GoNo's Gedichten & Verhalenhoek
De hersenspinsels van een zelf- en door anderen verklaarde dichter/schrijver.
donderdag 26 december 2013
vrijdag 20 december 2013
In de wachtzaal van m’n huisdokter..
Ik zit te wachten in de wachtzaal van m’n huisdokter. Ik heb een
afspraak, hopelijk gaat het een beetje vooruit. Ik haat dat wachten tussen
mensen die ik ken van haar noch pluim. Tegenwoordig is alles op afspraak. Je denkt
dan dat je de enige bent, vergeet het maar, er zijn nog twintig wachtenden voor
u. Ik kijk rondom mij. De multiculturele samenleving is over-vertegenwoordigd. Ik
tel welgeteld twee overjaarse bomma’s die waarschijnlijk alle bestaande ziektes
al gehad hebben. Een oud ventje, met een wandelstok, zit tegen z’n eigen te
praten. Een duidelijk geval van opkomende dementie en/of gespleten
persoonlijkheid, is m’n diagnose…
Ik kijk verder, zonder blikken noch blozen, spiedend in het rond. Pal in
de ogen van een Berber-moeder, die met haar nageslacht van twee stuks, ook zit
te wachten. Op een briefje van de dokter om waarschijnlijk vroeger op vakantie
te vertrekken. Althans dat denk ik toch, een mens moet iets denken terwijl hij
wacht hé? Haar kinderen zijn een beetje ongedurig aan het worden, er is hier
geen speelhoekje voorzien. Er liggen alleen tijdschriften op een salontafeltje
dat recht uit de Ikea komt. Om de één of andere reden hangt de sticker van Ikea
er nog op. Zou m’n huisdokter gratis reclame maken voor deze firma, vraag ik me
af. Waarom ligt er anders een catalogus van Ikea op het tafeltje? Ik neem een
tijdschrift, blader er door. Ene Astrid Bryan zegt dat ze haren John doodgraag
ziet en hoopt dat haar relatie nog lang mag duren. Van de Story kun je wat
leren, denk ik dan. Een mens moet naar de dokter gaan om op de hoogte te
blijven van het reilen en zeilen in BV-land. Ik kijk naar de datum, ’t is verdorie
een boekje uit 2012, de vervaldatum ruimschoots overschreden. Waarom liggen er
altijd oude tijdschriften in een wachtlokaal? Waar haalt m’n huisdokter die? Stroopt
hij ’s nachts de vuilbakken af, op zoek naar lectuur? Ik zit te wachten met een
heleboel vragen, waarop hij waarschijnlijk toch niet zal antwoorden. ’t Heeft geen
medische relevantie, laat staan dat het hem een zak kan schelen. Z’n Poolse kuisvrouw
brengt die mee, omdat ze geen flauw benul heeft van wat er instaat…
De klok, recht tegenover mij, tikt verder alsof ze alle tijd van de
wereld heeft. Zou zo’n klok er ooit bij stilstaan dat er hier mensen zijn die
hun tijd bijna gehad hebben? In principe kan ze er niet bij stilstaan, want als
ze stilstaat is het teken dat haar batterijtje leeg is. Een stilstaande klok
heeft geen enkele nut en reden van bestaan meer. ’t Is dan een dood voorwerp
hé? Waar zou hij die gekocht hebben? Ik denk in de Blokker of heeft hij ze
gratis bij z’n salontafeltje gekregen?
Er komen nog mensen binnen. Een man en vrouw. Duidelijk een koppeltje. Samen
uit, samen thuis, denk ik dan. Ze stralen liefde uit. Hij duwt haar zachtjes op
de stoel naast mij, ze laat het haar welgevallen. Ben je hier al lang, vraagt
ze aan mij. Een uurtje of twee, zeg ik met uitgestreken gezicht. De dokter is
met een bevalling bezig, haar water brak toen ze zat te wachten. De vrouw kijkt
me aan met een verbaasde blik, die geld waard is. Ik moet een lach onderdrukken…
Ben je ziek, hoor ik haar vragen? Ze wil duidelijk een gesprek
aanknopen. Nee, antwoord ik, ik kom de lachgasmeter nakijken, het metertje
werkt niet meer en de mensen gaan hier allemaal met een overdosis lach buiten. Zou
ze nu snappen dat ik geen zin in een gesprek heb? Maar nee hoor, ’t moet weer
eens lukken…
Ik neem een tijdschrift, kwestie van te laten zien hoe hoog m’n peil van
beschaafdheid wel is. De Knack, als dat geen uiting is van m’n culturele interesse,
weet ik het ook niet meer. ’t Is een gratis exemplaar, te verkrijgen bij uw
warme bakker. ’t Gaat over ene Maggie De Block, staatssecretaris of is ze
minister, van Migratie en Vluchtelingen., tevens asielzoekers. Ze ziet er uit als een blok beton of graniet. Die
heeft haar naam niet gestolen, denk ik dan. Het mens lijdt een beetje aan
overgewicht. Een beetje veel, zo te zien. Ze is zelf dokter, lees ik. Je zult
maar op consultatie gaan bij haar met de vraag wat je moet doen tegen
overgewicht. Ik heb zo de indruk dat ik haar niet zou geloven.
Ik moet pilletjes hebben voor m’n bloeddruk, zegt de vrouw naast mij. Ik
ook, zeg ik. Ja, gasmeters opnemen brengt stress mee, hoor ik haar zeggen. M’n
eerste man, die werkte voor den elektriek, is gestorven door de stress. Ze heeft
m’n aandacht nu ten volle. Gestorven door de stress? Ja, zegt ze, die moest van
’s morgens tot ’s avonds de meters opnemen. Een collega van u dus? Ik knik ja,
wat moet een mens anders hé? En, vraag ik, hoe oud was hij toen hij stierf? Negenenveertig,
veel te jong om dood te gaan hé? Ja, zeg dat wel, beaam ik. Hij moest bij de
wanbetalers de meters opnemen en een voorstel doen om af te betalen of een
budgetmeter laten plaatsen. Wat die allemaal naar z’n kop gesmeten kreeg, ik kan
er een boek over schrijven. ’t Is even stil, alsof ze er ernstig over nadenkt
om toch maar die toekomstige bestseller te schrijven…
Ik zit me nu af te vragen wie die man is naast haar. Ik weersta de
verleiding om het haar te vragen. Beter het overlaten aan m’n fantasie, dan kan
ik er alle kanten mee uit hé?
Hij is van de stress onder een tram gelopen in Borgerhout, zegt de vrouw
naast mij. Was het zelfmoord of een werkongeval? Ze zijn er nog altijd niet
uit, de verzekering schuift het op de lange baan. Je betaalt je hele leven voor
alles en nog wat, maar als ze zelf moeten betalen geven ze niet thuis. Ik moet
haar gelijk geven, ik heb meer dan vier jaar moeten wachten op de
schadevergoeding van m’n brommer. Tot de rechter het kotsbeu was, ’t Heeft dan
nog meer dan twee maanden geduurd eer het geld op m’n rekening stond. De dokter
komt binnen, de volgende aub, wie is de volgende? ’t Is toch op afspraak? Hij kijkt
naar mij, een liefdevolle blik van herkenning. De GoNo, wel wel, wat een eer en
genoegen mij hier te zien, zie ik hem denken…
Ik sta recht, volg hem als een schaap naar de slachtbank. Ik heb het
niet voor dokters, ze zijn een noodzakelijk kwaad. Ge gaat binnen voor een
onnozel pilletje en ge komt buiten met een briefje om u stante pede te melden
in het ziekenhuis. Kwestie van uw verblijf hier op aarde nog wat te rekken. Maar
m’n huisdokter is een fan van mij, hij denkt waarschijnlijk dat m’n
boekenverkoop die van de kookboekjes overschrijdt. Ik laat hem in de waan, m’n
ijdelheid mag ook eens gestreeld worden hé?
’t Is voor pilletjes tegen uwen hoge bloeddruk zeker? Overbodige vraag,
denk ik dan. Nee, ’t is voor pilletjes tegen m’n borstkanker en tegen m’n
verregaande impotentie, zeg ik grijnslachend. Die GoNo toch, je zult nooit
veranderen hé, is z’n diagnose. Jawel dokter, vroeger was ik een vrouw, je ziet
dat die verandering toch wel degelijk goed gelukt is? Rook je nog steeds
zoveel, vraagt hij mij bekijkend met een kennersblik. Euh, ik ben geminderd tot
twee pakjes zelfgemaakte per dag. Allez, da’s toch al iets, alle begin is
moeilijk zal ik maar zeggen. En dan zijt ge verwonderd dat ge impotent en een
hoge bloeddruk hebt, om nog maar te zwijgen van uwen borstkanker? Een man naar
m’n hart, doet altijd goed mee met m’n nonsens…
Ik verbaas mij erover dat ge nog steeds in leven bent, zegt hij. Dat komt
door uw goede zorgen en hartverwarmende pilletjes, antwoord ik. Onnozelaar, is
z’n antwoord. Hij heeft mensenkennis, moet ik toegeven. Misschien komt het ook
omdat ik uit een keiharde familie kom, opper ik. Hij weet in wat voor een
condities ik opgegroeid ben, waar slagen en verwondingen deel uitmaakten van de
weg naar volwassenheid. Hij schrijft me m’n bloeddrukverlagende chemische
rotzooi voor. Ferm tegen z’n goesting, want ik ben volgens hem een hopeloos
geval, die alle dagen met de dood speelt. Dat zegt hij me ook. Maar dat zegt
hij al jaren. Ik antwoord hem, dat als m’n tijd gekomen is er toch niets meer
aan te doen is als ze daarboven aan het laatste blad zijn van m’n levensboek.
Zeg dokter, kun je geen recentere lectuur in je wachtkamer leggen, vraag
ik ten afscheid. GoNo, m’n kuisvrouw brengt die mee, ik moei me daar niet mee,
m’n wachtzaal is geen bibliotheek hé? Ik wist het van die kuisvrouw, de
volgende keer vraag ik hem waar die goedkope klok vandaan komt. Wedden dat ze
van een bejaarde hypochonder vandaan komt. Als cadeautje voor de goede zorgen
en hartverwarmende pilletjes?
De zon schijnt buiten, het lijkt wel lente in december. Met kerstmis zal
het 25° zijn, er is nog toekomst, denk ik dan. Ik kan weer een tijdje voort met
m’n pilletjes, het leven lacht me toe…of juist niet?
©GoNo
dinsdag 17 december 2013
Het Gezegende Jaar 2013…
De oorlog in Syrië is nog altijd aan de gang. Maar het haalt het nieuws
bijna niet meer. De mensen zijn al die oorlogen meer dan beu. Dat er kinderen
sterven is erg, heel erg. Maar bij ons sterven er ook alle dagen in het
verkeer, in het ziekenhuis en thuis. Als je alle dagen geconfronteerd met al
dat geweld op tv, kweek je op de duur eelt op je zieltje. Ik geef niets meer
als ze weer komen schooien om de zoveelste ramp te steunen. Sedert ik gelezen
heb dat de voorzitter van SAMU, een organisatie die zogezegd de daklozen
opvangt, een loonzakje krijgt van 1,3 miljoen euro en ook nog woont in een
sociale woning van het OCMW, is de rekening vlug gemaakt. Overal waar men de
kans ziet zitten er graaiers die zonder scrupules hun zakken vullen.
Wat mij verder bijblijft van het gezegende jaar 2013, is dat de rijken
hun straffen kunnen afkopen. Ze kunnen deals sluiten met het gerecht en de
fiscus. De kleine man zal het gelag wel betalen. Desnoods via GAS-boetes.
Politiekers, die voor miljoenen gefraudeerd hebben, komen er goedkoop vanaf. Of
hun zaak verjaard of ze worden gewoonweg vrijgesproken.
Oja, een Dewever, burgervader van Antwerpen, komt om de haverklap in het
nieuws. Toen hij een scheet liet op ’t Schoon Verdiep, beweerde men in Brussel
dat het zijn schuld was dat de burger zich afkeerde van de politiek. Als het
dondert in Antwerpen, regent het in Brussel, denk ik dan…
De treinen rijden stipt op tijd, ze rijden trager, dus ligt het aan de
mensen dat ze te laat zijn. We staan met z’n allen meer uren in de file dan dat
we thuis zijn. Ligt ook aan de mensen, waarom moeten die allemaal op hetzelfde
tijdstip vertrekken, vraag ik me af? In de vakantie zie steeds hetzelfde
fenomeen, iedereen vertrekt op hetzelfde uur. Als de eerste duizend een uur
wachten, de volgende twee uren enzovoort, zijn er geen files. Maar hoe gaan ze
dat voor elkaar krijgen hé? Ouders die het lef hebben om met hun kinderen op
vakantie te vertrekken terwijl de school nog niet uit is, zullen voortaan geen
doktersbriefje meer kunnen voorleggen. Dat zeggen de minister en de dokters. De
ouders vegen er hun gezegende achterste aan en lachen de minister vierkant uit.
Als men tot 500€ kan besparen door vroeger te vertrekken, kan ik ze geen
ongelijk geven. Het zijn de reisorganisaties die men moet aanpakken, die bepalen
de prijzen en niet de ouders…
Wat is er op een jaar tijd veranderd in België? De belastingen zijn niet
omlaag gegaan, wat men ook moge beweren. Het leven is er een stuk duurder op
geworden. Als men al eens 10€ meer krijgt, dan stijgen de provincie-gemeente-en
rijkstaksen. Men geeft 10€ en neemt er 20 terug.
We zitten nog steeds in een crisis, beweren ze. Wie zit er in een
crisis? De rijken zijn nog nooit zo rijk geweest, de armen nog nooit zo arm. Zelfs
tweeverdieners krijgen het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen. Er zijn,
naar schatting, bijna een half miljoen mensen die op de zwarte lijst staan. Mensen
die meerdere maanden aflossingen achter staan. Van die half miljoen mensen zijn
er meer dan 125 000 die onder schuldbeheer staan en hun aantal stijgt nog. Je vraagt
je af waar dit zal eindigen…
Ik weet het, uit pure ondervinding, er zijn er die lenen om op vakantie
te gaan. Of om de laatste nieuwe snufjes op electronica in huis te hebben. Ze hebben
schulden, maar de laatste nieuwe gsm of Playstation hebben ze. Maar er zijn er
ook een pak die hun werk zijn kwijtgeraakt. Als je gewoon bent om een zekere
levensstandaard aan te houden, is het verdomd moeilijk om plots te moeten
bezuinigen op alles en nog wat. Leg dat je kinderen maar eens uit. Je kan niet
mee op bosklassen want er is geen geld. Nieuwe schoolspullen? Zijn die van het
jaar ervoor niet goed meer? In mijne tijd moesten we het doen met de afdragers
van de oudsten. Kledij en schoolgerief. Da’s nu uit den boze, we leven in
andere tijden. Consumptie-tijden. Maar er zijn al veel mensen die al die
nodeloze gadgets uit hun leven verbannen. Waar de tv niet meer beslist hoe we
moeten leven. De reclamemakers zijn verdomme de enigen die mogen liegen en
bedriegen. Ongestraft. Aanzetten tot overconsumptie zou strafbaar moeten zijn. Als
men reclame voor tabak en alcohol kan verbieden, waarom dan ook niet reclame
voor gratis kredietkaarten of renteloze leningen? ’t Is een dooddoener om te
zeggen dat niemand verplicht is om op die reclame in te gaan. Je bent ook niet
verplicht om dood te gaan, maar het gebeurt toch, denk ik dan. Blijven ademen
kan toch zo moeilijk niet zijn?
In mijn straat is er een nieuw koppel komen wonen. Jonge mensen, hij is
leraar wiskunde, zij is verpleegster in een bejaardentehuis. Ze hebben het
appartement gekocht en de verbouwingen grotendeels zelf gedaan. Hun ouders
hebben borg gestaan voor een lening. De leraar wiskunde zit nu zonder werk en
geeft bijlessen aan achtergestelde kinderen. Thuis, op z’n appartement. ’s
Avonds na de schooluren. Van zes tot acht en later. Toen ik met hem sprak,
vertelde hij me dat hij weinig of geen privacy meer had. Z’n relatie lijdt
eronder. Maar ik kan niet anders, zegt hij. We moeten per maand 1200€ af
betalen. Naar het schijnt is er een lerarentekort, we moeten ze importeren uit
Nederland, zeg ik hem. Ja, zegt hij, ik begrijp er ook geen snars van. Ergens klopt
het plaatje niet…
Ik zie in m’n omgeving meer en meer werklozen. Die van de ene dag op de
andere thuis zitten. Veelal ouderen, de vijftig voorbij. Waar gaan die nog werk
vinden, denk ik dan. Welke baas zal hen aannemen? De loonkosten zijn te hoog,
dat hoor ik nu al meer dan dertig jaar. Ze moeten naar omlaag, maar niemand
doet er iets aan. Minder inkomsten voor de staat? Inderdaad, maar als iedereen
gepluimd is, hebben ze totaal geen inkomsten meer. Wat gaan ze dan doen? Ons laten
gratis werken? Dan zou het wel eens kunnen zijn dat ze gratis naar het
hiernamaals gestuurd worden. Krijgen we hier ook een soort van Arabische lente.
Die al lang overgegaan is in een Arabische winter.
Nee, het jaar 2013, heeft ons niet gebracht waar op hoopten. Bij mij
toch niet en bij velen ook niet. Van al die goede voornemens die we gemaakt
hebben, zullen er niet veel uitgekomen zijn. Maar geen nood, er komt een nieuw
jaar, we mogen terug een lijstje maken, die we nadien zo vlug mogelijk zullen
vergeten door de beslommeringen van elke dag. Vanaf 2014 mogen de Roemenen en
Bulgaren onbeperkt Europa doorkruisen. Ze mogen hier werk komen zoeken, wonen
en een nieuw leven opbouwen. Duizenden zullen afzakken naar ons landje van melk
en honing. En ze zullen blijven, wees daar maar zeker van. Degenen die het
geluk hebben om nog werk te hebben, zullen hen moeten onderhouden. Maar ’t is een
verrijking voor onze cultuur. We moeten niet meer als toerist naar hun land, ze
komen wel naar hier…zo blijft het geld dat we uitgeven op vakantie in ons
landje. Geld dat we op ons spaarboekje zetten en waar de regering nu al maanden
aan het lonken is. die 350 miljard zullen en moeten ze hebben. Volgens de
minister van Financiën gaan we nog veel plezier beleven aan z’n nieuwe wetsvoorstel.
Hij zegt het met een grijnslach tot aan z’n oren. ’t Is er ene van de CD&V,
een wolf in schaapsvacht dus…
Nelson Mandela is gestorven op de gezegende leeftijd van 95 jaar. Voor
degenen die het nog niet weten. Laurence of Arabië ( Peter O’Toole ) is ook
gestorven, maar bijna niemand die weet wie hij is. Joan Fontaine, actrice in
Hitchcock-films, is ook gestorven. Wie zeg je? Kamiel, m’n dierbare vriend, is ook gestorven. Maar daar schrijft de pers
niet over. Voor mij was dat het dieptepunt anno 2013. Daarom dit stukje, voor
zij die nooit de voorpagina van de krant zullen halen. Hoogstens ergens tussen
de reclame voor de Rode Duivels, ergens op de laatste bladzijden van uw krant…
©GoNo
donderdag 12 december 2013
Respect vragen ze…
Ook die gebarentolk gezien in het stadion? De man in kwestie tolkte zo
goed dat hij van de Belgische delegatie een contract van onbepaalde duur
voorgeschoteld kreeg. Om, met een beurtrol, in de negen parlementen die we rijk
zijn, de doven en slechthorenden bij te staan. De man lijdt aan hallucinaties
en dat heb je nodig om hier in een parlement te werken. Vraag maar aan Fientje
Moerman, die klaagt dat de politici weinig of geen respect krijgen van hun
kiesvee. Hoe zou dat toch komen, denk ik dan. Respect moet je verdienen, zei
Mandela en nog een paar anderen waarvan ik de naam kwijt ben…
Als ik vraag wat de mensen denken over de politici, dan antwoorden de
meesten dat het allemaal graaiers en sjoemelaars zijn. Schaf die stemplicht
gewoon af, ze luisteren toch niet naar de burgers. Nog voor de stemmen zijn
geteld, hebben ze al een coalitie op poten gezet. Of ze nu winnen of verliezen,
maakt niets uit. Ja, zeg ik dan, maar dat is toch democratie? Ga weg, zeggen
ze, democratie is ook inspraak en het welzijn van het volk behartigen. Parlementariër
is een voorbeeldfunctie, geef het goede voorbeeld aan de bevolking en ge zult
respect krijgen. Er zit iets in, denk ik dan…
Geef het goede voorbeeld. In tijden van crisis, die crisis blijft maar
duren, waarbij iedereen moet inleveren zouden die verkozenen ( of zelfs
niet-verkozenen) een beetje minder in de vetpotten moeten graaien. Ze zijn er
als de kippen bij om met het vingertje te wijzen, maar ze dulden geen kritiek
op hun gegraai. Wegstemmen bij de volgende verkiezingen. Maar heeft het wel
zin? Je ziet telkens dezelfde krokodillen opkomen, al dan niet met hun zonen of
dochters. Werkloos in de politiek? Geen nood, met de afscheidspremie kom je
gemakkelijk enkele jaren toe. Meestal verkassen ze dan nog naar één of andere
vriendjesbedrijf of krijgen een hoge finctie waar ze dan met hun alwetendheid
mee mogen beslissen over de toekomst van de mensheid. De Clercq is geen
burgemeester meer van Kortrijk en kwaad dat hij was. Ze hadden een mes in z’n
rug gestoken. Hij, de gewezen minister van Justitie, zomaar aan de kant gezet. Hoe
durven ze? Na al die jaren ten dienste van de gemeenschap. Geen nood, hij is nu
voorzitter van Belgacom. Verdient nu nog meer dan toen hij minister en
burgervader was. Idem voor Leterme, gewezen premier van België, werkt nu in
Parijs bij de Oeso. Geen kat weet wat hij daar doet, maar hij heeft een mooi
bureau en een nog mooiere secretaresse. De Moulin Rouge is juist om de hoek,
dus aan versnaperingen zal het hem niet ontbreken. Dehaene , ook gewezen
premier van België, zit in een twintigtal bedrijven. Betaald, want voor niets
gaat de zon op hé? Z’n voorzitterschap van Dexia is uitgelopen op een debacle. Ik
ben geen bankier, zei hij, ik weet dus niet wat die uitgestoken hebben. Ja,
denk ik dan, je bent voorzitter van de raad van beheer, strijkt uw geld op, voor
de rest is mijn naam Haas en ‘k weet van nikske. Zo kan ik het ook, maar
niemand vraagt mij. Verhofstadt, ook premier geweest, zit in het Europees
Parlement. Z’n enige ambitie is om voorzitter te worden van die
geldverslindende machine. ’t Wordt goed betaald en geen controle. Een voorzitter
kan moeilijk zichzelve controleren hé? Ze vragen respect? En waar is hun
respect voor de gewone burger? Die iedere maand met moeite de eindjes aan
elkaar moet knopen? De politiekers staan al lang niet meer ten dienste van de
bevolking, hebben ze dan het recht nog om te spreken? Nee, denk ik dan. Ze moeten
hun grote muil dichthouden, zolang er onzin uitkomt. Als men een leugen lang
genoeg verteld wordt het een waarheid, zei ene A.Hitler ooit. Goebels, zijn
minister van Propaganda, beaamde het volmondig. We hebben het resultaat gezien
en gevoeld. M’n voorvaderen toch, want ik was nog niet geboren…
Ik ga doventolk worden, ’t is waarschijnlijk een knelpuntenberoep aan
het worden. Volgens wetenschappers zullen de meeste jongeren potdoof zijn tegen
dat ze veertig zijn. Vanwege teveel decibels die ze constant in hun oren laten
blazen. Ik moet nog niet wanhopen, er is nog toekomst voor mij. Morgen neem ik
de stier bij de horens, er zal wel ergens een cursus bestaan bij de VDAB voor
doventolk. En als er geen bestaat, moeten ze er maar ene maken. Ik zal toch
niet de enige kandidaat zijn, hoop ik. Wat zeg je? Je moet wat harder praten,
ik ben een beetje doof langs de ene kant en langs de andere kant hoor ik niet
goed. Dat komt door al die zever waar ik de godganse dag naar moet luisteren. De
zever komt van politiekers die respect vragen en onze wil naast zich
neerleggen. Kijk, ik ben al aan ’t oefenen met m’n kat. Stom beest, ze verstaat
er geen bal, in haar geval haarbal, van. Ze zegt dat ik aan hallucinaties lijd.
Kan kloppen, kattekop, soms zie ik roze katten door de lucht vliegen. Nee, geen
roze olifanten, dat is een beschermde diersoort, die mogen niet meer door de
lucht vliegen. Idem voor ‘ het regent oude wijven’. Ook verboden, als ze u
betrappen kunt ge een GAS-boete krijgen. Dus gooi uw oude schoonmoeder niet
meer van het derde verdiep naar beneden. ’t Mag niet meer. ’t Is zelfs
gevaarlijk, want stel dat er iemand juist passeert? Niet iedereen is er tuk op
om een oud wijf op zijne kop te krijgen. Ik persoonlijk, krijg toch liever een
oud wijf op m’n veredelde schedelpan dan een roze olifant. ’t Scheelt hem
direct een pak hé? Dit gezegd en geschreven zijnde, wens ik jullie allemaal een
goed einde en goed begin van het nieuwe jaar. Ik zal proberen om iedereen
respect te betonen. Ik zeg wel proberen hé. Ik had vroeger een hond, die
probeerde ook altijd….op m’n been te rijden. Heb het hem afgeleerd met wat
prikkeldraad rond m’n been. Wat een gejank voor een paar druppeltjes bloed…
©GoNo
woensdag 11 december 2013
Free Mandela…
Mandela is gestorven en we zullen het geweten hebben. Er gaat geen dag
voorbij of er is wel ergens een biografie over z”n leven op tv te zien. Iedereen
zegt dat hij een groot man en leider was. Een man zo vergevingsgezind dat ene
Jezus Christus al spijt heeft dat hij aan z’n kruis gestorven is. Ik vermoed
dat de volgende stap zal zijn hem heilig te verklaren, samen met Boudewijn en
Fabiola. Gegarandeerd dat er in de toekomst mirakels aan hem toegeschreven
zullen worden. Bijvoorbeeld een arme zwarte, die blind en doof, plots z’n
belastingbrief kan lezen. Waardoor hij de helft van z’n uitkering kwijtspeelde.
Omdat hij nu alleen maar doof is hé? Hij durft niet meer naar het graf van
Mandela gaan, bang dat hij te horen zou krijgen dat hij niet meer doof is…
Ze waren er allemaal, de leiders van het volk. Als er op dat moment
iemand een bom gegooid zou hebben, zou de wereld er helemaal anders uitzien,
denk ik dan. Alleen de paus en de Noord-Koreaanse verheven leider Kim Yung II
ontbraken. Wat ik niet begrijp is dat men nu al dagen loop te zeulen met die
kist van Mandela. ’t Is daar in Zuid-Afrika verdorie 35°, er moet toch een
reukje rond die kist hangen? Of is het een lege kist? Of ene met een wassen
beeld van Madame Tussaud?
Bij leven en welzijn moet die Mandela nogal wat handjes geschud hebben,
de halve wereld was z’n vriend. Iedereen heeft goede herinneringen aan z’n
persoon. Hij zei zelf dat hij geen heilige was, maar ze geven hem blijkbaar
toch die status. Binnen een paar maanden spreekt niemand hier nog over hem, een
voetnoot in de geschiedenis. ’t Is zo’n beetje als de oorlog in Syrië, de
nieuwswaarde is weggeëbd. De bombardementen gaan rustig verder, onschuldigen
gaan daar ook dood, maar die heten geen Mandela. Hij was een lichtend
voorbeeld, een echte vrijheidstrijder, zei de president Assad van Syrië. Die man
is al even gek als die van Noord-Korea…
Ik ben tegen al die ophemeling van al die zogenaamde grote leiders. Wat stellen
die in weze voor? Sterven doen ze allemaal, de ene al wat vroeger dan de
andere. Hun vergaarde fortuinen kunnen ze niet meenemen. Ze krijgen een
praalgraf of in ’t slechtste geval een naamloze put. Nelson Mandela zal wel in
de hemel binnen mogen, veronderstel ik. Iemand met de Nobelprijs voor de Vrede
heeft allicht een streepje voor. Hij heeft met al z’n charisma geen enkele
oorlog weten te voorkomen, laat staan er één te beëindigen. In z’n eigen land,
zeg je? Daar gebeuren meer moorden per dag dan in heel de USA op een jaar. Die heeft
hij toch ook niet uit wereld geholpen?
De man had z’n verdienste, daar is iedereen het erover eens. Maar er
zijn er zoveel die elke dag iets doen voor hun medemensen en die nooit de media
halen. Als ik boodschappen meebreng voor het oud mensje dat de trappen bijna
niet meer afkan, heb ik al mer gedaan dan Mandela. Ik ga te voet, hij liet zich
voeren. Ik denk zelfs dat hij nooit boodschappen gedaan heeft voor die arme
zwarte, die plots weer kon zien…
We hebben schijnbaar nood aan iemand waar we naar op kunnen kijken. De kuddegeest
cultiveren, netjes achter iemand aanlopen. Het is van alle tijden en het zal
altijd zo blijven. Iedereen die zegt dat hij zo’n goede mens was, moet dringend
z’n bovenkamer eens laten nazien. Er zijn geen goede mensen, we zijn
zoogdieren, niet meer en niet minder. Als men morgen zegt dat men moet kiezen
tussen zelf neergeschoten worden of z’n eigen ouders doodschieten, dan geef ik
je op een briefje welke keuze de meesten zullen maken. De overlevingsdrang is
even groot als bij de ‘dieren’. Alleen pretenderen wij dat wij bechaafd zijn,
wat dat ook moge betekenen. Maar in oorlogstijden schiet er weinig van over van
die zo geroemde beschaving. Dan schieten we mensen omver die we van haar noch
pluim kennen. Omdat we moeten, zeggen we dan. Als er geen enkele soldaat nog z’n
wapens opneemt, waar staan dan die verheven leiders? Er zijn de laatste honderd
jaar meer soldaten gesneuveld dan in gans de geschiedenis van de mensheid. Miljoenen
jonge levens. Die gaan we herdenken met veel vertoon, met grote woorden die we
na een uurtje vergeten zijn. De koning legt een krans en gaat daarna op
koffiekrans. Nooit geen oorlog meer, terwijl we druk bezig zijn om contracten
binnen te slepen voor de laatste nieuwe wapens. Om van te kotsen, denk ik dan…
Ze gaan nog een paar dagen zeulen met het stoffelijk overschot van
Mandela. Dan pas wordt hij begraven. Eindelijk zal hij denken, eindelijk ‘ Free
Mandela’…
©GoNo
donderdag 24 oktober 2013
Escalatie…
Nu ik een ellenlange lijst opgemaakt heb van alle tradities die
afgeschaft mogen worden op deze aardkloot, krijg ik bericht van Unesco dat de
VN inzake tradities totaal geen bevoegdheid hebben. De befaamde professor Shepherd,
een kei in haar vakgebied met name de slavernij van de zwarte medemens in de
vorige eeuwen, is moeten onderduiken. Volgens de NSA, ook specialisten in hun
vakgebied met name het afluisteren van de medemens ongeacht hun kleur, religie
of politieke voorkeur, zou het gaan om een eventuele aanslag van een radicale
groep zwarte pieten…
De Nederlandse premier Rutte, in samenspraak met onze premier Elio Di
Poepo, distantiëren zich en zeggen niets te maken te hebben met deze
splintergroep. Barack Obama dreigt met sancties en wil dat deze zwarte pieten
uitgeleverd worden aan de USA. De ambassadeurs van beide landen werden reeds op
het matje geroepen en dreigen hun vetbetaalde job te verliezen, indien hun
ambassades de deuren moeten sluiten. Er gaan zelfs stemmen op om een
handelsembargo op te leggen aan onze heimatten…
Oorlogsbodems, vliegdekschepen met drones en nucleaire duikboten zijn op
weg naar de Noordzee. Dit in het kader van een gezamenlijke oefening met
Groot-Brittanië. Dat beweren althans de Amerikanen. België en Nederland weten
wel beter en spreken van pure intimidatie. Wij maken een vuist tegen de
Amerikanen, zeggen beide premiers. De ene in het Nederlands, de andere in het
Frans. Kwestie van de gemeenschappen niet voor het hoofd te stoten. De uitvoer
van mosselen, Gouda-en pindakaas naar de VS wordt tijdelijk opgeschort. Tulpenbollen
worden alleen nog uitgevoerd naar Turkije, waar ze oorspronkelijk vandaan
komen. België zal voorlopig geen diepvriesfrieten, Vlaams stoofvlees en witloof
meer uitvoeren. Over de uitvoer van pralines is nog geen consensus bereikt. Maar
er zal in de komende dagen een parlementaire commissie worden opgericht om deze
toch wel netelige kwestie op te lossen….
Rusland houdt zich voorlopig afzijdig, China ook. Poetin zegt dat hij
desnoods een Russisch paspoort wil geven aan die zwarte pieten op voorwaarde
dat het geen homo’s zijn. China zegt dat ze weinig of geen hinder zullen
ondervinden bij het aanmaken van namaak-chocolade-sinten en pieten. De meeste
bestellingen zijn reeds geleverd, beweert Xing Pot Pei, minister van
Buitenlandse Handel en Economie…
De ganse armada van Groot Brittanië en de VS liggen nu voor de kusten
van Nederland en België. V-Day als het ware, maar dan anno 2013. De
vissersboten kunnen de havens niet meer uit, de viswinkels kunnen niet meer
bevoorraad worden bij gebrek aan verse vis. Er dreigt een tsunami aan
faillisementen in deze sector. Ze moeten nu al overschakelen op vis uit Japan,
maar die zijn lichtgevend en vallen niet in de smaak van onze medeburgers. Coca
Cola dreigt ermee om al z’n fabrieken over te hevelen naar China. Ford Genk zal
een jaar vroeger sluiten. Mac Donald’s zetten massaal hun arbeiders op straat,
met als afscheidspremie twee dozen diepvrieshamburgers…
De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties is in spoedberaad bijeen. De Amerikanen
maken gebruik van hun vetorecht. Uitlevering van de zwarte pieten of embargo. De
afgevaardigden van België en Nederland zullen later op de dag met een
verklaring komen.
’t Is crisis want hun sigaretten zijn op, alsook de Jupiler en Heineken…
Na onderzoek van de bewijzen op tafel gelegd door de VS, besluiten beide
regeringen dat de zwarte pieten een terroristische organisatie zijn en volgens
de internationale overeenkomsten mogen uitgeleverd worden.
In Nederland en België worden massaal zwarte pieten van hun bed gelicht,
opgesloten in asielcentra om vandaar uit overgevlogen te worden naar Quantanamo
Bay. De VS hebben beloofd hen de doodstraf niet te geven. Ze zeggen dat Europa
nog altijd kan rekenen op hun bondgenootschap. Barack Obama prijst de leiders
van beide landen om hun leiderschap. De vissersvloot haalt opgelucht adem. De mosselen
zullen dit jaar een beetje duurder worden, maar dat komt door de olieprijzen…
Hoe een storm in een glas water kan escaleren tot een bijna-oorlog. Al goed
dat wij ons kunnen beroemen op de onbaatzuchtige inzet van onze politieke
kaste. Want wie is er de dupe van deze van de pot gerukte historie? Juist, de
kleine werkmens en uitkeringsgerechtigde…
©GoNo
woensdag 23 oktober 2013
Traditie? Afschaffen, weg ermee…
Het is ver gekomen als nu de VN zich gaat bemoeien met het
Sinterklaasfeest. Een eeuwenoude traditie zou moeten verdwijnen omdat sommige
medemensen er aanstoot aan nemen. In Nederland zitten ze met de gebakken peren
of moet ik zeggen met de chocolade sinten en pieten? Zes december is nog ver
weg en toch liggen de winkels al vol van die calorierijke versnaperingen…
Wat mij nog het meest verbaast is dat die Jamaicaanse professor Shepherd
over het hoofd gezien heeft dat wij hier in België ook een blijde intrede
kennen van de goedheilige man. misschien heeft ze nog nooit gehoord van België?
’t Zou kunnen, wij hebben geen Maxima hé?
Men wil Sinterklaas verbieden omdat het een moderne vorm van slavernij
is, zo beweren de leden van haar onderzoekscommissie. Jawadde, denk ik dan. De VN
zou beter optreden in die landen waar kinderarbeid, uitbuiting van de
werknemers schering en inslag zijn. In die landen waar de mensenrechten met de
voeten getreden worden. Maar dan hoort men de VN niet. Een resolutie goedkeuren
en er dan niets mee doen, is ook geen kunstje hé?
Bij mijn weten, en ik denk dat ieder kind dat zou moeten geleerd hebben,
is de Piet geen zwarte. Maar een blanke die zwart is door het roet in de
schoorstenen. Sinterklaas is een zelfstandige, die netjes z’n belastingen betaalt
in Spanje. Er zijn tegenwoordig zoveel gepensioneerden die bijklussen. Het is
volkomen legaal en tot nader order is Spanje nog altijd een lidstaat van de
Europese Unie. Eén keer per jaar werkt die heilige man zich de naad uit het
oude lijf. Zeg nu zelf, alleen kan die dat nooit bolwerken. Hij moet dus beroep
doen op hulppieten. Die staan allemaal ingeschreven in de databank van de
Organisatie van Hulppieten in het Buitenland, kortweg OHB. Het OHB ziet er
strikt op toe dat de sociale wetgeving nageleefd wordt. Geen zwartwerkers bij
de zwarte pieten. Ik weet ook wel, dat er soms uitzonderingen zijn die de
regels overtreden. Maar dat zijn meestal Somaliërs, die niet genoeg verdienen
met piraterij. In feite moet men nu ook Piet Piraat vervolgen, want die zet
onze kinderen aan tot piraterij. Afschaffen dus. Kabouter Plop afschaffen, want
die rot-kabouters zetten aan tot vandalisme in het bos en tot vernieling van de
natuur. Wie gaat er nu in een paddestoel wonen? Je moet al goed gek zijn om een
herberg te openen waar alleen maar Plopmelk en Plopkoeken te krijgen zijn. Betaalt
kabouter Plop wel z’n sociale bijdragen? En betaalt hij Sabam op al die Plop-liedjes
die er gespeeld worden? Waarschijnlijk zal die herberg wel een vzw zijn en
zullen de winsten afvloeien naar één of andere dwergstaat…
De paashaas mag ook afgeschaft worden. Het is pure discriminatie
tegenover het konijn. Waarom geen paaskonijn, vraag ik me af? Om nog maar te
zwijgen over die paaskuikentjes. Wat daar de zin van is, ontgaat me volledig. Die
kleine kuikentjes worden weggenomen bij de moeder, zijn al weesjes nog voor ze
goed en wel weten dat ze zullen eindigen aan een braadspit. Ocharme, die hebben
gewoon geen perspectief om ooit op pensioen te kunnen gaan. Vallen paaskuikentjes
niet onder de wet op kinderarbeid?
En dan die klokken van Rome? ’t Is wachten tot er zo’n gevaarte van
pakweg zes ton uit de hemel dondert. Je zult maar met je kleinkinderen op zoek
zijn naar paaseieren hé? Als je een paasklok op je hoofd krijgt, weet je ineens
waar de klepel hangt, denk ik dan…
De kerstman is ook overbodig. Santa Claus is overgewaaid uit USA, net
zoals dat onnozel gedoe van een Halloween. Of Valentijn. Ook afschaffen, ’t is één
groot commercieel gedrocht, dat stukken van een mens kost. Welke meerwaarde
heeft Halloween? Kinderen die erbij lopen als griezels en de mensen de stuipen
op het lijf jagen? Is Driekoningen al niet genoeg? Een week na het bloedbad op
de onnozele kinderen ( 28 december) lopen ze uw deur plat met hun afgezaagde
liedjes. Vroeger kregen ze wat snoep en
wat mandarijntjes, nu moeten ze centen hebben. Zodat ze de laatste nieuwe
mobieltjes kunnen kopen…
Valentijn? Eén keer per jaar een kadootje of kaartje kopen voor uw
geliefde? De rest van ’t jaar spreken ze tegen elkaar niet. Of ze spreken elkaar uitsluitend nog via hun
advocaat, die deftig meewerkt aan een vechtscheiding.
Santa Claus? Die man is het
toonbeeld van vraatzucht. Hohoho, dat mag ik niet zeggen, dat ruikt naar
discriminatie hé? Is het dan verwonderlijk dat die Amerikanen allemaal zo dik
zijn als een nijlpaard? Santa Claus is de uitvinder van Coca Cola, dat weet
ieder klein kind. Kijk maar naar de reclame, die ieder jaar terugkomt. Steeds rond
de tijd van de kerstdagen, ge moet er eens opletten. Ze zeggen wel dat diene
Claus ergens in Lapland woont, samen met z’n turbo-slee en dito rendieren. Maar
dat hij ook nog een optrekje heeft in Beverly Hills verzwijgen ze. Afschaffen dus…
Waarom moeten we ieder jaar een kerstboom zetten? Voor de gezelligheid? Komaan
zeg, de rest van het jaar is het dus niet gezellig, concludeer ik. Omdat het
traditie is? Het koningshuis is ook een traditie hé? Schapen slachten zonder
verdoving is ook een traditie, denk ik dan…
Waarom moet ik vanaf einde
november de godganse dag kerstliedjes aanhoren? Brainwashing noem ik dat. Willen
of niet, ik zal en moet de kerstfeer ondergaan. Ik moet ervan doordrongen
worden dat er een kindje zal geboren worden in een stal. Wegens plaatsgebrek in
het plaatselijk hotel. Had dan uwen caravan meegenomen naar die volkstelling of
een vierpersoonstent van den Decathlon. Wat voor een God is dat toch, die z’n
opvolger laat geboren worden in een stal, tussen een os en een ezel? Diene
kleine heeft er een bronchite aan overgehouden door die koude stal, om nog maar
te zwijgen van het stro dat ze nadien met hele bossen uit z’n ruggetje geplukt
hebben. Wist ge dat Jezus in z’n jeugd het stekelvarken genoemd werd? Niet moeilijk,
denk ik dan…
Tradities, ze zijn er van alle tijden, daarom noemen we het traditie. Totaal
overbodig en zinloos tijdverdrijf. Namen geven aan mensen, nog zo’n traditie. Waarom,
vraag ik me af. Is het niet gemakkelijker een chip in te planten? En uw
rijksregisternummer volstaat toch? Hoe heet ge? Ik ben 1955-12345 en met wie
heb ik de eer? Gedaan met die onnozele namen, waarvan men als men volwassen is,
niet meer vanaf geraakt. Ik ken iemand die Lepel heet. Z’n voornaam is Pol. Z’n
kinderen heten nu Thee en Koffie. Ga zo maar door ’t leven hé?
©GoNo
dinsdag 15 oktober 2013
’t Is mijn dag niet vandaag…
Het is begonnen omstreeks een uur of vier, de meeste mensen zijn dan nog
in dromenland. Ik niet, ik werd wakker door een onweerstaanbare drang om te
gaan plassen. Dat gebeurt bij mij met de regelmaat van een Zwitserse klok. Dus ik
schiet recht, erbij vergetende dat ik in slaap gevallen was op m’n zetel. Met als
resultaat dat ik m’n grote teen stoot tegen het salontafeltje. Ik vloek als een
ketter in de late middeleeuwen. Of waren het de vroege? Maakt niet uit. Ik wist
zelfs niet dat ik een regendans van de Apachen perfect onder de knie had. Met als
gevolg dat het nog meer regende…maar dat kan gewoon aan de klimatologische
omstandigheden gelegen hebben.
We zijn bij halfzeven aangeland. Tijd om een bakje troost te offreren
aan m’n eigen. Koffiepad in de Senseo, water bijgevuld en op ’t knopje duwen. Intussen
sigaretje rollen met ’t machientje, meer moet dat niet zijn hé? Ik draai mij om
en duw terug op ’t knopje, anders gene koffie hé? M’n zesde en andere zintuigen
zeggen me dat er iets niet klopt, maar wat vraag ik me af. Verdomme, ik ben
vergeten m’n tas onder de Senseo-tuit te zetten. Hoe kan dat nu? Komt het door
m’n grote teen, die al m’n aandacht vraagt? Of door m’n kat, die weer staat te
bléten omdat haren etensbak maar halfvol is?
Wat een snert-en janboel, denk ik. Dat hebt ge als ge met uw ogen
openslaapt.
Ik kuis heel de boel op, op dat moment zou ik miljonair willen zijn. Al was
het maar om een Poolse kuisvrouw met dienstencheques in dienst te hebben. Ik wist
verdorie niet dat er zoveel koffie uit zo’n Senseo kon komen. Ik besluit dan
maar om een kopje thee te zetten. Veel kan er niet mislopen met theezetten,
denk ik. Behalve uw tong verbranden, daar moet ge GoNo voor heten. Ik begin er
zo stilletjesaan genoeg van te krijgen. Eventjes op het balkon staan om een
beetje uit te waaien en een frisse neus halen. ’t Is nat op ’t balkon en zeker
als ge op uw blote voeten in ’t water staat. Ook dat nog, veel erger kan het
niet meer worden. Of wel soms?
M’n kat zit te schijten op haren kattenbak. Wat een stank, denk ik,
mijne stoelgang riekt duizend keer beter. Behalve als ik Kriek gedronken heb,
dan blaas ik met één scheet het voltallige leger van Assad omver. Waarom stinkt
ge zo hard, vraag ik meer aan mezelf dan aan de kat. Ze kijkt me met haar
geniepige oogjes aan alsof ze wil zeggen “ er komt nog meer…”
’t Is negen uur, ’t is gestopt met regenen. ’t Wordt tijd dat het zomer
is, denk ik. Of heb ik iets gemist? Ik ga boodschappen doen, kattenzand en nog
wat van die huiselijke middelen die het comfortabel moeten maken. Wat charcuterie,
waarvan ik steevast de helft moet weggooien omdat de verpakkingen te groot zijn
voor een alleenstaande. Ik ben al binnen in de Colruyt en wil m’n
klantenkaartje nemen. Geen kaartje, want portefeuille ligt nog op tafel. Draaien
met het karretje, richting uitgang die tevens de ingang is, omdat ik in de
verkeerde richting loop. Gevolg? Ik rijd met m’n karretje tegen iemand die
binnenkomt. Vriendelijke madam, die mij de huid volscheldt. Ge draagt toch een
bril, zegt ze met overslaande stem. Is ’t waar, vraag ik vriendelijk. Dat zijn
contactlenzen in een montuur, zeg ik. Ze kan er niet mee lachen, ik feitelijk
ook niet, maar op iedere vraag is er wel een antwoord te verzinnen, denk ik
dan. Behalve op de vraag of God ook moet kakken en plassen. Daar ben ik nog
niet uit…
Ik zit nu te wachten tot het overgaat met regenen. Zo te zien heb ik nog
even de tijd om een koffietje en een sigaretje te maken. Of zal ik maar
gewoonweg water drinken? Het lijkt mij het veiligste hé?
©GoNo
maandag 7 oktober 2013
Albert II……de serie…
De tv-reeks Albert II is afgelopen. Denk ik toch. Het paradepaardje van
onze alom geroemde VRT laat mij met wrange gevoelens achter. Historisch? Tot op
zekere hoogte, neem ik aan. De appel van Fabiola is historisch gezien een feit,
werd daarom uitdrukkelijk met een knipoog in beeld gebracht. Dat prins Laurent
niets maar dan ook niets goed kan doen, is ook een feit. Ik kreeg verdomme
compassie met dat zwarte schaap van de familie. De prins smeekte om een beetje
aandacht van z’n mama en papa. De enige aandacht die hij kreeg was een schop
onder z’n prinselijke kont. Van Albert II had ik verwacht dat hij voor één keer
partij zou trekken voor z’n zoon. Maar nee hoor, keihard en zonder enige
vaderlijke gevoelens wees hij hem voor de tweede keer de deur…
Prins Filip liep nogal hard van stapel, voelde zich al koning. Leek wel
een geobsedeerde, zoals hij tekeer ging over de vlaams-nationalisten. De acteur
die De Wever vertolkte leek verdacht veel op ene Chris Vanden Durpel. Men moet
dringend op de VRT iemand inhuren die verstand van pruiken heeft. Bijvoorbeeld mijne
coiffeur, die al jaren een toupetje draagt en ge ziet bijna het verschil niet.
Het verhaal sleepte zich voort met nietszeggende dialogen. Een Albert II
die nog maar eens z’n broer zag verschijnen, terwijl hij op de gang wacht op z’n
operatie. Ik denk niet dat men zomaar een koning laat wachten op de gang,
terwijl op de achtergrond de kuisvrouw de gang aan het schrobben is. bij wijze
van spreken hé? Wat een rotstiel, denk ik dan. Voor de kuisvrouw. Tien minuten
zitten ze zich af te vragen welke titel men zal geven aan de nieuwe
bemiddelaar. Alsof de toekomst van België afhing van een titel. De slijmerd van
een kabinetchef, alom aanwezig, deed weer waar hij goed in is, namelijk “
slijmen” tot ik er mottig van werd. Koninklijke slijmbal zou een goede titel
geweest zijn voor de nieuwe bemiddelaar, denk ik dan…
De vete tussen Paola en Fabiola werd nog een keer opgerakeld. Het deed
er niet meer toe, ik was het al kotsbeu. Dat Fabiola samen met Boudewijn heilig
verklaard zal worden, ligt nu al vast. Ik weet alleen niet of men bij leven en
welzijn heilig kan verklaard worden. Maar met die nieuwe heilige kerkvader kan
dat geen probleem zijn. Een wonder is rap geschied en ’t is al een wonder op
zich dat Fabiola nog steeds leeft. Een normaal mens zou met zo’n familie er al
lang het bijltje bij neergelegd hebben…
Wat heeft die reeks mij nu bijgebracht?
Dat koning zijn een hele opdracht is in ons vaderland. Dat ons
koningshuis een instituut is dat weinig te maken heeft met democratie. Dat onze,
in de hemel geprezen koning Albert II, z’n koningschap liet primeren op z’n
vaderschap. Idem voor Paola. Haar moederschap is evenveel waard als het
vaderschap van Albert II. Niets dus. Twee prinsen, die alle twee geobsedeerd
zijn. De ene omdat hij, kost wat kost, wil bewijzen dat hij een goede zoon is
en de andere die, kost wat kost, wil bewijzen dat hij een waardige
troonopvolger is of zal zijn.
En dan komen we eindelijk aan het slot van deze, in de hemel geprezen
reeks, die volgens m’n bescheiden mening naast Familie en Thuis mag gaan staan.
Nietszeggend dus. Het eindtafereel brengt ons tot op de laatste dag van Albert
II z’n koningschap. Een afscheidsdiner met heel de familie en een Dehaene. Wat die
daar zat te doen, zal mij een raadsel wezen. Ik geloof er niets van. Koning Albert
II bracht een toost uit. Iedereen verwachtte dat hij zou toosten op z’n
troonopvolger, maar nee hoor, de scenaristen hadden er anders over beslist. Hij
toostte op z’n broer, wijlen koning Boudewijn…
Epiloog:
Koning Filip en Koningin Mathilde leven nu gezellig op hun
buitenverblijf in het zuiden van Frankrijk. Na de splitsing van België werd hen
beleefd gevraagd om op te hoepelen. Ze zijn halsoverkop moeten vluchten uit hun
zo geliefde vader-en moederland. Koning Filip heeft wel twaalf stoelen en een
commode mogen meenemen. Als toegift van de Vlaamse regering en ook als
aandenken. Fabiola heeft het niet meer meegemaakt. Ze ligt al een paar jaren
naast haar man, verenigd in de eeuwige liefde. Paola koestert geen wrok meer,
ze is compleet dement geworden. Het enige wat ze zich af en toe herinnert is
dat ze koningin was. Maar van welk land kan ze zich niet meer herinneren.
Laurent maakt haar wijs van Plopsaland of Bobbejaanland, naargelang het hem
uitkomt. Albert II zit gekluisterd aan z’n rolstoel, na de zoveelste val in z’n
living. Hij rookt nu sigaren en Paola doet er het zwijgen toe. Ze vindt het
zelfs sexy…
Er doen geruchten dat men een reeks zou maken over hun leven. Men twijfelt
nog welke titel men aan de reeks moet geven Ik stel voor die reeks gewoonweg “
Albert II” te noemen. Ligt gemakkelijk in de mond hé?
En daar is alles mee gezegd…
©GoNo
woensdag 2 oktober 2013
Op visite bij Albert II…
Het kasteel van Ciergnon ligt op een hoge rots
en is nog gebouwd door Leopold I. Het dient als buitenverblijf voor de
Koninklijke familie en ligt in de Ardennen…
De koning en koningin zijn op rust. Een
welverdiende rust na twintig jaren ten dienste van het land te zijn geweest. De
troonsafstand liep van een leien dakje, het koninkrijk blijft nog eventjes
bestaan. De gewezen vorst rijdt nu met een opgefokte golfkarretje dat
gemakkelijk 120 km/u haalt. Hij raast er mee door de vele dreven die rond het
kasteel zijn aangelegd. Naar beneden is geen probleem, maar naar boven is een
ander paar mouwen. Door het nietsdoen is de vorst z’n gewicht een beetje
toegenomen, hij is z’n zoon Laurent al ruimschoots voorbij gestoken in z’n
gewichtsklasse…
Vandaag komen de kinderen en kleinkinderen op
bezoek. En deze keer moeten er geen officiële foto’s voor de koekjestrommels
genomen worden. Dus zal de sfeer gemoedelijk zijn, althans dat hopen de gewezen
vorsten. ’t Is altijd afwachten wat Laurent weer uit z’n mouw zal schudden.
Laurent komt aangestoven in een Landrover 4X4.
Sedert zijn dotatie naar beneden gegaan is, is het wat minder geworden met de
aankoop van snelle bolides. Claire zegt
dat ze de tering naar de nering moeten zetten, daarom heeft ze de helft van het
huispersoneel aan de deur gezet. Ze hebben nu nog een kleine 20 man in dienst.
Laurent moet nu zelf de vuilbakken buitenzetten en de post uit de brievenbus
halen. Een opdracht die hij gemakshalve al eens vergeet…
Koning Filip & koningin Mathilde zullen
ietske later zijn, want ze moeten nog een pralinefabriek plechtig openen in
Namen. We gaan weer heel de week pralines kunnen vreten denkt Albert II. Hij
herinnert zich nog de vele recepties en streekgerechten die hij op z’n
koninklijke missies achterover moest slaan. Hij heeft er verdomme een maagzweer
aan overgehouden. Maar kom, voor uw koninklijke kinderen moet ge iets
overhebben, denkt hij. En een gegeven paard mag met niet in z’n bek kijken.
“ Bonjour papa, goeiendag papa, guten tag
papa…” zegt Laurent in de drie landstalen, kwestie van het protocol te
eerbiedigen.
“ We spreken vandaag Nederlands met haar op,
want anders kan de schrijver van dit stukje niet volgen…” zegt Albert met een
monkellachje.
“ Zoals ge wilt, koninklijke vader, zoals ge
wilt, uw wil geschiede, in de naam van de vader, de zoon en de derde ben ik
vergeten…”
“ Gaat ge weer de flauwe plezante uithangen,
Laurent?”
“ Mag er tegenwoordig niet meer gelachen
worden?”vraagt Laurent op afgemeten toon.
De sfeer begint al op een onweersbui te lijken,
donkere wolken pakken samen boven de voorvaderlijke burcht. Een lakei doet uit
voorzorg en bezorgdheid al een paraplu open. Wat onnozel is want het regent
niet eens.
Koning Filip landt met z’n helicopter op het
platform, speciaal aangelegd voor koninklijke helicopters. De twee escorterende
F16’s moeten maar zien dat ze ergens kunnen landen. Hun bevelhebber denkt er
over na om z’n schietstoel te gebruiken, na een schietgebedje gepleegd te
hebben weliswaar. Hij is wel van katholieken bloede maar twijfelt of het wel de
geschikte dag is om z’n Schepper te ontmoeten.
“ Daar heb je onze nieuwe vorst…”fluistert
Laurent tegen Claire, een beetje jaloers.
“ Ja, wie het breed heeft, laat het breed
hangen hé?” fluistert Claire terug.
“ Et voilà, le nouveau roi est arrivé, sorry,
de nieuwe koning is gearriveerd…” zegt Albert op minzame toon, in een poging om
de sfeer wat op te vrolijken.
“ Als Filip op een Beaujolais lijkt zouden ze
hem beter op flessen trekken…”zegt Laurent alweer op fluisternde toon.
Claire schiet in een lach, Albert is tevreden,
Z’n mopje heeft gewerkt. Denkt hij.
“ Bonjour mon pére, guten dag mein papa,
goeiendag m’n vader…” zegt Filip, in de drie landstalen. Als koning moet hij
het protocol respecteren hé?
“ We spreken Nederlands, omdat de schrijver van
dit stukje het wil en omdat anders niemand het wil lezen…Een vertaling kan
bekomen worden bij de bevoegde diensten met name de voorlichtingsdienst van het
Koninklijk Huis…” zegt Albert in de zoveelste poging om de grapjas uit te
hangen. Filip kijkt hem niet begrijpend aan. Beroepsmisvorming, denkt hij. Denkt nog steeds dat hij het voor het zeggen
heeft. Als moeder Paola ook zo begint, zal ik hier rap weg zijn…
©GoNo
maandag 30 september 2013
Albert II…de serie
Wat hebben we geleerd vandaag, zou ene Piet SOS vragen. Tja, wat heb ik
geleerd van deze aflevering? Weinig of niets. Dat de kinderen van Paola &
Albert met kerstdag en nieuwjaar alleen zaten en moesten feesten met een lakei.
Of het waar is, is een andere zaak hé? ’t Zou kunnen, denk ik dan…
Voor de rest kregen we eerst Laurent die met z’n Claire in bed lag. Vijf
minuten later was het de beurt aan Flupke met z’n Mathilde, die nog aan het
nagenieten was van z’n voortreffelijke speech en zich voornam om zich niet meer
te laten doen door de media, z’n ouders en de politiek. Voorwaar schone
voornemens. Nog vijf minuten later was het de beurt aan onzen Albert, die z’n
Paola eens ging opvrijen. Paola herinnerde hem aan z’n hart. De dokter zegt dat
ik in beweging moet blijven, was z’n antwoord. Het vallen van de bladeren, denk
ik dan. Of ze daadwerkelijk iets gedaan hebben, laat ik in het midden. Ik vermoed
dat z’n kabinetchef plots in de slaapkamer stond met de mededeling dat hij niet
akkoord kon gaan met dat geflikflooi…
En toen kwam kwezelke Fabiola nog eens op de proppen. De tante die pal
achter Filip staat, ik verdenk haar ervan dat zij Filip als haar eigen kind
ziet. Ik schoot in een lach en moest plots denken aan tante Sidonia van Suske
& Wiske. Was er iets fout met de belichting, ik weet het niet, maar het
viel me op dat iedereen toch wel erg grijs zag. De grijze pruiken waren in
solden, twee voor de prijs van één…
Het verhaal kabbelde verder, zoals een beekje bij helder maanlicht. Ik doe
moeite om m’n ogen open te houden. Claire en Laurent, au claire de la lune,
zijn op weg naar hun door de marine gesponserde villa Clementine. Er is een
zwaar ongeval gebeurd op hun weg. Moet kunnen, denk ik dan. Prins Laurent is
geen doetje en pakt het kordaat aan. Belt de hulpdiensten, die er in minder dan
dertig seconden staan. Voor een prins zijn ze wat rapper hé? Ze zitten samen in
de combi te bekomen. Enfin, dat zegt Laurent toch. Verdomme, denk ik, ’t wordt nog
spannend. Misschien zijn die slachtoffers wel terroristen, een
splintergroepering van de toekomstige Al Qaida. Die in de eerste auto geleek
een beetje op Osama bin Laden, maar dan zonder baard hé?
De scenarioschrijvers moeten gedacht hebben, laten we prins Laurent ook
eens iets meemaken. Dat brengt hem dichter bij het plebs. De scene met Laurent
in het tribunaal mocht er wezen. Zonder blikken of blozen stak hij de schuld op
de kolonel. Mijn naam is Laurent Haas en ik weet van niets. De verbouwingen
hebben 185 000 € gekost en papa Koning zegt dat hij het zal betalen. Wat hij
ook gedaan heeft, weliswaar na opslag van z’n dotatie., die opgetrokken werd
met een slordige 200 000 €. Ons belastinggeld is goed besteed, denk ik dan…
Ja, de koninklijke familie heeft zich weer van z’n beste kant laten
zien. ’t Zijn ook maar mensen, zullen we maar denken hé? Ik denk dat heel die
serie gemaakt is in opdracht van NVA. ’t Kan bijna niet anders, want er is
weinig positiefs aan. Maar kom, volgende week komen ze in het vaarwater van ene
Bart De Wever terecht. Dat wordt nog lachen geblazen…
©GoNo
donderdag 26 september 2013
Laat hem vrij, verdomme…
De kranten staan bol over de gedwongen terugkeer naar Afghanistan van
iemand die zich aangepast heeft aan onze Westerse wereld en waarden. Iedereen heeft
z’n eigen mening over deze zaak. Hun goed recht, we leven in een zogenaamde
vrije wereld met een vrije meningsuiting. Er zijn er die zeggen dat wij niet
langer het OCMW van de wereld kunnen spelen. Maar iemand die hier school heeft
gelopen, de taal beter spreekt dan menig minister en op de koop toe werkt en
belastingen betaalt, moet men die dan terugsturen?
Ik baal van politieke spelletjes die gespeeld worden met als inzet een
mensenleven. Een jongeman naar een land sturen dat het zijne niet meer is en
waar een mensenleven weinig of geen waarde heeft, is een misdaad tegen de
mensheid. Als men een voorbeeld wil stellen, dat ze dan de buitenlandse
misdadigers terugsturen naar hun land van herkomst. In plaats van hen hier een
luilekkerleventje aan te bieden in onze luxe-hotels die we gevangenissen
noemen. Als men ziet wat men gaat bouwen, waant men zich in de ClubMed.
We leven in de 21ste eeuw zal men zeggen. Volledig akkoord,
ik heb niets tegen een humane aanpak van de criminaliteit. Maar er zijn grenzen
hé?
Ik hoor op de tv dat de commissaris-generaal van het asielbeleid
gebonden is aan het beroepsgeheim. Dus niet kan antwoorden op de vragen van de
journaliste. Gemakkelijk hé? Z’n commissie heeft zich herhaaldelijk gebogen
over het dossier en kwam telkens tot de conclusie dat die jongen terug naar z’n
land moet. Ik vraag me af hoe zo’n commissie vergadert. Hebben ze een slecht
weekend achter de rug, mag je er donder op zeggen dat je op een vliegtuig zit
richting weet-ik-veel. Desnoods de Noordpool, denk ik dan. Hoho, zeggen
sommigen, in Afghanistan hebben ze ook loodgieters nodig. ’t Is er een
knelpuntenberoep. Ja, denk ik dan, om wellicht pijpbommen te maken voor de
Taliban. Een risicoberoep in Afghanistan, je kunt er je vingers mee kwijt
raken. En de rest ook…
Die jongeman heeft hier gestudeerd voor loodgieter. Z’n werkgever is
tevreden want ’t is een goeie werkkracht. In z’n omgeving spreken ze met niets
dan lof over hem. Wat is dan het probleem? Heeft hij nog niet de goede
partijkaart gekocht misschien? Ik raad hem aan om zo vlug mogelijk van iedere
partij een kaart te kopen. Misschien helpt het wel hé?
Die jongen heeft niemand iets misdaan. Toch wordt hij slechter behandeld
dan een echte crimineel. Begrijpe wie kan…ik doe al lang geen moeite meer.
Politiekers die achter zulk beleid staan, zijn het niet waard om op te
stemmen. ’t Is geen menswaardig beleid en totaal van de pot gerukt. Mensen die
soms zeven jaar moeten wachten op een beslissing om dan alsnog te horen dat ze
uitgewezen worden. Die jongen zit hier ook al van 2008, da’s dus vijf jaar hé? Biedt
je excuses aan en laat hem verdomme vrij. Z’n werk en z’n lief wacht op hem en
de belastingen ook. Op z’n minst eentje waar we niet moeten voor betalen, hé?
©GoNo
maandag 23 september 2013
Albert II…de serie...
Zoek de verschillen en win een uitstap naar Laken...
Ik probeer de reeks Albert II met een open geest te volgen. Maar het
lukt me niet echt. Niet zozeer om de inhoud, maar om de tegenstrijdigheden die
ik telkens opmerk en die mij beginnen te irriteren.
Neem nu het taalgebruik van het koningshuis. Albert spreekt Vlaams alsof
het zijn moedertaal is. Zo ook Philippe, Mathilde, Fabiola, Claire en noem maar
op. Ik geloof er geen sikkepit van dat die in de privé Nederlands praten. Je kunt
zeggen dat ze moeten Nederlands spreken omdat het een Vlaamse productie is. Al
eens gehoord van ondertiteling?
Laten we even Mathilde onder de loep nemen. De actrice die haar moet
vertolken lijkt weggelopen van Ketnet. Ze probeert de eeuwige glimlach van
Mathilde na te bootsen met het gevolg dat ze lijkt op een vampier met tandpijn.
Idem voor Philippe, ik kan met de beste wil ter wereld onze koning niet in die
acteur herkennen. Z’n pruik irriteert me nu al drie afleveringen. Ook aan Laurent
is er een hoekje af. Als ik die zie, moet ik aan een psychopaat denken. Z’n
venijnig lachje en z’n venijnige oogjes. En dan telkens die verwijzing naar z’n
overdreven geldzucht. Het lijkt wel of die kerel alleen bestaat uit Belgische
franken, nu euro’s hé…
Dat hij dan ook nog een relatie had met Iris, beter gekend als Wendy van
Wanten, is bij de haren getrokken. Er is geen enkel bewijs tot op heden. Maar ’t
stond in de Story en de Dag Allemaal, dus zal ’t wel waar zijn hé? Sta me toe
eventjes te lachen, grijns-en monkellachen. Ik vraag me af waarom ze geen
beroep gedaan hebben op Walter Baele en Nathalie Meskens. Die lijken toch meer
op ons nieuwe koningspaar? Ze hadden verdorie de ganse crew van “ Tegen de
Sterren op” moeten casten. ’t Zou een stuk geloofwaardiger geweest zijn en ’t
had op de lachspieren gewerkt…
De nieuwe premier Verhofstadt kwam binnen gewandeld bij koning Albert
II. Ik moest eventjes in m’n ogen wrijven. ‘t Klopte weer eens niet met de pruik die hij
ophad. Of was het deze keer geen pruik? In ieder geval, de coupe van de premier
was geknipt door een hondentrimmer. Hij probeerde de flair van Verhofstadt na
te doen, het lukte hem langs geen kanten. Dan was Wim Opdebroeck in z’n rol als
Dehaene er dichterbij. ’t Zal me benieuwen wie de rol zal spelen van Di Rupo en
De Wever…
Fabiola is de enige die wat krediet van mij krijgt, zolang ze haar mond
maar houdt. Koning Boudewijn zag er potdorie beter uit dan toen hij nog leefde.
Ik heb er een andere kijk op doodgaan aan overgehouden…
En dan die onderkruiper van een kabinetchef van de koning. Ik moest al
niks hebben van die acteur uit Windkracht 9 of was het 10. Maar ’t is zowat de
enige die compleet opgaat in z’n rol. Ik kan me die gluiperd best voorstellen
als raadgever van de koning. Ere wie ere
toekomt, denk ik dan.
De zogenaamde bastaarddochter van Albert II werd breed uitgesmeerd. Het leek
wel Story en Dag Allemaal live op tv. In uitgesteld relais. Ik was al vergeten
dat dit grapje al begonnen was in 1999. ’t Is één van de langstlopende soaps
aan ’t worden, me dunkt. Terwijl Albert op de grond ligt en heel het koninklijk
paleis in rep en roer staat, staan de voltallige pers en andere media aan de
deur van Delphine, zijn dochter die hij verloochend. De tranen vloeiden over
haar wangen toen onze ex-vorst haar duidelijk maakte dat hij niets meer van
haar wou horen en nog minder dat ze z’n dochter was. Daar gaat weer een stukje
sympathie, denk ik dan…
’t Zal me benieuwen hoe deze reeks verder zal evolueren. Kijkcijfers hebben
ze genoeg, er wordt over gesproken. En da’s de enige bestaansreden voor deze
soap hé?
©GoNo
vrijdag 6 september 2013
De Blijde Intrede in Leuven…
Koning Filip en koningin Mathilde doen, naar aloude gewoonte, hun blijde
intrede in verschillende steden en boerengehuchten. Hun eerste intrede vindt
plaats in Leuven, bastion van de socialisten. Hun leider, ene Louis Taback,
tevens burgervader van deze roemrijke stad, staat tegen z’n goesting het
koningspaar op te wachten. Z’n secretaresse Germaine Blommekes kijkt met
wantrouwen naar de ruiker rode rozen, die ze moet afgeven aan de koningin. Ze zien
er meer en meer uit alsof ze geplukt zijn op het stedelijk kerkhof. Even triestig
en verslenst…
“ Gaat dat hier nog lang duren?”vraagt ze aan haar heer en meester
Taback.
“ Germaine, geduld in de politiek is een schone zaak. Naar ik vernomen
heb, zitten ze in een file ter hoogte van de Leuvense Ring. Er is een ongeval
gebeurd met een vrachtwagen van brouwerij De Koninck. Heel de file moet in ’t
zakje blazen, want ze zijn allemaal beneveld…”zegt Taback met een grijnslach.
“ Ik kan die bloemen toch zo niet afgeven?”
“ Er staat nog een pot chrysanten op de reservebank, Germaine, om in
voetbaltermen te spreken hé?”
“ Ik haat voetbal. Al die hoempapa en tralala om tegen een bal te
stampen, zijn aan mij niet besteed. Als gij samen met Benjamin Crabbé naar de
voetbal gaat, moet ge dan niet op telefoonboeken gaan staan? Anders ziet ge
toch geen fluit hé?”zegt Germaine een klein beetje hatelijk. Ze is vastbenoemd,
vandaar haar vranke teut. Heimelijk stemt ze voor de NVA, Bart De Wever heeft
ze al lang in haar hart gesloten. Omdat hij zo mooi alles in het Latijn kan
zeggen. Dominus Vobiscum, zegt ze altijd na iedere speech die de burgervader
van Antwerpen afsteekt. Waarom ben ik hier in Leuven gebleven? Om hier op het
bordes van ’t stadhuis te staan met rozen waarvan er al meer blaadjes op de
grond liggen dan er aan de stengel zitten?
Commissaris Deschutter heeft er geen goed oog in. Hij draagt een
zonnebril, z’n ene oog is dicht. Komt door worteltjes. Z’n vrouw gooide met
worteltjes, omdat de vergadering weer eens uitgelopen was en haar man weigerde
thuis een ademtest te ondergaan. Daarop werd ze zo boos en ook een beetje
kwaad, dat ze met worteltjes begon te gooien. Spijtig dat ze nog in een bokaal
zaten. Vandaar het regenboogoog van de commissaris….
Wordt vervolgd…
©GoNo
woensdag 4 september 2013
Foto’s en brieven…
Onze gewezen vorst, Albert II, weigert nog steeds om een DNA-test te
ondergaan. Waarom staat pakweg, prins Laurent of zelfs de huidige koning Filip
geen staaltje af? Voorwaar een staaltje van aan één zeel trekken? Albert II, je
moet het toegeven, is wel consequent in z’n beslissing. Hij en Paola hebben een
streep getrokken onder hun escapades, willen er niets meer over horen. ’t Zijn jeugdzonden,
als het ware. Wat telt is dat ze nu gelukkig zijn. Vroeger was vroeger en laat
ons genieten van onze oude dag. Basta.
De rechtbank moet nu beslissen op basis van foto’s en brieven. Een hooggeleerde
professor kwam vertellen dat foto’s en brieven vervalst kunnen worden. Ja, dat
weet ik ook, daar moet ge niet voor gestudeerd hebben, denk ik dan. Waarom is
zo moeilijk om je eigen dochter te erkennen? Het verandert toch niets aan de
zaak, ze draagt toch z’n naam niet. Zal dus nooit geen prinses worden. Of ze
uitgenodigd zal worden in de koninklijke familiekring is ook nog maar de vraag
hé? Paola ziet ze liever niet komen, de herinneringen zouden haar te machtig
worden voor deze volbloed-Italiaanse. Natuurlijk is het Delphine niet te doen
om later eventueel te delen in de erfenis van haar vader Albert II. Ze wil
alleen maar erkenning en herkenning. Zegt ze zelf. Ik geloof haar. Het bloed
kruipt waar het niet gaan kan hé?
Naar het schijnt, maar de zon schijnt ook, zouden de kinderen van het
toen nog prinselijk koppel hun ouders weinig of niet gezien hebben. De prinselijke
kinderen moesten zelfs met kerst alleen vieren. De concierge vond dat toen zo
erg dat hij ze uit het kasteel gaan halen is, zodat ze samen kerst met zijn
kinderen konden vieren. Triestig hé? En ik die dacht dat ze een prins-heerlijk
leventje hadden. Ik heb ook geen jeugd gehad, die schijnbaar ook niet. Ik begin
prins Laurent te begrijpen. Niet moeilijk dat hij dwarsligt, denk ik dan. Ook niet
moeilijk dat onze huidige vorsten het beter doen met hun kinderen. Koning Filip
mag dan overkomen als een stijve hark, als vader is hij het tegenovergestelde. Mathilde
is een lachebekje, zoals Maxima van Nederland en Overzeese Gebieden…
Ik vind dat koning Filip z’n halfzus in z’n armen moet sluiten, al was
het maar als bewijs dat hij een moderne koning is. Eens niet luisteren naar z’n
raadgevers, maar gewoonweg naar z’n hart. Als het bewijs geleverd is dat zij de
dochter is van z’n teerbeminde vader hé?
©GoNo
vrijdag 30 augustus 2013
Moedeloos
Moedeloos word ik ervan. Van al die oorlogen. Waar is God, als je Hem
nodig hebt? Kan hij er niet voor zorgen dat al die landen waar er een oorlog
is, van de kaart geveegd worden? Een aardbeving, gevolgd door een tsunami. Een tweede
zondvloed misschien? De zeven plagen met een fikse builenpest zou ook helpen,
denk ik zo…
Waarom voeren de mensen toch oorlog? Waarom weigeren ze gewoonweg niet
om de wapens op te nemen? Schieten ze die fanatiekelingen niet af? Moest er één
soldaat z’n wapen gericht hebben op Hitler, de wereld had er anders uitgezien. Idem
voor Assad en Co. En al die andere dictators…
Martin Luther King had een droom, maar zeggen ze niet dat dromen bedrog
zijn? Obama’s slogan:” Yes we can” krijgt plots een heel andere betekenis als
het op oorlogvoeren aankomt. De grens is overschreden, zegt hij. Ik zeg dat die
grens al overschreden is sedert men napalmbommen dropte boven Vietnam. Of zijn
we dat ook vergeten? Kinderen die in brand stonden? Zijn we Hiroshima en
Nagasaki ook vergeten? Honderdduizenden doden in één enkele flits? Jamaar,
anders had de tweede wereldoorlog nog jaren geduurd. Zeggen de militairen. Japan
was al de oorlog aan ’t verliezen, hadden gebrek aan grondstoffen. Moesten overal
terugtrekken. Waarom heeft men de keizer van Japan niet opgeknoopt? Hij was
toch ook een oorlogsmisdadiger? Of mag men geen keizers of koningen opknopen?
Moedeloos word ik van al die oorlogen. Van al die dictators. Of ze nu
legaal verkozen zijn of niet. Wat als morgen het parlement beslist dat we zoals
in China maar één kind mogen hebben? Of dat er verplicht euthanasie uitgevoerd
moet worden op pakweg zeventig jaar? Met uitzondering van de politiekers, die
hebben we nodig om ’t land te besturen hé? Gaan we dan ook akkoord zijn? Werken
tot je zeventigste en daarna euthanasie. De begroting zal wel kloppen dan, geen
pensioenen en ook geen rusthuizen meer nodig…
Eventjes, in de jaren zeventig, dachten we dat we de wereld konden
veranderen. Flower –power, make love not war. Wat is ervan overgebleven? Dromen,
niets dan dromen. En dromen zijn bedrog, nietwaar?
©GoNo
dinsdag 27 augustus 2013
Niks van aantrekken hé?
De geschiedenis herhaalt zich. De Nieuwe Orde gaat orde op zaken stellen
in Syrië. Ze zijn naarstig op zoek naar coalitiepartners om hen te steunen in
hun kruistocht. Wie die chemische wapens ook moge gebruikt hebben, het druist
in tegen de moraal en fatsoen waarop men een oorlog voert. Er zijn grenzen hé?
Ge moogt me vrij geloven, Assad- dictator bij leven en welzijn, z’n
laatste uren zijn geteld. Hij kan beter eieren voor z’n geld kiezen en het land
of de puinhoop verlaten. Nu heeft hij nog een kans om asiel te vragen in
Rusland. Of in Engeland, maar dat lijkt me weinig waarschijnlijk. Z’n
bankrekeningen aldaar zijn geblokkeerd, die in Zwitserland ook. Van die in
België weten we niks, valt onder staatsgeheimen. Rusland spreekt stoere taal,
is niet akkoord met de gang van zaken. Misschien omdat ze daar zelf met een
veredelde vorm van dictatuur moeten leven? Poetin is ook niet de gemakkelijkste
als het er op aankomt de mensenrechten te verdedigen hé? Frankrijk, Engeland
doen al zeker mee. België zal wel volgen, onze wapenfabriek in Herstal moet
toch ook overleven, nietwaar? We hebben hier nog wat kruisraketten liggen. Ze zijn
wel een beetje verouderd, maar knallen doen ze nog wel…
’t Is alleen een beetje uitkijken met Israël. Die hebben atoomwapens, ze
zullen ze ook gebruiken als het nodig mocht blijken. China zal zich afzijdig
houden, die zullen de heropbouwing in handen nemen. Die maken van Damascus een
kopie van Peking, kwestie van zich thuis te voelen. De Hollanders sturen
tulpenbollen, wij frieten met stoofvlees. Of Belgisch witloof. En pralines voor
de vrouwen…
De Syriërs gaan nog nooit zo gelukkig zijn geweest. Koning Filip gaat z’n
blijde intrede doen in Damascus, samen met koning Willem-Alexander. Ze zijn al
druk aan het zoeken naar een grote boulevard die hun naam gaat dragen.
En zo kwam er, dankzij de Amerikanen, een einde aan de burgeroorlog in
Syrië. Obama krijgt de Nobelprijs voor de Vrede en binnen duizend jaar spreekt
er niemand nog over. Een voetnoot in de geschiedenis van deze prachtige
planeet. ’t Kan ook zijn dat de wereld in vuur en vlam staat na het optreden
van de Amerikanen en hun bondgenoten. Maar wie trekt er zich iets van aan hé?
©GoNo
woensdag 7 augustus 2013
De Vlaamse fucklore…
Sedert de politie geen pv’s meer opmaakt omdat ge met twee
wielen op de stoep staat, is het hek helemaal van de dam. Alle dagen in m’n
straat wordt er verkeerd geparkeerd. Niet met twee wielen op de stoep, maar nu
ook al met alle wielen die onder zo’n blikken doos steken. De voetganger is
vogelvrij verklaard. Moeders die hun kroost naar de school brengen zijn
verplicht om met hun buggy’s het voetpad te verlaten omdat een debiel z’n wagen
erop geparkeerd heeft. Bellen naar de politie heeft weinig of geen zin, want ’t
is geen prioriteit, ze hebben andere dingen aan hun hoofd. God moge weten wat.
Alle dagen komt ert eentje z’n wagen parkeren rechtover m’n
deur. De stoep wordt ingenomen door een bestelwagentje met een Chineeske achter
het stuur. In China zal dat misschien mogen, gezien de overbevolking in de
grootsteden, maar we leven in Vlaanderen hé? Ik roep door m’n open raam naar
hem, zo van: hé, meneerke, dat mag niet, da’s voor de voetgangers…
’t Is een bejaard Chineeske, hij kijkt me aan alsof het in
Peking aan het donderen is. Oppassen, misschien is het een bejaarde ninja, of
erger nog, de grote baas van de Chinese maffia. Straks krijg ik de rekening
gepresenteerd. Kan beter m’n grote muil houden. Kijk nu, het klein Chineeske
steekt z’n middelvinger op. Als dat geen geheim teken is, weet ik het ook niet
meer. Z’n companen staan waarschijnlijk achter de hoek te wachten om mij een
kopje kleiner te maken. Ik ben maar een meter zestig, nog kleiner zal helemaal
geen zicht zijn. Ik sluit m’n raam. Mensen die geheime tekens gebruiken, daar
kan ik niet tegen op…
’t Is gewoon afwachten tot er een vierwieler een moedertje
van haar sokken zal rijden. Aan de rechtbank om uit te maken wie er in fout was
hé? De moeder, die niet kon stoppen voor een onvoorziene hindernis, de auto die
geparkeerd stond op het voetpad bij gebrek aan plaats op de openbare weg of de
auto, die het moedertje omver reed omdat ze plots op de weg verscheen?
Ik heb veel zin om z’n banden plat te zetten, maar ge moogt
het recht niet in eigen handen nemen. En als ik z’n banden plat zet, staat hij
er waarschijnlijk morgen nog. Dus da’s ook geen optie. Waarom heb ik die
bazooka niet meegebracht van ’t leger? ’t Zou wel drastisch zijn, maar neem van
me aan, dat hij daar nooit meer zou gaan staan. ’t Kan ook zijn dat hij daar
expres gaat staan. Zo van: neem me maar mee…een echte afhaal-en meeneemchinees.
En die middelvinger? Geleerd van de nieuwe Belgen hé? Maakt deel uit van de
Vlaamse folklore of moet ik zeggen fucklore?
©GoNo
zondag 4 augustus 2013
Denk ik dan?
Zijne Koninklijke Hoogheid Philippe ( voor de Vlamingen Filip ) gaat na
twee weken werken al op vakantie. Zo lees ik in de krant. Twee weken aan één
stuk werken, ’t kruipt niet in je koude kleren, denk ik dan. Met temperaturen
van boven de dertig graden handjes schudden, je moet het maar doen hé? Van die
plakkerige en zweterige handen van bierbuik-Belgen. Die staan te roepen van “
Vive le roi !!” Sommigen riepen zelfs “ Leve de koning!!”. Eén of andere verdwaalde Vlaming die te diep
in ’t glas gekeken had. Met zulke temperaturen heeft een mens niet veel nodig
om over de schreef te gaan, denk ik dan…
’t Is komkommertijd, de kranten en andere media vullen hun tijd met
weetjes waar geen mens zit op te wachten. Jan Becaus is op pensioen gegaan. Na bijna
dertig jaar nieuwsanker te zijn geweest. De man die zelfs geen deftig
Nederlands kon spreken en al z’n woorden met een Engels sausje overgoot. Ze gaan
hem, samen met koning Boudewijn ( Baudoin pour les Wallons ) zalig verklaren. Na
zijn dood, welteverstaan hé? Gezien de mirakels die vroeg of laat aan beiden
zullen toegewezen worden…
Ook groot nieuws, was de put voor de woning van Bart De Wever, onze
teerbeminde burgervader. Maandag aanstaande wordt de put al gedempt. Bij ons in
de straat heeft het een half jaar geduurd voor ze een beetje asfalt kwamen
gieten. Bij een burgervader gaat dat schijnbaar een stukje sneller. ’t Is geen
zicht als ik ’s morgensvroeg ga joggen, dat zwarte gat doet me teveel denken
aan asielzoekers die met een Speedypass moeten ingeschreven worden…
Onze zwemkampioenen hebben het goed gedaan in Barcelona. De gazetten
stonden bol van hoe goed ze wel waren. Voor de kampioenschappen begonnen hé? Ze
zouden eens tonen hoe ze als een vis in ’t water kunnen zwemmen. Spijtig, hun
planning viel een beetje in ’t water, denk ik dan…
Di Rupo is speciaal uit z’n vakantieoord naar Amsterdam afgereisd om de
Gay Pride mee te maken, naar ’t schijnt. Maar de zon schijnt ook, denk ik dan. Een
premier in zwart lederen pakje met een zweepje, ’t is weer eens iets anders hé?
Automatisch denk ik dan aan Village People, hoe zou dat komen?
Het parlement in ’t roze schilderen stuitte op enige tegenstand van onze
verkozenen en niet-verkozenen. Het mocht, maar ’t moest roze zijn met blauwe,
zwart-gele en oranje strepen. Met rood als ondergrond. Dat rood zag onze rooie
rukker nog wel zitten, maar die andere kleurtjes waren een beetje teveel van ’t
goeie. In Taiwan hebben de parlementsleden een stevig robbertje gevochten. Een echte
afspiegeling van de bevolking, denk ik dan. Er zijn geen winnaars, alleen
verliezers. Zei de voorzitter. Deelnemen is belangrijker dan winnen. Waarna hij
alsnog een muilpeer incasseerde van een verkozene, die aan kickboksen doet. Van
oppositie gesproken, denk ik dan…
Het leven gaat door, met of zonder hitte. Met of zonder parlementariërs.
De minister van Landsverdediging leidt ons landje in goede banen. De Crem is
als een trouwe soldaat op post. Als er een oorlog komt, moogt ge zeker zijn dat
ons landje verdedigt zal worden. Alhoewel de meeste krijgslieden genieten van
een welverdiende vakantie in het buitenland. Maar in geval van nood zal De Crem
hen persoonlijk ophalen met de koninklijke Boeing. Als die niet in panne staat
hé? En er een piloot gevonden wordt, denk ik dan…
In Syrië vechten ze nog altijd, naar het schijnt. Binnenkort zal het er
iets rustiger zijn, want ook daar vertrekken ze op verlof. Er is geen sprake
van bouwverlof, zegt hun president Assad. En zie dat die put voor m’n deur gevuld
wordt. ’t Is geen zicht als ik ’s morgensvroeg moet gaan joggen. Hij lijkt wel
Bart De Wever, denk ik dan…
©GoNo