezien de mirakels die vroeg of laat aan beiden zullen toegewezen worden…
Ook groot nieuws, was de put voor de woning van Bart De Wever, onze teerbeminde burgervader. Maandag aanstaande wordt de put al gedempt. Bij ons in de straat heeft het een half jaar geduurd voor ze een beetje asfalt kwamen gieten. Bij een burgervader gaat dat schijnbaar een stukje sneller. ’t Is geen zicht als ik ’s morgensvroeg ga joggen, dat zwarte gat doet me teveel denken aan asielzoekers die met een Speedypass moeten ingeschreven worden…
Onze zwemkampioenen hebben het goed gedaan in Barcelona. De gazetten stonden bol van hoe goed ze wel waren. Voor de kampioenschappen begonnen hé? Ze zouden eens tonen hoe ze als een vis in ’t water kunnen zwemmen. Spijtig, hun planning viel een beetje in ’t water, denk ik dan…
Di Rupo is speciaal uit z’n vakantieoord naar Amsterdam afgereisd om de Gay Pride mee te maken, naar ’t schijnt. Maar de zon schijnt ook, denk ik dan. Een premier in zwart lederen pakje met een zweepje, ’t is weer eens iets anders hé? Automatisch denk ik dan aan Village People, hoe zou dat komen?
Het parlement in ’t roze schilderen stuitte op enige tegenstand van onze verkozenen en niet-verkozenen. Het mocht, maar ’t moest roze zijn met blauwe, zwart-gele en oranje strepen. Met rood als ondergrond. Dat rood zag onze rooie rukker nog wel zitten, maar die andere kleurtjes waren een beetje teveel van ’t goeie. In Taiwan hebben de parlementsleden een stevig robbertje gevochten. Een echte afspiegeling van de bevolking, denk ik dan. Er zijn geen winnaars, alleen verliezers. Zei de voorzitter. Deelnemen is belangrijker dan winnen. Waarna hij alsnog een muilpeer incasseerde van een verkozene, die aan kickboksen doet. Van oppositie gesproken, denk ik dan…
Het leven gaat door, met of zonder hitte. Met of zonder parlementariërs. De minister van Landsverdediging leidt ons landje in goede banen. De Crem is als een trouwe soldaat op post. Als er een oorlog komt, moogt ge zeker zijn dat ons landje verdedigt zal worden. Alhoewel de meeste krijgslieden genieten van een welverdiende vakantie in het buitenland. Maar in geval van nood zal De Crem hen persoonlijk ophalen met de koninklijke Boeing. Als die niet in panne staat hé? En er een piloot gevonden wordt, denk ik dan…
In Syrië vechten ze nog altijd, naar het schijnt. Binnenkort zal het er iets rustiger zijn, want ook daar vertrekken ze op verlof. Er is geen sprake van bouwverlof, zegt hun president Assad. En zie dat die put voor m’n deur gevuld wordt. ’t Is geen zicht als ik ’s morgensvroeg moet gaan joggen. Hij lijkt wel Bart De Wever, denk ik dan…

©GoNo